The Wild Animal (Cross Enterprise #4) || Completed

Chapter 7

"KUMUSTA ka na, Bell?" Napangiti ako sa bungad ni Gerald ng magkita kami sa restaurant na napag-usapan namin.

"Okay lang naman ako, Gerald." Umupo ako sa upuang hinila n'ya para sa akin. "Ikaw? You look like you finally reached the peak of your dream." Nakangiti kong sabi rito.

Napakamot sa batok si Gerald kasabay ang pamumula n'ya. "Hindi naman. Hindi naman sa ganu'n." Nahihiya nitong pahayag.

Natatawa kong ikinumpas ang kamay ko para tawagin ang atensyon ng isang waiter. "Tigilan mo iyang ginagawa mo at baka mapagkamalan pa tayong dalawa. Ayokong ma-issue." Saway ko rito kaya naman umayos ito ng upo.

"Pasensya na. Hindi lang talaga ako sanay." Anito habang pilit na inaayos ang salamin nito.

"So, kakalabas mo lang ng lungga mo?" Tanong ko rito.

He sighed and slightly shake his head. "No. Kakauwi ko lang." Sagot nito na nagpakunot ng noo ko.

"Huh? Paanong kakauwi mo lang? Saan ka ba galing?" Tanong ko at saka ko hinarap ang waiter para ibigay ang order kong Ceasar Salad at red wine.

"Ha? Hindi ko ba nasabi sa iyo?" Nagtataka nitong tanong.

"Na ano?" Tanong ko naman at saka ito nagkamot ng ulo habang binibigay sa waiter ang order n'ya na seafood pasta at red wine.

"Maybe I forgot to tell you na mag-aaral ako sa Oxford for two years." Napamaang ako sa nalaman ko.

"Sa Oxford?" Ulit ko na s'ya namang pagtango ni Gerald.

I lowered my head as I clenched my teeth. Everytime I heard about Oxford, all I can feel is pain. My hatred toward that place will never fade away. Not even an inch.

At alam ni Gerald iyon. Alam ng childhood friend ko iyon.

"Sorry. Ngayon naaalala ko na kung bakit hindi ko binanggit ito sa'yo. I am sorry." Gerald apologized but I just lowered my head para maprotektahan ang aking sarili sa emosyong gustong lumabas mula sa aking dibdib.

Matagal ng panahon ang nakakalipas pero hindi pa rin talaga ako makausad sa sakit ng nakaraan ko sa lugar na iyon.

We started to eat our dinner with silence. It is indeed awkward and uneasy for the both of us, but maybe, just maybe, this is much better.

"I found him." Pagbubukas ko ng topic na alam ko'y magpapalimot sa akin sa pait ng nakaraan ko sa lugar na iyon.

Tiningnan ako ni Gerald ng banggitin ko ang lalaking iyon. He knows my secrets at hindi tulad ng iba, our friendship stayed and became stronger. Ganu'n talaga siguro pag kilala mo na ang isang tao sa matagal na panahon.

"How was it?" Gerald asked seriously.

Naaalala ko pa noong unang beses kong ikinuwento sa kan'ya ang mga nangyari. Nagalit s'ya nu'ng umpisa tulad ng naiisip ko noon. But after I conducted a medical screening, huminahon s'ya pero nananatili pa rin ang galit n'ya. Hindi man n'ya sabihin, he still blame himself and Cedric for what happened.

"Fine. But he still don't know about me." I said that made Gerald frown.

"He don't know about you?" Irritation is evident in his voice.

"You see, hindi mo naman masisisi ang tao dahil kapwa kami lasing ng nangyari 'yun. Hindi ko s'ya masisisi nahindi n'ya ako makilala because I ran off before he even wake up." Hindi ko na maitago ang aking iritasyon.

Hindi naman ako madaling ma-irita but hearing Gerald doubt about Cedric is getting in my nerves.

He tsked and looked away. Wala naman akong nagawa kundi ang ipagpatuloy ang pagkain para maiwasan ng mag-away pa kami.

Nalulungkot ako kasi, we are supposedly enjoying the day after years that we aren't together. But everything is ruined, everything is ruined.

"Okay, I am sorry Gerald kung hindi umayon sa gusto mo ang isinagot ko. Maybe its just me, being a positive-thinker." Yumuko ako saglit at ng tingnan ko s'yang muli, finality in my voice is very evident that I didn't expect it too. "Pero hindi ako titigil hanggang sa maalala n'ya ako at maramdaman n'ya anuman ang nararamdaman ko para sa kan'ya."

"I understand you in your positiveness, but not with that stubborness. Huwag mo ipilit ang bagay na hindi ka siguradong magiging iyo nga." He looked away and mumbled words that made my heart in pain. "Masasaktan ka lang."

Oo, alam ko na masasaktan ako sa desisyon kong ito. Pero ano ba ang masama sa pagsubok sa ngalan ng nararamdaman ko?

"Viola?" Sabay kaming napalingon ni Gerald ng may tumawag sa pangalan ko. And there she is, the beautiful friend of mine, Artemis.

"Artemis?" Tawag ko rin dito.

"Viola! Ikaw nga!" Niyakap ako nito na para bang ang tagal naming hindi nagkita. I am surprised too dahil hindi ang tipo ni Artemis ang maggagala ng ganito dahil na rin sa trabaho nito.

"A-anong ginagawa mo rito?" Tanong ko kay Artemis.

Pero parang hindi ako nito narinig dahil para itong nakatulala sa kung saan. Sinundan ko ng tinitingnan nito at doon ko napagtantong maski si Gerald ay nakatulala rin kay Artemis. I cleared my throat to get their attention, and fortunately, I succeeded.

"Para kayong na-engkanto dalawa ah." Pang-aasar ko sa mga ito. Natawa pa ako ng makita ko silang kapwa namumula.

"Viola!" Namumulang saway sa akin ni Artemis.

"By the way, Gerald this is Artemis. Artemis, this is Gerald." Pakilala ko sa dalawa. Tila nahihiya pa na nagkamay ang dalawa while introducing themselves.

"I am Gerald. Gerald Coal Castaneda." Pakilala ni Gerald sa kan'yang sarili.

"I am Artemis, Artemis Kendrick Cross. Viola's girl-bestfriend." Pakilala nman ni Artemis sa sarili bago ito bumaling sa akin. "I am lucky to see you here. I asked Kuya Apollo na may date ka raw." Nakita ko ang pagsama ng mukha ni Artemis sa huli nitong sinabi.

"D-date?" Nauutal kong tanong rito.

"N-nagkakamali ka, Ms.Cross. Bell is just my bestfriend." Paliwanag ni Gerald.

Artemis looked and stared at him like searching for the truth in his eyes. And when she succeeded to find her answer, she smiled at me and say, "Kuya Cedric is home."

"H-his home?" Nagtataka kong tanong rito.

"Yep, we are also surprised dahil pag may trip ito sa UK nagtatagal iyon ng isa hanggang dalawang araw matapos ang kan'yang trabaho doon. But now, hindi pa natatapos ng isang linggong business trip n'ya ay umuwi na agad s'ya." Anito kaya naman lalo akong nakaramdam ng kaba.

Kaba na baka..

"Artemis!" We all turned to the man behind the baritone and sexy voice and my eyes widen when I saw those famous cold and professional eyes that I longed to see.

'Cedric'