Sunday Curse | yeonji

1.3

Yeji okuldan çıkınca otobüse binmek yerine yürümeyi tercih etti.

Caddelerde, dükkanlara bakarak ilerlemeye başladı. Bu cadde üzerindeki dükkanlardan birinde bir iş ilanı gördüğünü hatırlıyordu.

Daha önceden gördüğü dükkanı fark ettiğinde gülümseyip adımlarını hızlandırdı.

Cam kapıyı açtığında kapının tepesindeki küçük çan çaldı, bütün gözler de kendisine döndü.

Hemen soldaki kasaya yöneldi.
Görevli kıza seslendi.

"Şey, merhaba.
Ben buranın müdürüyle konuşabilir miyim?"

Kasadaki görevli kız kafasını işinden kaldırıp Yeji'ye baktı. Ardından da ayağa kalkıp kafenin bir köşesini işaret etti.

"Tabii, odası hemen şuradaki köşede."

"Teşekkür ederim."

Kısa bir baş selamı verip kızın işaret ettiği odaya yöneldi. Kapıyı tıkladı, 'Gel!' komutunu işittiğinde yavaşça kapıyı açıp içeri geçti.

Oda çok büyük değildi.
Hemen karşıdaki duvarın ortasında bir masa duruyordu, masada oturan yirmi dokuz-otuz yaşlarında görünen bir adam vardı. Masanın önünde de küçük bir sehpa ve karşılıklı yerleştirilmiş iki tane koltuk vardı.
Masanın yanındaki duvarda da üstünde çeşitli kitaplar, defterler ve küçük bibloların olduğu birkaç raf vardı.

Kapıyı kapatıp odanın ortasına doğru geçti ve selam verdi.

"Merhaba, ben iş ilanı için gelmiştim."

Adam masanın üstünde birleştirdiği ellerini açıp Yeji'ye oturması için işaret etti.

"Merhaba.
İş ilanı için geldin demek, gel otur."

Yeji sırt çantasını çıkarıp koltuklardan birine oturdu, çantasını da ayaklarının yanına koydu.

Daha önce hiç iş görüşmesine gitmemişti, ihtiyaç da duymamıştı. Gelirli bir aileden geldiği için hiç para sıkıntısı çekmemişti ama şu an -her ne kadar Yeonjun olsa da- yalnızdı ve kendi ayakları üstünde durması gerekiyordu.

Heyecanlanmıştı.

Derin bir nefes aldı ve kendini tanıtmaya başladı.

"Ben Hwang Yeji. Lise üçüncü sınıf öğrencisiyim. 17 yaşındayım-"

"Daha yaşın küçükmüş, neden çalışma ihtiyacı duydun?"

Yeji durdu.
'Evden kaçtım.' demeyecekti tabii ki.

Bir bahane üretmeye çalıştı.

"Ailem başka bir şehirde yaşıyor, buraya okumak için geldim. Kendi ihtiyaçlarımı da kendim karşılamak istiyorum, aileme yük olmak istemiyorum.
O yüzden..."

"Peki.
Daha önce hiç garsonluk yaptın mı?"

Yeji kafasını umutsuzca iki yana salladı.