Stalker

28.🌃 Stalker 🌃

   "Ahh, yanıyorum yanıyorum da bir türlü kül olamıyorum."

     Dudaklarının varlığı ile bulanıklaşan zihnim  yavaş yavaş yerine geldiğinde telaşla geri çekildim.

    Utanarak gözlerimi kapattığımda kendimi açıklama yapma mecburiyetinde bulundum. Gaza gelip kızı öpmüştüm!

     "Özür dilerim ben..." öksürünce kaşlarım iyice çatıldı. Utanıyorum! "...sana sormadan..." iyice sıçıp sıvamaya başladığımda iyice gerildim. "...aslında bilmeni istediğim birkaç şey..." tam cesareti toplamışken "Dora" deyişi ilişti kulaklarıma.

      Gözlerimi açıp masum masum baktım. Gözlerinin yeşilini gördükten sonra dudaklarına kayınca bakışlarım istemsizce gülümsedim.

    Yaşasın!

    Ölmedim, dövülmedim , reddedilmedim!
 
    Henüz ...

     "Şimdi beni iyi dinle." dediğinde hevesle başımı salladım.

    Yeter ki sen anlat.

      "Birazdan ben ne dersem onu yapacaksın tamam mı?" dediğinde başımı hafifçe yana yatırdım. Benimle ajancılık mı oynayacaktı yani?

    "Tamam." dedim hevesle.

     Garip bir ifadeyle yere baktığını görünce diğerlerini dinlediğini anladım. Oh...duymuşlardı! Her zaman ben onları dinliyordum ve şimdi onların beni dinlemesi... Allah'ım sonunda.

      Lina gözlerini bana çevirince merakla gözlerine baktım.

     "Gördüğün ve birazdan göreceğin hiçbir şeyi hiç kimseye anlatmayacağına önce kendi, sonra vatanın üzerine yemin eder misin?" dediğinde istemsizce gülümsedim.

    Cidden benimle ajancılık oynayacak!

    Hâlâ bileklerini tutuyor oluşumun verdiği gaz ile derince bir nefes aldım. Sağ bileğini sol bileğine yaklaştırdım ve ikisini tek elimle tuttum.

    Boştaki elimle boynundaki kolyeyi tuttuğumda huzursuz olduğunu görmek içten içe sevindirmişti. Demem kamera gerçekten de kolyedeydi.

    "Ne yapıyorsun!?" dedi kamerayı kapatmış olmamın verdiği gerginlik ile.

    Korkmuştu. Sanırım benim de bir hain olmamdan endişe ediyordu.

      "Önce kendi, sonra vatanım, en son da şerefim üzerine yemin ederim. Senin ve işin hakkındaki hiçbir şeyi hiç kimseye söylemeyeceğim... " diyerek çenemi kaldırdım ve alnına ufak bir öpücük kondurdum.

     Gülümseyerek başımı geri attığımda şaşkınca yüzüme bakıyor oluşu bile rahatımı bozmadı. Sonuçta artık beni görüyordu!

    "Umarım bir gün, sen de beni kılık değiştirsem bile tanırsın." dedim imalı imalı.

      Senin de benim peşimden gelmeni çok isterdim ama olsun. Sen bana gel gerisi yalan.

    Çatılan kaşlarının peşi sıra elini çekip almıştı elimin arasından.

     "Seninle uzun bir konuşma yapmamız gerekecek." dediğinde daha da güldüm. Hatta ortam müsait olsa kahkaha bile atabilirdim.

    
    Kamerayı tutan elimi serbest bıraktım ve dağılan saçlarını geriye taradım. Ellerimi iki yana açıp gözlerine baktım. Ne yapacaksa yapabilirdi artık.

    "Yan binaya geçmeden önce kameralara bakın. Şu an neredeler?" dediğinde aklım az önce öpüştüğümüz gerçeğine takıldı.

    Hihihihi...