Çiğdem (Tamamlandı)

17. Zeliha Bebek

Redd - Bir Yol Bulursun 

Sözleri o kadar anlamlı bir şarkı ki... Hepimizin umuda ihtiyacı var. Umutlarınızın hiç bitmemesini dilerim💙💙💙

Finale son üç bölüm gibi duruyor. Bir ihtimal iki üç bölüm daha uzayabilir...

Çiğdem, Güven ailesine ait evin bahçesinde oturmuş ve bir sağa bir sola koşturan çocukları izliyordu. Bilge'nin kızı Sevgi ve Sevgi'nin en iyi arkadaşı Erdem'in neşeli çığlıkları ile kendini daha iyi hisseden Çiğdem, gülümsediğinin farkında bile değildi.

Kucağındaki ufak çocuğu sevgiyle öptükten sonra, Sevgi'ye bakıp, konuştu.

"Ablanın hiç bitmek bilmez bir enerjisi var."

Bilge'nin ortanca çocuğu olan Umut ise Çiğdem'in kucağında sıkılmıştı. 

"Annemi istiyoyum." 

Kucağında kıpır kıpır olan çocuğu bir kez daha öptü.

"Sen böyle konuşunca ne kadar öpsem yetmiyor."

"Annemi istiyoyum."

 Dudağını büzerek konuşan Umut'un üzülmesine dayanamayan Çiğdem,  ayağa kalkıp "Hadi anneye gidelim," dedi. Eve girdiklerinde merdivenlere yönelen genç kız, Bilge'nin odasına gelince kapıyı tıklattı.  "Girin" sesini duyunca da içeri girdi.

"Umut, seni özlemiş annesi."

Bilge, kucağında uyuyakalan küçük oğlunu beşiğine yatırdıktan sonra Umut'u kucağına aldı. Umut annesinin kollarına atılırken, Çiğdem de iç geçirerek anne oğula baktı.

"Çocuklarının üçüne de ayrı ayrı ilgi gösteriyorsun abla. Çocuklarını kız ya da erkek diye birbirinden ayırmıyorsun. Üçü de çok şanslı."

Bilge, boynuna sımsıkı sarılan oğlunun kendisi gibi sarı olan saçlarından öptükten sonra "Aslında benim üç değil dört çocuğum var," dedi. Yaşadığı kayıp aklına gelince ağlamamak için kendini zor tutan kadın, oğlunun varlığından güç aldı.  Gözlerini kapatıp,  bir süre  oğlunun saçlarından kokladıktan sonra titreyen sesiyle Çiğdem'e açıklama yaptı.

"İlk çocuğumu kaybettim. Oğlum daha anne karnında iken dayakla tanıştı. Erken doğum yaptım. Oğlumu kurtaramadık."

"Çınar abinin, seni dövdüğünü mü söylüyorsun, ama nasıl olur bu?"

Bilge, mutsuz bakışlarını Çiğdem'e yöneltti.

"Karnıma acımasızca  vuran kişi  bir kadındı. O zamanlar henüz Çınar ile evli değildim. Şimdi sana bunu neden anlattığımı düşünüyor olabilirsin. Geçen gün yaptığın telefon konuşmasını kazayla duydum. Ayla Hanım ile konuşuyordun."

Çiğdem derin bir nefes aldı. Bilge'yi tanıdığı kadarıyla, genç kadının boş yere konuşmayacağını bildiği için de "Seni dinliyorum abla," dedi.

"İnsanlar bazen bilerek bazen de bilmeyerek birbirlerine zarar veriyorlar. Ayla Hanımın, sana söylediği sözlerin affedilecek bir tarafı yok. Diğer taraftan Ayla Hanımın o dönemde sağlıklı düşünemediği de ortada. Oğlumu kaybettiğimde ben de mantıklı düşünemiyordum. O yüzden de kendimi öldürmeye kalktım."

"Aman Allah'ım!"

Çiğdem şok olmuş bir halde Bilge'ye bakarken, Bilge de kucağında uyumak üzere olan oğlunu usulca öptü. 

"Şimdi öyle bir şeyi asla aklımdan geçirmem. Her şeyden önce ben bir anneyim. Çocuklarım için de mümkünse oldukça uzun yaşamak istiyorum. Ayla Hanımın da o zaman yaptığı hataların ağırlığı altında ezildiğini düşünüyorum. Üstelik yine hamileymiş. Bence gidip görmelisin. Ondan sonra istersen bir daha görmezsin.  Hiç kimsenin hatırı için olmasa da o bebeğin hatırı için git. Annesi mutsuz olursa o bebek de mutsuz olur. Dünya yeterince zor bir yer zaten, bırak da o bebek annesinin karnında iken mutlu olsun."

