Chapter XXIV: She Who Was Reincarnated

44 3 0
                                    





**************************



Wynter Jesslyn Lim




Last night was a bit unexpected, nawala sa isip ko na parang anak na ang turing ni granny kay Macoy kaya kasama namin siyang kumain ng hapunan. Cairo and Jianna already made up but they can't stop arguing over a small matter, napaka selosong nilalang ni Cairo. Parang automatikong kumukulo ang dugo niya sa tuwing nakikita niya si Macoy, buti si Bryson atsaka tong dalawa pa ay kalmado na at halos baliwala na lamang kapag nakakasalubong nila.





It's seven o'clock in the morning, lahat kami gising na at abalang kumakain ng almusal. We're not allowed to wake up late or else, ikaw na ang mag luluto atsaka mag isa kang kakain tapos ikaw pa rin ang mag huhugas non. Kapag may kasabay ka, one of us will be unlucky enough to wash the dishes. May mga katulong dito pero may bakasyon din sila, yon ang dahilan kung bakit kami lang ang nandito ngayon.






I'm still a bit tired and sleepy honestly, wala lang akong choice ngayon dahil kaylangan kong maging good example sa mga kasama ko lalo na kay Cairo. Tulog mantika siya, he doesn't wake up unless may importante siyang gagawin. Bati na sila ni Jianna kahapon pa kaya good mood siya, he even helped Granny to prepare the breakfast. Pag gising namin kanina, naka suot siya ng apron na may disenyong teddy bear. I think, akin pa rin yon.






Dito ako natutong mag bake ng mga pastries, cookies, cakes and other dishes na required kang gumamit ng oven. Si Granny ang nag turo ng iba sa'kin, minsan ko lang nagagamit ang cooking skills ko kase wala naman akong ibang pag lulutuan though meron na ngayon? Si mommy, ang mga kaibigan ko, yung mga shokoy kung behave lang sila atsaka si Peter.





"Wyn? Okay ka lang ba? Mukhang inaantok ka pa". Napansin ni Ember na nakatulala ako sa kawalan. I wished I can just complain that yes! I'm still fucking sleepy but unfortunately, I can't do it.






"Apo? Anong oras ka ba naka tulog kagabi?". Granny asked. Oh shit, I can't even remember that part.






"A bit late Granny, hindi po kase ako sanay na mayroong kasama sa kwarto atsaka po may naririnig akong maingay eh". I replied. Hindi ko alam kung papaano naka tulog ng matino tong mga kasama ko sa kwarto pero may maingay talaga kagabi, it's not a voice nor came from a playing cat outside. Basta hindi ko maipaliwanag kung saan yon nang galing.





"You must be suffering from sleep paralysis Hija, this mansion might be a tale as old as time but it's sound proof. Malabong may maririnig kang kahit na anong ingay lalo na kapag nang galing sa labas, you've been having nightmares again?". She asked right away. She can tell that I'm having those creepy dreams? My goodness, mom and my siblings were definitely right about granny after all.





"I've been dreaming about a couple and I don't know they are but I think those dreams are telling me something. Granny, this house was re-built right? Kaya medyo bata pa po ito katulad ninyo". I replied. I'm still feeling anxious about it, hindi ako mapalagay lalo na doon sa sinabi nung middle-aged man who appeared last.





"Hija? Naalala mo ba ang mga mukha ng napanaginipan mo?". She asked. Medyo seryoso na ang boses ni Granny, that's what made it worse. How can I stay fucking calm at this state?






"If you can't then that's probably just a mere dream, it doesn't mean anything so no need to feel worried about it". Masaya niyang dagdag. They sighed relieved, all this time parang hindi rin sila humihinga? What the fuck? Mas naapektuhan pa ata sila kaysa sa'kin eh.






Lost Girl From NeverlandWhere stories live. Discover now