Sunday Curse | yeonji

2.3

2 yıl sonra...

Bir yere gitmek, bir yerden ayrılmak, başka bir yere alışmaya çalışmak, problemler, duygusal çöküntüler, kalp kırıklıkları... Hepsi hayatın bir parçası. Hiçbir şey sonsuza dek sürmüyordu. Önemli olan sadece sabretmekten ibaretti.

Yeji bir çok şeyi geride bırakarak geldiği ve iki senesini geçirdiği Busan'dan yeniden ilklerini iliklerine kadar yaşadığı şehre geri dönmüştü.

İki sene önce, her şeyi geride bırakmaya karar verdiği zaman döneceğini biliyordu. Hem kendisine hem de çevresindekilere bunu kolaylıkla söyleyebilmişti. O an için sadece etrafındakileri ve biraz olsun vicdanını rahatlatmak adına sarf edilmiş birkaç kelime olduğunu düşünse de geri dönmüştü işte.

Sırt çantasını omzuna yerleştirip bavulunu üstündeki bir başka çantasıyla beraber peşinden sürüklemeye başladı.

Trenden inmeden yirmi dakika kadar önce Ryujin'le konuşmuştu ve yolda olduklarını öğrenmişti.

Buralarda olmalılardı.

Etrafa bakınarak ilerlerken kendisine el sallayan grubu gördüğü gibi suratına geniş bir gülümseme yayıldı ve o tarafa ilerledi. Ryujin, Jisu, Chaeryeong, Yuna, Beomgyu, Kai, Taehyun, Hyunjin, hepsi oradaydı. Onları ne kadar çok özlediğini bir kez daha hatırladı.

Onlara doğru ilerlerken gözleri hâlâ bir kişiyi aramakla meşguldü.

Yeonjun, o gelmemişti. Halbuki dün ona mesaj atmıştı. Gerçi geri dönüt almamıştı ama yine de gelir diye umuyordu.

Yaşadığı hayal kırıklığını belli etmemeye çalışarak arkadaşlarının yanına vardı. Hepsiyle tek tek kucaklaştı.

Ryujin ona sıkıca sarılırken "Hoş geldin." dedi.

"Hoş bulduk."

Ayrıldıklarında derin bir nefes aldı. Çekinerek kafasını öne eğdi. "Yeonjun, gelmedi mi?"

Ryujin bu soruyu tabii ki beklemişti. Yol boyunca ise ne cevap vereceği konusunda kızlarla uzun uzun tartışmışlardı. Ama bir sonuca ulaşamamışlardı.

Şimdi ise Yeji'nin yaşadığı hayal kırıklığı gözlerinden bile okunurken gerçeği nasıl açıklayacağını bilemedi.

"Bir işi vardır herhalde. Biz de görüşmedik." diye geçiştirdi sonunda.

Yeji'nin koluna girerek bavulları alarak çıkışa doğru yönelmiş grubun arkasından ilerlemeye başladı.

"Ee, nasıldı Busan? Eğlenmişsindir Sun Yeon teyzenin yanında!"

Yeji'nin ilgisi bu soruyla dağılırken gülümsemesini genişletti.

"Evet çok güzeldi! Hiç değişmemiş."

••

Tren garından çıkıp Ryujin'in evinde toplandıklarında erkekler kızları baş başa bırakmaya karar verip gitmişlerdi.

Yeji son kez Yeonjun'u aramayı denedi. Ama yine sonuç aynıydı. Aramasını cevaplayan yoktu.

Bıkkınlıkla oflayarak telefonunu yatağa bıraktı ve yerde oturmuş kızların yanına çöktü.