Kabanata XXXII

1.4K 90 6
                                    

THIRD PERSON POINT OF VIEW

Madilim.

Makulimlim ang langit at patuloy na pumapatak ang maliliit na butil ng ulan. Alas sais pa lamang ng hapon ngunit naghari na ang dilim sa kalangitan.

Running footsteps accompanied with splashes of water can be heard anywhere.

"PO1 Callista Herrera, sundan mo siya!" A voice commanded. Utos 'yon ng isang chief na parte rin sa operasyon.

The policewoman nodded and immediately followed her chief's command. The pronoun "siya" was referred to one of the suspects they are trying to arrest.

Everyone in their targest list was cornered except the one who was able to run away. Kaya naman hindi nagdalawang-isip si Callista na sundan ito sa abot ng kaniyang makakaya. The chasing thing may be hard but she knew it's an opportunity as expensive as gold.

Kaga-graduate niya pa lang at lagpas isang taon pa lang siya sa serbisyo. Despite being new to the service, she was included in this seemingly hard and dangerous situation. Kaya naman kung makakahuli siya ng kahit isa sa mga target, promotions will be on her way.

The chasing went on. At dahil kasalukyan silang nasa isang cargo port upang pigilan sana ang isang illegal na transaksyon, nakapalibot sa kanila ang sandamakmak na malalaking cargo boxes. Para silang naghahabulan sa isang real-life maze.

Ilang saglit pa, tumigil sa pagtakbo ang suspect. It wasn't a dead end. Baka sadyang napagod lang talaga siya sa kakatakbo.

Callista didn't let her guard down nonetheless. She knew that the police might never catch her again once she misses this chance. She stared at the suspect, studying every detail it has to offer.

The thing this criminal is wearing has no traces at all. Balot na balot siya sa itim na jacket at itim na sombrero. May makapal rin siyang mask na suot na nagsisilbing pantakip sa kaniyang mukha.

Mahirap na kung makawala 'to. Callista spoke in her mind. Ni hindi niya nga masabi kung babae ba ito o lalaki.

"Sumuko ka na..." hingal na saad ni Callista. Nakatayo pa rin ang suspect sa harapan niya habang nakatalikod.

Naningkit ang mga mata niya habang pilit na binabasa ang mga galaw ng suspect. Unti unti itong umikot paharap sa kaniya pero nakayuko lang ang ulo nito. But Callista's eyes widened upon seeing the suspect pulling a gun from her side.

Ngayon ay nakatutok na ang isang baril kay Callista.

Hindi naman ito naging rason para maiputok nito iyon dahil mabilis ring nakuha ni Callista ang armas niya kaya nakatutok na ngayon ang mga baril nila sa isa't isa.

"You're too young for this officer," hamon ng suspect. Base sa boses na narinig, napagtanto ni Callista na babae pala itong kaharap niya.

"So you're a girl, huh," ngisi ni Callista. It's not that she's underestimating her. In fact, amusement was written all over her face upon seeing the lady suspect.

"Huwag mo 'kong maliitin," sumbat ng kaharap ni Callista. "Kaya ko 'tong iputok sayo ngayon din."

Callista didn't answer. Panay ang basa niya sa mga daliri ng babae na nakadikit sa gatilyo ng baril. Callista's reflexes aren't exceptional. Wala siyang kakayahang umiwas ng bala o kung ano man.

She's just an average woman, motivated to such dangerous profession.

Someone inspired her to become a wilder of gun and justice. And it was a brave someone whom she met way back from her childhood.

I'll Save You ForeverTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon