Sunday Curse | yeonji

1.0

Yeonjun sabah uyandığında ilk iş olarak oturma odasına girdi, Yeji'yi kontrol etmek istiyordu.

Ama gece uyuduğu yerde yoktu.

Kaşları çatıldı, saat sabahın erken saatlerinden biriydi. Yeji bu saatte asla uyanmazdı, en azından birkaç günde gözlemelediği kadarıyıla öyleydi.

Mutfağa girdi, banyonun kapısını tıklattı.
Ama hiçbir geri dönüt alamadı.

"Yeji!"

Ses gelmedi.

İster istemez endişelenmişti.

Onu aramayı denedi.
Ama telefonu evdeydi.

Aklına sürekli kaçırılmış olma ihtimali geliyordu. Çünkü babasının ne kadar kaçık, sorunlu ve takık bir herif olduğunu biliyordu. Bu da onu daha çok endişelendirmişti.

Eğer Yeji şu an kendi evindeyse çok yüksek bir ihtimal odasında ağlıyordu.

Evine gitmeye karar verdi, ama ev adresini bilmiyordu.

Yeji'nin cep telefonunu aldı.
Ama tabii ki kilidi vardı.

Birkaç kez şifreyi çözmeyi denedi, ama olmadı. En sonunda da telefon kilitlendi.
Oflayarak telefonu ortadaki sehpanın üstüne bıraktı.

Evin içinde kendi kendine dolaşıyordu,
ona nereden ulaşabilirdi?

O gün maçta tanıdığı Beomgyu'yu aramayı düşündü. Yeji ve arkadaşlarıyla anlaşıyordu, en azından bovling oynadıkları gün öyle gözlemlemişti.

Hızla telefonunu açıp Beomgyu'nun ismine tıkladı. Çok geçmeden de telefon açılmıştı zaten.

"Alo, efendim Yeonjun?"

"Alo, Beomgyu!
Ben senden Yeji'nin ev adresini isteyecektim."

"Hm, peki ama neden?"

Yeonjun bıkkınlıkla nefes verdi.
'Sana ne?' diye geçirdi içinden. Ama kabalık etmemek adına sesini çıkarmadı.

"Hiç, lazım sadece.
Biliyor musun?"

"Hayır ama Ryujin ya da Jisu'nun numarasını vereyim, onlar biliyordur."

Yeonjun bir an için telaşa kapıldı.
O kızlar -özellikle Ryujin- çok dedikoduculardı ve akıllarından milyon tane şey geçireceklerdi. Açıkçası onlarla muhatap olmak da istemiyordu.

"Buna gerek yok, sen iste sonra bana atarsın."

Karşı taraftaki Beomgyu bir süre durdu, garipsemiş olmalıydı.

Ama bozuntuya vermedi.

"Peki, ben öğrenince sana mesaj atarım."

"Tamam teşekkürler, ama biraz hızlı olur musun?"

"Tabii, görüşürüz."