June ( Gugma Series 3)

Chapter 1: First Encounter

Chapter 1: First Encounter

"Oh, fuck you're so soft. Oh, as you wrapped your legs around me. I draw you close to me. I feel so strong and pull you up against my tummy. Oh, my tongue slides into your mouth, you suck on it, and you give me yours as I suck on it. Oh, fuck! you're moaning! I'm pulling away from your face, looking at you, and saying, "You're so sweet." Oh, I lift your nightgown over your head, exposing your naked body. Fuck! Fuck! "I groaned, pushed you against the bed, and climbed on top of you."

When I heard a knock on my door, I paused my audio save call for an unknown stranger, my only friend in that audio application. It is an application that allows you to call each other without knowing who the other person is. You only need to listen to his/her audio save call.

Fuck! I forgot to close the gate and the door!

"Tao po! Tao po! Knock Knock!  Knock Knock! Naa bay mga tawo diri!" malakas na sigaw ng taong nasa baba.

Agad kong inilog-out ang audio app at iniwan sa kama ang aking phone. Itinaas ko rin ang jogging pants ko at lumabas nang hubad-baro. Lumabas ako mula sa pangalawang palapag kung nasaan ang silid ko.

"Tao po! Tao po!" muli niyang pagtawag.

"I'm coming!" sigaw ko habang bumaba na ako ng de-tiles na hagdanan. Nakita ko ang anyo ng isang babae kahit nasa gitnang bahagi pa lang ako. "Why did you come in?! Who are you?"

Yumuko siya ng kaunti nang makita ang itsura ko. Sa tingin ko ay namula ang pisngi niya. "Hi, maayong gabii kanimo. Pumasok na po ako kasi bukas naman ang gate at ang main door ninyo. Dinalhan po pala kita ng ulam," kimi siyang ngumiti at inilagay pa niya sa likod ng kaniyang tenga ang ilang buhok na nakatabing sa mukha niya kahit na may hawak na mga ulam ang dalawang kamay niya.

Pagtingin ko sa ulam na dala niya ay natakam ako. Letchong baboy at inihaw na bangus. Hindi pa naman ako kumakain dahil katatapos ko lang mag-ayos ng mga gamit ko. Bagong-lipat kasi ako dito sa bayan ng Santander at unang gabi ko ngayon.

"I'm sorry, but I don't accept food from strangers." I approached her and lightly pushed her out of my home.

"Ha? Hindi naman ako stranger, e! Kapitbahay mo ako," sabi niya na pinatitigasan ang tayo niya para hindi ko siya maitulak ngunit magaan lang siya kaya kahit konting push lang ay natatangay na siya.

"We're strangers because we don't know each other. You don't know who I am, and I don't know who you are."

Tumaas ang kaliwa niyang kilay. "So? E, di magpakilala. I'm June Skye Torres, eighteen years old, second year college and I just live next to your house."

"Walang nagtanong," pambabara ko.

Ngumuso siya. "And I'm single."

"I'm not interested in you. "You're not my type." Pinasadahan ko nang mabilisan ang itsura niya. Her minidress hugs her slim figure, but due to her height, she could pass for a model. Tantiya ko ay nasa 5'7 siya. Ako naman ay 6'1.

Nainsulto yata siya sa narinig niya kaya mas lalong nalukot ang makinis na mukha niya. "Just get this and I'll go home. Magagalit si mommy ko kung ibabalik ko 'yan sa bahay. Kukunin niya ang phone ko at hindi na ako makakanood ng kdrama."

Curiosity made my brow furrow. She appears to be a mature woman, but she has a child inside her. Umiling ako at inalis sa utak ko ang pag-iisip sa kanya. Women like her are nonsense. I despise them! They present themselves as emotional, but in reality, they are heartless. They'll make the perfect excuse with their lovely faces, sweet voices, and understanding of how much they know. And when they say they're hurt, they'll make an excuse to themselves to try to make it go away, even if it doesn't work. Women are heartless!

"Oh, by the way. Do you sing?" tanong niya. Tumingin siya sa paligid ng malaking sala ngunit iniharang ko ang katawan ko.

"Why would you ask if I sing?"

She's looking around for something, and then she smiles, "Do you know I can kick you out of this house like the previous owner?

Now. This woman confuses me. "How?"

She giggled. "Magpapakawala ulit ako ng malalaki at maraming daga dito sa bahay ninyo gaya no'ong ginawa ko sa huling nanirahan dito."

Napanganga ako sa gulat. "You're the reason my uncle returned to the States?"

"Ang ingay-ingay kaya niya! Kahit hatinggabi panay ang videoke niya. Buti sana kung mahina. E, nag-eecho ang boses niya sa buong barangay. Hindi lang masita ni Kapitan dahil nalaman naming binibigyan niya ng suhol." Then she heaved a sigh. Nangangalay na sa hawak niyang dalawang ulam.

"Did you know that singing is therapeutic for him? His wife used to sing for him all her life before she died."

Naumid ang dila niya at iniwas ang tingin niya sa akin. "

"Ganoon ba? Hindi ko naman alam. Sobrang naiingayan kasi ako at nag-aaral ako. Hindi ako makapag review sa lakas ng videoke niya at hindi rin ako makatulog dahil hindi kagandahan ang boses niya." Kumibot ang labi niya. "Pakisabi, sorry. Pero kung gagawa ka ng kalokohan dito, magpapakawala pa rin ako ng mga daga." Itinulak niya sa dibdib ko ang mga dala niyang ulam. "Oh, bilis na at marami pa akong gagawing module sa bahay. Bibisita pa ako sa kabila dahil magbibigay rin ako ng ulam."

Kinuha ko na lang ang ulam na ibinibigay niya.

"Huwag mo nang hugasan ang pinggan para makaulit ka ulit na mabigyan," pahabol niya bago ako tumalikod sa kanya at humakbang patungong kusina. I transferred each of the food to my porcelain plates. Maya-maya ay nakita kong may nag-flash.

She smiled as I caught her slipping her phone into the pocket of her minidress.

Natulala ako sa paraan ng pagngiti niya at hindi ko namalayang nakuha na niya mula sa kamay ko ang dalawang pinggan.

"Crush sana kita, kaso may crush na akong iba." She leaned in close and lightly brushed her large melons against my body.

Fuck!

"Bye! Kung hindi mo ako susungitan next time, number two na kitang crush!" She then walked gracefully, purposefully waving her booty.

What a kid!