အသံခပ္တုိးတုိးျဖင့္ပိတ္သြားေသာ ေဆးရံုခန္းတံခါးေလးကုိ ေက်ာ္ျဖတ္၍ ဘတ္ဟြၽန္းနီးအိပ္ေနေသာ ကုတင္ေလးဆီသုိ႔ ခ်န္းေယာလ္လာခဲ့သည္။ သူ႔လက္ထဲယူေဆာင္လာေသာ ပစၥည္းတခ်ဳိ႕ကုိဖြက္ထားစရာေနရာမေတြ႕တာမုိ႔ ကုတင္ေဘးကဗီရုိေလးကုိအသံမထြက္ေအာင္ အသာဖြင့္ကာ ထည့္ထားလုိက္သည္။
ကုတင္ေပၚမွာေတာ့ သူ႔ဖက္လွည့္ၿပီးအိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ကေလးငယ္က အေကာင္းပကတိရွိေနေသးေသာ ဘယ္ဖက္လက္ကေလးကုိ ေခါင္းအံုးထားသည္။ လြန္ခဲ့တဲ့ေန႔ေတြက ခ်န္းေယာလ္ အသံုးမက်လြန္းတဲ့အမႈေၾကာင့္ စကူတာေပၚကျပဳတ္က်ၿပီး အဆစ္လြဲသြားရရွာတဲ့ ညာဖက္လက္ေလးကုိ အျပာႏုေရာင္ လက္သုိင္းကြင္းထဲထည့္ကာ သူဝတ္ထားေသာ တီရွပ္အျဖဴေလး၏ ရင္ဘတ္ေပၚမွာ တင္ထားသည္။
" အိပ္ေပ်ာ္သြားတာၾကာၿပီ။ မအိပ္ခင္တုန္းမင္းအေၾကာင္းေတြေျပာေနေသးတယ္ "
ျပတင္းေပါက္ေဘးကခံုမွာထုိင္ေနေသာ ေဂ်ာင္ဆူ႔ကုိအခုမွ သတိထားမိသည္။ အိမ္ကုိ ခနျပန္ၿပီးအဝတ္အစားတခ်ဳိ႕သြားယူတဲ့ သူ႔ကုိယ္စား ေဂ်ာင္ဆူက လူနာေစာင့္ေပးခဲ့တာျဖစ္သည္။ ဆုိင္ကေတာ့ ဘတ္ခြန္းနီးဒဏ္ရာရတဲ့ေန႔တည္းက ပိတ္ထားတာ ငါးရက္ေလာက္ရွိခဲ့ၿပီ။ ေက်ာင္းလည္းမသြားႏုိင္သလုိ Project တဖြဲ႕တည္းသား သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔လည္းယာယီအဆက္အသြယ္ျဖတ္ကာ ေဆးရံုက ဘတ္ဟြၽန္းနီးအနားမွာပဲေနသည္။
ဒီေလာက္ထိလုပ္ေပးစရာမလုိပါဘူးလုိ႔ တခ်ဳိ႕ေတြက တားျမစ္ၾကသည့္တုိင္ သူ႔ေပါ့ဆမႈေၾကာင့္ နာက်င္ခံစားရတဲ့ကေလးငယ္ကုိ သူအတတ္ႏုိင္ဆံုးျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ခ်င္သည္။ ျဖစ္မ်ားျဖစ္ႏုိင္ရင္ အခ်ိန္ေတြျပန္လွည့္ကာ ထုိေန႔က ဘတ္ဟြၽန္းနီးကုိသြားၾကဳိဖုိ႔ စကူတာမယူပဲ ကားနဲ႔ သြားျဖစ္ခဲ့မွာေသခ်ာပါသည္။ ေနာင္တမ်ားမ်ားစားစားမရွိခဲ့ေသာ သူ႔ဘဝထဲမွာ ပထမဆံုး ေနာင္တႀကီးတခုျဖစ္တည္ရာက သူအခ်စ္ရဆံုးကေလးငယ္၏ နာက်င္မႈပဲဆုိတာကုိ သူအခုထိ မယံုၾကည္ခ်င္ေသးပါ။
" နာတယ္လုိ႔...ေျပာေသးလား "
" ဒီေန႔ေတာ့မေျပာဘူး...
ေန႔လည္စာစားၿပီးတာနဲ႔ ေကာင္းေကာင္းအိပ္သြားတယ္ "
YOU ARE READING
Hold Me (Z+U) 🌻
FanfictionSweet moment, stay with me, And do not fade so soon, Let me enjoy the bliss of that First kiss beneath the moon. I wish to cradle this feeling That's only just been found, A feeling that unexpectedly Turned my world around. Do not depart, please be...
