BACKGROUND | SeKai

#12

* Jongin *

Onun anlattıklarına karşı oldukça heyecanlanırken nereden başlamam gerektiğini bilemeden dilimin ucuna gelen her şeyi bır çırpıda demiştim.

" Nereden ve hangi ayrıntısından başlamam gerekli şu an bilmiyorum ama o benim.. Yanindaki çocuk. "

Sadece yüzünde bir mimiğin oynamasını beklerken sakince önündeki sıcak çikolatadan birkaç yudum almış ve başını olumlu anlamda sallamıştı.

" Sehun? Iyi misin? "

Elimi gözlerinin önünde sallayarak sorduğum sorunun sonunda bileğimden tutup histerik bir şekilde gülümsemişti.

" Iyiyim. Sadece şaşırdım. Çocukluk arkadaşım olduğunu nerden bilebilirdim ki "

" Gerçekten çok büyük bir tesadüf ve çok hoş. Nerdeyse fotoğraf elime geçtiği günden beri onu arıyordum. Ve sonunda buldum. "

Gerçekten de annemin ben daha küçükken yapmış olduğu albümün içinde köşeye sıkıştırılmış şekilde bulmuştum. Babamın galiba bana yaptığı en güzel yardım onu oraya koyup albümü bana vermesiydi.

" Çocukluğumdan kalan tek fotoğraf. O yüzden asmıştım. Kim olduğunu merak etsem de bulabileceğime ıhtimal vermiyordum. "

Halen karşımda sakin kaldığında bendeki heyecan sönmüş ve bekli de beklediği soruyu ona yöneltmiştim.

" Buraya ne duymak için geldin Sehun? "

* Sehun *

Tebrikler!!!!!!
Harikasın Sehun. Beklemediğin soru ile karşı karşıya kaldın. Çatal bıçak seti kazanmis olsam yandan konfetiler patlasa daha mutlu olurdum.

Şu an yapmam gereken tek şey aklımda ne varsa direkt söylemekti. Dolaylamalar yaparak ortalığı karıştırmaya ne gerek vardı?

" Bugün sana ya sonra dedim. Bunun cevabını almak istiyorum. "

Söylediğim şey ile şaşırmamıştı ki gülümseyip elindeki fincanı daha saatler önce öptüğüm dudaklarına götürmüştü. Birkaç yudum aldıktan sonra bana dönmüştü

" Bilmem, sonra sen ne istersen o olur prenses. "

Prenses mi?
Dakikalar önce çocuklar gibi sevinen kişi gitmiş yerine şerefsizin teki gelmişti. Söylediğini es geçerek sadece cevabını almak istediğim soruyu yöneltmiştim. Yoksa çocukluk arkadaşımı yolacaktım.

" Beni sadece rol için mi öptün? "

Gözlerine bakarak söylediklerime karışlık yeniden piç gülümsemesini takınmıştı. Bu çocuğun kesinlikle ruhsal ya da sinirsel sorunları vardı. Yoksa iki dakika içinde değişmesinin başka açıklaması olamazdı.

Beni zorda bırakmak için uğraşıyordu.

" Başka ne için olsun isterdin? "

" Ya bi siktir git Jongin! "

Benim bile beklemediğim anda olabildiğince sakin şekilde son cümlemi ona bakmadan söyleyip masadan kalkıp aynı hızla cafeden çıkmıştım.