XII.

39K 2.3K 1.7K
                                    

(DÜZENLENDİ

¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.


(DÜZENLENDİ.)

İyi okumalarrr🍊

"Seni sıçan! Kaçma, gel buraya! "

"Ayy! Şövalyee!"

Karıştırdığım çorbanın altını kapatıp ellerimi yıkadım. Salona geçtiğimde Işık'ı yakalamaya çalışan Umutla karşılaşmak beni şaşırtmamıştı. Artık her gün tanıklık ettiğim sahneye gülerek karşılık vermiştim.

"Şu yer elması tam bir şeytan. Mp3'ümü sakladığım yerden nasıl buldun da kırdın Işık!? "

"Sensin şeytan! Diyorum ya yanlışlıkla yapıverdim. "

"Yapıvermiş birden çocuk işte ne uzattın. Gel buraya prensesim. "

Işık ona dil çıkartıp hızla açtığım kollarıma geldi. Onu kucağıma aldığım tatlı tatlı kıkırdıyordu.

"Yok, yok ya ben evlatlığım ya da siz."

Işıkla birbirimize bakıp güldük. İkimizin arasındaki benzerlik Umut'u sollardı.

"Annem bir videoda abime sen hastanede karışmış olabilir misin diyordu. Haha! "

Işık kahkahalarla gülerken biz birbirimize durgun bakışlar attık. Ailemizin yokluğuna alışamayan yetim ve öksüz çocuklardık biz. Videolar...Bars benim ailemin anısına bile saygı duymamışken benim onunla yaşadıklarımı hazmedemiyordum. Ne bok yemiştim ben? Onun çekimine kapılacak kadar kafayı mı yemiştim gerçekten?

"Bu sefer de affediyorum. Bir sonrakini de bozarsan yenisini alman için mendil sattıracağım sana! "

"Hayır küçüğüm ben sen sat! "

"Hayır sen satacaksın! "

"Abi! "

Işık biraz sonra ağlamaya başlayacaktı. Bir kere ağladı mı susması zor olan bir çocuktu.

"Umut ekmek almaya! "

"YILDIM! "

"Çabuk seni ergen. "

Işık'a göz kırpıp yanağını öptüm. Bu halimize göz devirip bakkala gitti.

"Gel bizde masayı hazırlayalım. "

"Tamam! Çatalları ben dizerim. "

Gülerek onayladım. O hoplaya zıplaya mutfağa giderken koltuğun üzerinden telefonumu elime aldım.

"Bıçaklara dikkat et Işık!"

"Ediyorumm! "

Mertten bir arama vardı. Bugün onları kafede görmemiştim. Dükkan sahibiyle konuşmaya gitmişlerdi. Onlar sayesinde eve para getirebiliyordum. Bütün gün çalışıyor olmaya alışmış olsam da zayıfladığımı ve bazen hasta hissettiğimi de farkındaydım. Sabır çekmekten başka elimden bir şey gelmiyordu.

Yaşıyoruz İnadına | GAYDonde viven las historias. Descúbrelo ahora