Çiğdem, üzgün bir şekilde Bilge'nin anlattıklarını  dikkatle dinledi. Kucağında uyuyan Umut'u da yatağa yatıran genç kadın "İlk hamileliğimde çok eziyet çektim. Oğlum da benimle birlikte aynı eziyetleri çekti. Canımı en çok yakan da bu oldu. En güvenli olması gereken yer olan annesinin karnında bile acıyı, mutsuzluğu tattı benim oğlum. Onun için konu çocuklar olunca taraflı düşünüyor olabilirim," diye Çiğdem'e açıklama yaptı. 

"Senin tecrübelerine güveniyorum abla, ama bir daha o evden içeri adım atabileceğimi sanmıyorum."

"O zaman evlerine yakın bir yerde dışarıda buluşun."

Bilge'nin sözünü dikkate alan Çiğdem, İzmir'e ulaştığında ilk  önce Ayşe ve  Deniz ile görüştü. Ayşe ve Deniz ile bir süre özlem gideren kız, izin isteyerek  karı kocanın yanından ayrıldı.  Ayla ile buluşacağı yere geldiğinde  ise genç kadının çoktan gelmiş olduğunu gördü. Ayla'nın yanında Aydın'ı  gördüğü  zaman  eli ayağı birbirine dolaştı. Kendine gülümseyen karı kocanın yanına gidip gitmemekte kararsız kalan Çiğdem,  içten içe kendine cesaret verici sözler söyleyerek adım atmaya başladı.

"Seni bir daha görmeyeceğimi sanıyordum."

Ayla, yavaşça ayağa kalkıp kendine yaklaşan kıza sevgiyle sarıldı.

"Özür dilerim. Söylediğim her şey için çok özür dilerim."

Ayla'nın ağlamaklı bir sesle söylediği özür cümleleri ile yutkunan kız "Üzme kendini. Geçip gitti zaten," dedi. Karnını tutan Ayla "Yedinci aya girdim. Bir kızım olacak. Rüyamda seni ve kızımı kaç kez gördüm, ben de bilmiyorum. Ben, o çirkin sözleri söylerken bir anda karşımda seni değil de kızımı gördüm her seferinde. Çok özür dilerim," dedikten sonra gözyaşlarına boğuldu.

"Lütfen ağlama. Hem kendine hem de bebeğine acı veriyorsun."

Bilge'nin anlattıklarından etkilenen kız, endişeli gözlerle Ayla'nın karnına baktı.

"Ben de aynı şeyi söylüyorum, ama beni dinlemiyor."

Aydın ile göz göze gelmekten kaçınan Çiğdem, gergin bir sesle "Nasılsın Aydın abi?" dedi. Çiğdem'in tedirgin tavırlarının farkında olan Ayla "Artık eskisi gibi rahat değilsin," diye fısıldadı. Gülümsemeye çalışan Çiğdem ise konuyu değiştirmek adına aklına gelen ilk soruyu sordu.

"Bebeğin adına karar verdiniz mi?"

Çiğdem'in sorusu ile bu kez tedirgin olma sırası Ayla'ya geçmişti. Elleri ile karnını sarıp, başını eğdi ve kısık sesle kızının adını söyledi.

"Su perisi anlamına gelen Zeliha isminin kızımıza çok yakışacağını düşündüm."

Ablasının ismini duyunca donup kalan Çiğdem, nefes alamadığını hissetti. Hiçbir şey demeden yerinden kalkıp koşarcasına kafeden çıktı. Bir süre amaçsızca yürüdükten sonra ısrarla çalan telefonuna baktı. Arayan numaranın kayıtlı olmadığını görünce iş ile ilgili olabileceği düşüncesiyle açtı.

"Çiğdem, benim Zerrin lütfen kapatma."

Çiğdem'i telefonu kapatmaktan alıkoyan şey ise duyduğu ağlama sesiydi.

"Yalvarırım bana yardım et. Seni bu cehennemden kurtaran insanlardan, beni ve çocuklarımı da kurtarmaları için  yardım iste lütfen. Sana yalvarıyorum, bize yardım et..."