အျခားေသာမနက္ခင္းႏိုးထခ်ိန္ေတြထက္ ေစာၿပီးအိပ္ယာႏိုးေနေသာ ဟာရေၾကာင့္ နန္းဆန္ပင္အေတာ္အံ့ၾသေနမိသည္။
(မနက္ခင္းေလးမွာႏိုးလာခဲ့
အရင္ဆုံးမင္းကိုလြမ္းပါတယ္
အို...တစ္ေယာက္တည္း
မင္းမရွိရင္ အသက္မရွင္ခ်င္ဘူး အခ်စ္ရယ္
မေန႔ကငါေသဆုံးသြားခဲ့
ရွင္သန္ျခင္းရဲ႕ အဓိပၸါယ္
ဘယ္မွာလိုက္လို႔ရွာမယ္
ၾကင္နာသူနင္မရွိတဲ့ေနာက္မွာ...)
သီခ်င္းေလးတေအးေအးနဲ႔ အခန္းထဲမွာ ခ်ယ္သေနသည္။
"ဒီေန႔အေတာ္ေလးထူးဆန္းေနတယ္ေနာ္နင္။"
"ဟာ နင္ေယာက်္ားေလးအခန္းထဲဝင္ရင္ တံခါးေခါက္ရမွန္းမသိဘူးလား။"
"နင့္အခန္းထဲ အခုမွဝင္တာမဟုတ္ဘူး။ နင့္အခန္းထဲ ငါဝင္မရေအာင္ နင္ကဘာေတြမ်ားလုပ္ေနတာမို႔လဲ။"
သူဘယ္ေလာက္ေျပာေျပာ နန္းဆန္ဂ႐ုမစိုက္ေပ။ အၿမဲတံခါးမေခါက္ပဲဝင္လာေလ့ရွိသည္။ နန္းဆန္ကိုသူအခန္းထဲကေန တြန္းထုတ္ကာ အခန္းတံခါးကိုျပန္ပိတ္ကာ မွန္ေရွ႕တြင္ရပ္ကာ ဆံပင္ကိုသပ္ရပ္စြာၿဖီးေနသည္။ ေရေမႊးကိုအနည္းငယ္ဖ်န္းလိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ အိက်ၤီကိုေသခ်ာသပ္ရပ္စြာ ဆြဲဆန္႔ကာ ပုဆိုးကိုေသခ်ာက်နစြာျပင္ဝတ္ကာ အခန္းထဲမွထြက္လာခဲ့သည္။
"အမေလး ဟာရနင္ေက်ာင္းသြားမွာလား။ မင္းသားသြားလုပ္မွာလား။ ဒီေန႔ေတာ့ နင္အေတာ္ေလးထူးဆန္းေနတယ္ေနာ္ အရင္ရက္ေတြကနဲ႔စာရင္ ရည္းစားနဲ႔ခ်ိန္းေတြ႕မွာလား။ ရည္းစားနဲ႔ခ်ိန္းေတြ႕မွာေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ နင့္မွာရည္းစားမရွိတာ ငါလဲသိေနတာပဲ။"
အခန္းထဲမွထြက္လာေသာ သူ႔ကိုၾကည့္ကာ နန္းဆန္ေဝဖန္ေနသည္။ သူကေတာ့ နန္းဆန္အေျပာေၾကာင့္ၿပဳံး႐ုံသာၿပဳံးေနမိသည္။
"ဒါကေတာ့ ေစာင့္ေမွ်ာ္အားေပးေပါ့ဟာ။ သိပ္မၾကာခင္အခ်ိန္ေလးမွာ နင္သိလာမွာမို႔ စိတ္မေလာနဲ႔။ အခ်ိန္တန္ရင္သိလာလိမ့္မယ္ ဟုတ္ၿပီလား။"
STAI LEGGENDO
မောင့်ရဲ့ကြင်ရာတော်👨❤️👨
Storie d'amoreပူပြင်းတဲ့မီးပင်လယ်တောင် အချစ်နဲ့ပက်ဖြန်းလိုက်ရင် သိပ်လှတဲ့နှင်းဆီခင်းအဖြစ်ဖူးပွင့်သွားတက်တယ် Aug. 28.2020
