"ဟီးဟီး..အသည္းယားလိုက္တာ..အာ.ၾကည့္ပါဦး..ခ်စ္စရာေလးေတြ"
ေစာင္ကိုက္ၿပီး ေအာ္ဟစ္ေနတဲ့ က်ဲကို ၾကည့္ကာ Yiboသက္ျပင္းခ်သည္။ မၾကာခင္ကေလးအေမျဖစ္ေတာ့မယ္။ အခုထိ BLကား ၾကည့္ၿပီး ေစာင္ကိုက္ ေကာင္းတုန္း။
"ေမာင္ေလး..ပန္းသီးေလး ေပးပါဦး "
ေဘးနားထိုင္ကာ ပန္းသီးေတြအခြံခြာေပးေနသည့္ Yiboက လွီးထားသည့္ ပန္းသီးကို ေပးလိုက္ၿပီး..
"က်ဲ..နင္ဒါေတြဘယ္ေတာ့ ရပ္မွာလဲ..မၾကာခင္ကေလးအေမျဖစ္ေတာ့မယ္..အခုထိ ၾကည့္ေကာင္းတုန္း"
"ဟဲ့..ကေလးအေမျဖစ္တာနဲ႔ ဘာဆိုင္လဲ.. ဝါသနာက ဝါသနာပဲ..မစြန္႔လႊတ္ႏုိင္ဘူး"
"ေအး..ၾကည့္ၾကည့္..မေျပာေတာ့ဘူး.. နင့္ ဗိုက္ထဲက ကေလးက နင့္လို ျဖစ္ေနဦးမယ္"
"ျဖစ္လဲ ဘာျဖစ္လဲ..အေဖာ္ရတာေပါ့..ဟီးဟီး "
ဘယ္လိုေျပာေျပာ မႏုိင္ဘူးဆိုတာ သိေသာေၾကာင့္ Yiboသက္ျပင္းကိုသာခ်မိသည္။
"ညေန Ultrasoundသြား႐ုိက္ရမွာမလား"
"အင္း..နင္လိုက္မွာမလား"
"ငါမလိုက္လို႔ ဘယ္သူ လိုက္ေပးရမွာလဲ..နင့္ေၾကာင့္ ငါမွာ ေက်ာင္းေတာင္ ေျပာင္းၿပီး လိုက္လာရတာ"
က်ဲကိစၥေၾကာင့္ Yibo ေပက်င္းကေန ေလာ့ရန္ ကို ေတာင္ ေက်ာင္းေျပာင္းထားရတာ။
"အင္းပါ..ငါ ေက်း ဇူးတင္ပါတယ္ ေမာင္ေလး ရယ္"
"အပိုေတြ မေျပာနဲ႔..ေဆးေသာက္ၿပီးၿပီလား"
"ေအး..ၿပီးၿပီ"
Yiboက TVကို ပိတ္လိုက္ၿပီး
"ဒါဆို သြားအိပ္ေတာ့"
"Yibo. .ငါ ဒီတစ္ပိုင္းပဲ ထပ္ၾကည့္.."
"ေတာ္ေတာ့..တစ္ပိုင္းတစ္ပိုင္းနဲ႔ မနက္ထဲက ေန႔လယ္ေတာင္ ေရာက္ေနၿပီ..အိပ္ေတာ့..ဒါမွ နင္အား႐ွိမွာ"
"Yibo "
"ငါ Ph ပါ သိမ္းလိုက္ရမလား"
"အိပ္ၿပီ..အိပ္ၿပီ"
........
Screen ထဲက ပံုရိပ္ေလးက ဒုတိယအႀကိမ္ ျမင္ရသည့္ အခ်ိန္မွာေတာ့ ေကာင္းေကာင္း ႐ုပ္လံုးေလး ေပၚလာၿပီ ျဖစ္သည္။
