Stalker

26.🌃 Stalker 🌃

     "Ruhunu bana teslim et, dedi gülümseyerek. Asla pişman olmayacaksın..."

     "Selamun aleyküm!" dedim bağıra bağıra. Üstümdeki montumu tekmeledim ve arabamın tavanına yumruk attım.

      "Her yere kokusu sinmiş!" diye bir daha bağırdım. "Onun kokusuyla uyudum! Hahaha!"

   
     Attığım kahkahalar ile arabamın arka koltuğunda dönüp durdum.

     Yaşasın!

     Çıkmış sayılır. Bu bir randevu gibi algılanabilir. Yeşil gözleri...aklıma geldikçe kayboluyorum...

      O sırada çalan telefonum ile telaşla doğruldum.

    Öykü...

    Kahretsin, dün onu unuttum.

    "Alo." dedim gergince elimi enseme atarken.

     "Dora! İyi misin? Ne oldu? Hastanede misin hâlâ?" dediğinde suçlulukla gözlerimi kaçırdım.

     "Öykü aslında, bir şeyi yok. İlgilendim ve evine bıraktım. Kusura bakma, sana haber veremedim. " diyerek ellerimle oynuyordum.

     "Sorun değil tabii ki. Sen iyi ol yeter ki." dediğinde daha da suçlu hissetmiştim.

  
      "Şey, benim işe gitmem gerek..."

    Telefonumu çekip saate baktığımda gözlerim kocaman oldu. Ben nasıl bu kadar çok uyuyabildim?

       "Ne? Henüz işe gitmedin mi? Vay, Dora seninde plansız işlerin oluyormuş demek ki." diyerek dalga geçtiğinde telaşla doğruldum.

  
     "Dün uzun bir gündü. Acele etmem gerek. Görüşürüz!"

     Telefonu telaşla suratına kapattım ve arabanın ön koltuğuna atladığım gibi eve sürdüm. 

    Eve koşarak girmiş ve kendimi banyoya atmıştım. Hızlıca saçlarımı yıkayıp kuruladıktan sonra koşarak odama geçtim ve üstümü değiştirdim. Lina'ya yetişmem gerekiyordu.

      Montumu giydikten sonra telaşla arabama atladığım gibi gazı kökledim. Gözüm torpidoya kayınca yarası için küçük bir sprey alıp montumun cebine attım.

      10 dakikada spor salonumun önünde geldiğim sıra telefonum çaldı.

  
    "Mo-moruK."

   Göz devirdim. Arıyordu yine şeytanın kuyruğu.

     "Efendim." dedim gergince.

     Dikiz aynasından nemli saçlarımı düzeltiyordum.

      "Bugün buluşmamız lazım. Seni aradığımda yanıma gelecek şekilde hazırlıklı ol." deyip suratıma kapatınca gözlerimi yumdum ve bir iki saniye uzun uzun, derin derin nefesler aldım.

     Ağzının üstüne fırın küreğiyle vurup çivi gibi yere sağlayasım vardı.

      Neyse...

     Arabamı park edip karşıdaki markete girdim.  Bir yarabandı almış ve kasaya doğru gitmiştim ki çikolata reyonlarını gözüme çarptı.

   Neden olmasın?

   Neden bir çikolata veremeyeyim?

   Ne kaybederim?

  
   Tam on dakika boyunca hangi çikolatayı alacağımı düşündükten sonra o piti piti yardımıyla birini aldım ve bir daha düşünme fırsatını o nacizane beynime sunmadan koşarak kasaya gittim.