"Λοιπόν Charlotte για αρχή το μόνο που θα έχεις να κάνεις είναι να κανονίζεις τα ραντεβού μου και τα συμβόλαια που θα σου φέρω τις φωτοτυπίες θέλω για αρχή οκ?" Την ρωτάω
"Μάλιστα" απαντάει χαρούμενη
"Α και άμα σε ενοχλεί ο Ματ να μου το πεις" απαντάω γελώντας
"Δεν με ενοχλεί έτσι και αλλιώς είμαι σε σχέση"
"Το ξέρει?" Ρωτάω γελώντας
"Ναι το ξέρει αλλά προσπαθεί λέει αν κάνει μια φίλη του να ζηλέψει"
Κατάλαβα
Ζωή μυρίζει το τοπίο
"Τέλος πάντων πάω εγώ. Όποιος με ζητήσει μου το λες οκ?" Ρωτάω
Χαμογελάει και κάνει τα μαλλιά της στην άκρη
Κοιτάζω ένα μικρό σημάδι που έχει στον λαιμό
"Σημάδι γέννησης?"
"Ναι οικογενειακό μάλλον" λέει αδιάφορα
Deja vu 😉
"Ότι με χρειαστείς θα είμαι μέσα"
"Ωραία και σε ευχαριστώ αλήθεια" απαντάει
Μπαίνω στο γραφείο μου και ξεκινώ την δουλειά
Μετά από λίγη ώρα σηκώνω το κεφάλι μου και βλέπω ότι πήγε 3
Ο πέρασε γρήγορα η ώρα
"Κύριε Anderson έχει έρθει μια δεσποινίς Έβελιν ζητάει άδεια για να περάσει αν την αφήσω?" Ρωτάει η Charlotte
"Ναι ναι πες της να περάσει και ρώτα την αν θέλει κάτι"
"Μάλιστα"
Λίγα λεπτά αργότερα μπαίνει το κορίτσι μου με ένα γλυκό χαμόγελο και ένα πιάτο στο χέρι
"Τι είναι αυτά?" Ρωτάω γελώντας πριν τις δώσω ένα πεταχτό φιλί
"Λοιπόν τώρα που πήρα τις Χριστουγεννιάτικες μας διακοπές η μαμά μου μαθαίνει να μαγειρεύω έτσι τρέχω σε όλους του ορόφους και δίνω πίτσα σε όλους αλλά εσένα σου έφερα όλο το πιάτο για να περάσουμε μαζί το διάλειμμα σου. Αν θες δηλαδή ήρθε και η μαμά για τον μπαμπά" απανταει αμήχανα
"Δεν ξέρει πόσο μου αρέσει που ντρέπεσαι ακόμα για τα αυτονόητα. Φυσικά και θέλω να περάσουμε μαζί το διάλειμμα μου μωρό μου" λέω
Τραβάω το χέρι της και καθόμαστε στην καρέκλα
Ξεκινώ να τρώω και τολμώ να πω πως είναι αρκετά ωραίο
"Λοιπόν?" Ρωτάει χαρούμενη
"Μωρό μου είναι τέλειο σίγουρα μόνη σου το έφτιαξες?"
"Ναι. Όχι. Βασικά σχεδόν μόνη μου"
"Δηλαδή?"
"Με βοήθησε η μαμά στην ζύμη αλλά εγώ την γέμισα" λέει χαρούμενη
Γελάω και αφήνω αλλά ένα φιλί στα χείλη της
"Την γνώρισες την γραμματέα μου?" Ρωτάω πειραχτικα
Το πρόσωπο της εξακολουθεί να είναι γαλήνιο και χαϊδεύει το πρόσωπο μου
"Ναι. Καλή κοπελα είναι και γλυκούλα στην Ζωή μάλλον δεν άρεσε"λέει γελώντας
"Όχι ε?"
"Όχι. Ήρθαμε μαζί γατί ήθελε να φέρει κάτι στην θεία Ολίβια μιας και η Έλενα είναι στην δουλειά και ήθελε να έρθει να χαιρετήσει και βρήκε τον Ματ απέξω να την την πέφτει"
Την στιγμή που πάω να απαντήσω μπουκαρει μέσα η Ζωή εκνευρισμένη
Παίρνει το πιάτο της πίτσας από τα χέρια μου και κάθεται στην καναπέ
"Γεια σου κει εσένα" λέω ειρωνικά
"Αυτή η γραμματέας σου πολύ αχονευτη να την απολύσεις"
"Βασικά δοκιμαστικό κάνει" απαντάω
Σφίγγω την Έβελιν πάνω μου και αφήνει ένα φιλί στα χείλη μου
"Έιντζελ" λέει ο Ματ μόλις μπαίνει
Να θυμηθώ την επόμενη φορά να κλειδώσω πόρτα
"Έλα ρε" απαντάω εκνευρισμένος
"Θα δώσεις άδεια στην Charlotte να την βγάλω ραντεβού?" Λέει κοιτώντας έντονα την Ζωή
"Πάρτε αυτό. Έχω να βγω με τον Άξελ τα λέμε" απαντάει η Ζωή
"Άξελ? Είπε Άξελ? Ζωή έλα εδώ" φωνάζει ο Ματ κάθε μέρα βγαίνει έξω
Σηκώνομαι γρήγορα από την καρέκλα μου
Κλειδώνω και πάω πάλι κοντά στην Έβελιν
Πριν προλάβω να ενώσω τα υπέροχα χείλη της με τα δικά μου ακούω ξανά την πόρτα
"Εϊντζελ? Έβελιν? Μέσα είστε? Ανοίξτε" ακούγεται η φωνή της μαμας μου
Γειααα
Τι κάνετε λοβς??
Ελπίζω να είστε όλοι καλά
Να ξέρετε δεν είχα σκοπό να ανεβάσω κεφάλαιο σήμερα αλλά δεν δεν όρεξη να ανεβάζω δύο αύριο....
Δεν έχω να πω όλα
Θα τα πούμε σύντομα
Φιλιά 💕
Αντίο 💘
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Siblings? No
General Fiction"Το καταλαβενεις τι κάναμε?" Ρωτάω σιγά "Εβελιν μην με απομακρύνεις από κοντά σου" λέει με δάκρυα "Είσαι κοντά μου και θα είσαι. Αλλά όχι με αυτό τον τρόπο" απαντάω ειλικρινά "Μαλακίες. Με αυτόν τον τρόπο θέλω να είμαι με αυτόν θα είμαι" λέει αυταρχ...
