İşaretliler Akademisi

Güçler mi? Sanırım bunlar onlar....

Arkadaşlar,öncelikle bölüm biraz geç geldiği için kusura bakmayın hepinizin bildiği gibi sınav haftasıydı ve bu yüzden geç oldu.

Geçen bölüme gelen yorumlar mı dersiniz , mesaj kutu a atılan istekler mi dersiniz bunlar beni o kadar mutlu etti ki kar tatilini fırsat bilip yb'yi yazmaya başladım ve işte karşınızda...

Yorum yapan herkese çok çoook teşekkür ediyorum,yine yorumlarınızı esirgemeyin lütfen.:-) :-) Umarım bölüm beklentinizi karşılar keyifli okumalarr :-) :-)

Son olarak mutimediadaki çalışma nasıl?Düşüncelerinizi bekliyorum....

Denvilles... :-)

------------------------------------------

Biri başımı siksin ya da durun o kendiliğinden oluyor zaten.Baş ağrısı denen şey var ya, işte o sabahları olunca kendimi çöpe atasım geliyor.

Başıma giren aptal krampları saymazsak sanki kendimi dün gece üç büyük devirmişim gibi hissediyorum.

Durun bi saniye. Dün gece?

Yatakta birden doğruldum.

Aklıma dolan anılar, söylediklerim, yaptıklarım... Ve tanrı aşkına o aptal sarhoş dansı!

Çoğu insanın aksine sarhoşken yaptıklarımı hatırlardım.Yani genelde.

Ama bu seferki çizmeyi aşıyordu ve birde Monaghan'ın yanında...!

Yaptıklarım bir kez daha aklıma gelince ve bir de tabi ki umursadığımdan değil ama Nick'e rezil olduğumdan ağzımdan kaçanlara engel olamadım "oruspu çocuğuuuuu!"

"Hey, yavaş gel." Kapının birden açılmasıyla Zack'in bana bakan şaşkın yüzüyle karşılaştım.

İçeri gelip ayakta dikilip suratıma baktı.

"Son on dakikadır kapıyı çalıyorum ve..." üzerime eğilip kokladıktan sonra suratını buruşturdu "Hey,sen içtin mi?"

"Sayılır."

"Her neyse,sana hazırlanman için beş dakika veriyorum.Saat öğleni geçti ve birazdan Topluluk'dan birileri seni almaya ge..."

"Zack."diye lafını kestim.Soran gözlerle yüzüme baktı. "Ben de sana siktir olup gitmen için beş dakika veriyorum."

"Tamam,tamam " ellerini kaldırarak söylendi. "Seni kafeteryada beklerim."

O odadan çıktığında kafamı vurup yatma isteğine direndim ve banyoya gidip hızlıca duş aldım.

Bugün beni neşelendiren tek şey şuydu ki o da Nick beni yatağıma kadar taşıyıp uyuyana kadar başımda beklemişti.Tabi bunu yapmadan önce tüm o rezilliklerimi görmüştü ama bunun hakkında konuşursa hatırlamadığımı söyleyip kesinlikle inkar ederim ve hey, bugün bardağın kolalı tarafını görme günü.

Çünkü bugün gidiyorum.

Üzerimi giyinip odadan çıkarken aklımda bunlar vardı.Gideceğim için üzgündüm hem de tahmin ettiğimden de çok .Hatta anlatamayacağım şeyler beni üzüyordu ama hayat devam ediyor ve depresyon takılmaya gerek yok değilmi?

Yürürken karşılaştığım insanların bazıları bana ezikmişim gibi bakarken onlara aldırmadan devam etdim.

Şey,aslında biraz aldırmış olabilirim.

"Hey Bob, Abby sana boynuzu fena takıyor.Tanrı aşkına hiç mi fark edemedin!"

Bob Abby'e dönerken zamanı gelmişti diye düşündüm.