A Fan Girl Became An Idol

Chapter 15

Ace POV

"Thank you viewers, now you have 24 hours para iboto ang trainee na pumukaw ng inyong attention ngayong gabi. At muli tayong magkita kita bukas for the announcement of winner with the same time and at the same place thank you" paalam ko for the end of the show ngayong gabi

8pm na and its time for dinner pero wala akong ganang kumain kasi baka ma kasabay ko lang sa si Sophia kumain

I don't hate her, I just don't like to be with her. Ang clingy nya kasi at feeling nya boyfriend nya ako eh hindi naman, nakakainis ang ganong babae

Nagpalit lang ako at naligo sa room at pupunta na ako sa Garden

Sa garden lang kasi mapayapa at walang taong na punta bukod sa isang trainee na naka salamin, si Sef

I'm on my way papuntang garden ng makita ko si Sophia papunta sa direction ko

Hayssstt Di na nga muna ako kumain para di ko sya makita pero andito sya ngayon sa harap ko

"Hey Ace, let's eat"

"No thanks, I'm not hungry" sabi ko na ikinasimangot nya

Feeling nya talaga girlfriend ko sya eh ni hindi ko nga sya magawang hawakan, kasalanan ito ng mga katrabaho namin eh panay ang ship samin

"Okay, sayang iniorder ko pa naman yung favorite mo"

"Thanks" sabi ko at nag simula na maglakad para tantanan nya na ako

Nang makarating ako sa sa Garden nakita ko kaagad na may nakaupo don sa may dulong bench kaya sa isang bench na ako naupo wala na naman yung mga bulaklak, naayos na siguro

Ipipikit ko na sana yung mata ko para ipahinga nang may rinig akong naiyak tssskkkk.. Ang hilig nya ditong umiyak

Hahayaan ko lang sana sya pero lumalakas yung pag iyak nya eh hindi na ako makatulog

Dahil sa Inis ko nilapitan ko sya, alam kong baka may problema sya pero wala akong pakialam kaya ako nandito para walang abala sakin pero andito sya umiiyak

"Miss pwede bang sa room ko na lang ikaw umiyak kasi nakakaabala ka, garden ito hindi iyakan"

Di na ako nagulat nung lumingon sya sakin at nakita ko mukha nya, sya lang naman ang na punta dito bukod sakin eh

"Kung naaabala ka SIR sa pag iyak ko bakit hindi ka matulog sa room mo. Garden po ito hindi tulugan" sagot nya sakin may pag irap pa

"Alam mo kung anong mang problema mo, buti nga sayo" Di ko alam kung bakit ko nasabi yon naiinis lang kasi ako

Bago ko sya talikuran nakita ko reaction nya na parang nasaktan, my bad I know that pero huli na ang lahat para bawiin pa panindigan ko na lang

"You know what, you're the worse man I ever met, siguro wala ka ng pamilya kaya ka ganyan kasama ang ugali" sigaw nya sakin, well di ko naman sya masisi kung bakit ganon ang nasabi nya sakin

Di rin ako nasaktan kasi totoo naman sinabi nya ganito ang ugali because I live for almost 24 years without parents

Hinayaan ko na lang sya tutal ayaw ko na rin naman mag stay ng may naiyak na babae sa kabilang bench mo lang

Nag stay na lang ako sa room ko para na rin Di ko ulit makita si Sophia. Hayyssssttt mundo ito dapat sana di ko na lang ito tinanggap

Sef POV

Umatras yung luha ko dahil sa inis don kay Sir. S, nakakabwisit sya wala naman syang alam kung ano iniiyak ko, wala syang puso

Haysstttt... Nasstress na ako, gusto Kong umuwi para makita si kuya kaso di naman ako makaalis dito lalo na't may show pa bukas live na naman kami dapat kumpleto kami don