The Wild Animal (Cross Enterprise #4) || Completed

Chapter 1

I CLOSED my eyes and heaved a sigh as I rested my back to my swivel chair. Napakadami ng mga pasyente ngayon to the point na nalipasan na ako ng gutom.

"Tsk. What life is this?" I asked myself as I started to massage my temple with my long fingers.

Six years have passed after I early graduated in my veterinary course. At anim na taon na rin mula noong mangyari ang bagay na iyon sa buhay ko.

'That woman. Kumusta na kaya s'ya? Nasaan na kaya s'ya?'

"Oh hell! Bakit ko ba iniisip ang isang tao na isang estranghero lang naman sa buhay ko?" I growled because of frustration.

'Arghh! Curse you, you vixen!'

Natigilan ako sa pagkausap sa aking sarili ng marinig ko ang intercom. "Doctor Barron, we have a new patient here."

"May appointment ba?" Tanong ko.

"Ahmm. W-wala po." Sagot nito.

Sumama ang timpla ko sa sinagot nito.

"Pumasok ka rito." Pilit kong pinahihinahon ang aking sarili sa katangahang taglay ng sekretarya ko.

Pumasok ito na tila takot na makain ng leon, namumutla ito at parang naiiyak pa na pumasok sa opisina ko. "D-doc?" Garalgal na tawag nito sa akin.

Pinagsalikop ko ang aking mga kamay at tiningnan s'ya mula ulo hanggang paa. "Ano ang rule natin dito?" Malamig kong tanong rito.

"N-no a-appoint-ment, n-no e-entry." Pautal-utal nitong sagot.

"Except if?"

"I-if it's an emergency." Sagot nito kaya naman ay ngumisi ako.

Hindi ito makatingin sa akin ng diretso, bakit nga ba? Kasi alam n'yang mali s'ya.

I heaved a sigh and walk toward her. Mukhang nasobrahan ako because she is now trembling because of fear. "Sino ang nasa labas? Emergency ba?" Tanong ko dito sa malumanay kong boses.

"S-si M-ms--"

"Hey huwag ka ng matakot. I am sorry kung naging masungit ako. You better buy our foods at alam kong hindi ka pa rin kumakain." Sabi ko rito kaya naman kahit paano ay nakangiti na ito.

"S-salamat po Doc. Pasensya na po ulit." Sabi nito.

I nod and say, "Here is the money, buy our lunch and treat yourself with it. Mahalaga ang pagkain kaya huwag mong tipirin. Okay?" I told her and give her three thousand for our food. "Ako na ang bahala rito, bilisan mo lang at baka lumabas na ang sawa sa tiyan ko." Nakangiti kong biro rito na naging dahilan para matawa ito.

I smiled with relief, Ciara is like my sister already, matagal na ito sa akin pero hanggang ngayon, natatakot pa rin ito sa akin. Sino ba naman kasi ang hindi matatakot sa isang taong nagwawala na parang leon pag nagugutom? She is like my Artemis whom I took care of. Ayoko matakot ito o magalit sa akin dahil isa na s'yang kaibigan sa akin.

Pagkalabas nito'y naghanda ako para sa paglabas ng opisina ko dahil kung sino man ang naging dahilan para mairita ako kanina'y pagbabayaran n'ya iyon ng mahal.

As usual, I made my coat into a cloak. Kagawian ko na kasi ito at wala naman nagrereklamo. Lumabas ako at hinayaan ang mga mata ng mga tao'y malipat sa akin. Sanay naman na kasi ako.

Hinarap ko ang babaeng nasa may counter pa rin at matiyagang naghihintay. I frowned as I saw the woman who is responsible.

"What are you doing here Sanya?" Tanong ko sa babaeng may hawak-hawak na isang poodle na nakangisi sa akin.

"Hi Cedric!" Anito na nanagpasimangot sa akin.

"Answer my question Sanya Velasquez what are you doing here?" Tanong kong muli rito.

"Uhm. Yayayain sana kitang kumain sa labas." Parang bata nitong sabi.

"Bakit mo naman gagawin iyon Sanya? Ano bang balak mo at ginagawa mo ito?" Tanong ko muli rito.

"Alam ko kasi na nagpapaka-busy ka na naman at nalilimutan mo na naman ang pagkain kaya--"

"--kung ano man ang ginagawa ko Sanya, labas ka na roon so please, please Sanya, leave me alone."

"Pero hindi ko kaya iyon! I like you very much Cedric!" Anito kaya naman nagsilingunan ang mga hayop at mga tao sa kan'ya.

"But you know that I don't like you." I answered her coldly na nagpatigil sa kan'ya.

I first met Sanya Velasquez sa ball na pinlano ni Clovis noon to win Celine back. She is still a tenth grader brat na kapatid ng ex-girlfriend ng pinsan ko na si Clovis who cheated on him while he is away. Mula ng magkasalubong ang ma mata namin, hindi na ako tinigilan ni Sanya. Palagi na lamang ito nambubulabog sa buhay ko and it is pissing me off. She once told me that she likes me but I already told her that I don't feel the same feelings she was saying. And now, she came back again and confessing again to me for a million times that she likes me.

Sanya is a beautiful and charming girl pero hindi ko kayang magsinungaling sa kan'ya that I like her because there is a vixen who stole my heart at our first meeting. I feel like cheating on her kung ie-entertain ko pa si Sanya.

"Umuwi ka na Sanya. Don't hurt yourself again and again. Hindi lang ako ang lalaki sa mundo." Pang-aalo ko rito.

But I failed.

As she suddenly pulled me close and kissed me torridly. I kept on pushing her away pero hindi ko alam kung saan ito nakakakuha ng lakas para kontrahin ako. Inipon ko ang lahat ng lakas na mayroon ako at saka s'ya itinulak palayo. Muntik ng matumba si Sanya pero dahil hawak ko ang palapulsuhan n'ya ay naiwasan naming mangyari iyon.

Inalalayan ko si Sanya at saka ako namulsa sa harapan n'ya. I grabbed a tissue and wiped off her tears na dumadaloy sa kan'yang pisngi. I held her chin up and make her look in my eyes.

"Don't torture yourself Sanya. Hindi lang ako ang lalaki sa mundo. Kaibigan lamang ang turing ko sa iyo." Pag-amin ko rito kaya naman ay kumalas ito sa akin at saka ako niyakap ng mahigpit.

"Ano ba ang kulang sa akin at ayaw mo akong mahalin o gustuhin man lang?" Humihikbi nitong tanong.

I looked away and reminisced the moments that vixen and I shared. I smiled from the blank space and then as I opened my mouth, the truth about my love at first sight was revealed.