Κοιτάζω τον φωτεινό ουρανό
Όταν διάλεξα αυτό το σπίτι πίστευα ότι ήταν το κατάλληλο και για τους 4
Να έχει και πάνω όροφο ώστε στο μέλλον να μείνει ο Εϊνζελ
Να έχει σε κάθε δωμάτιο τζακουζι γιατί η Σόφη θα έχει πολλές επιλογές
Και ένα τεράστιο δωμάτιο ώστε να κρεμάω τις ζωγραφιές της Έβελιν
Έκανα τα πάντα για να είμαστε χαρούμενοι
Και εν τέλη κατέληξα μόνος μου στην βεράντα να σκέφτομαι τι έχω κάνει λάθος και δεν με εμπιστεύεται κανέναν από την οικογένεια μου
Ξεφυσαω ενοχλημένος
Δεν με πείραξε η σχέση τους
Αλίμονο και αν με πείραζε ποτέ. Βαθιά μέσα μου πίστευα ότι ένα αγόρι σαν τον Εϊνζελ ταίριαζε τέλεια με την Έβελιν
Με πείραξε η ειλικρινά που δεν μου έδειχναν
Ηλίθιε Λίαμ
"Ζωή μου έλα μέσα κάνει κρύο" ακούω την απαλή φωνή της Σόφης
"Δεν κρυώνω" απαντάω
Ξεφυσαει και κάθεται στα πόδια μου
"Γιατί είσαι έτσι τώρα? Δεν είναι κακό στην ουσία δεν είναι αδέλφια"
"Δεν με πείραξε αυτό" απαντάω έντονα
"Τότε τι?" Ρωτάει σιγά χαϊδεύοντας τα μαλλιά μου
Κοιτάω τα γαλάζια της μάτι
"Που δεν μου έχετε εμπιστοσύνη Σόφη. Αυτο με πείραξε. Δεν ήρθε κανένας σας να μου πει ότι είναι μαζί"
Αφήνει ένα φιλί στα χείλη μου
"Φοβόντουσαν. Ξέρεις ότι ο Εϊνζελ από μικρός σε θαύμαζε και πότε δεν ήθελε να σε απογοητεύσει τώρα; νιώθει έτσι" λέει με την μελωδική της φωνή
Διάολε πόσο ερωτευμένος θα νιώσω με αυτή την γυναίκα?
"Μα δεν μπορεί να με απογοητεύσει ότι και να κάνει" απαντάω το προφανές
"Αυτό το ξέρουμε μόνο εμείς οι δύο όχι ο Έιντζελ όχι. Έλα πάμε μέσα στην Έβελιν κλαιει και δεν κάνει στην κατάσταση της"
"Γιατί τι έγινε?" Ρωτάω
Ξεφυσαει
"Έχει το ίδιο πρόβλημα με εμένα αλλά σε μεγαλύτερο βαθμό. Πρέπει να είναι προσεχτική και να μην ταράζεται"
"Καλά. Πάμε γιατί πρέπει να πάω και στον Έιντζελ. Μην μου ξανά κρύψετε κάτι όμως" απαντώ χαϊδεύοντας τα κάστανα της μαλλάκια
"Εντάξει γερό πάμε τώρα"
Γερό? Εμένα είπε γερό?
Evelyn
Χάιδευω απαλά την κοιλιά μου προσπαθώντας να μην στειλω την αρνητική ενέργεια που έχεις συσσωρευτεί στα ακρ-
Τι βλακείες λέω απλά προσπαθώ να μην βάλω τα κλάματα
Την αλήθεια περίμενα τα πράγματα χειρότερα
Ίσως και να με έδιωχναν από το σπίτι δεν ξέρω
Αλλά όχι ο μπαμπάς να νευριάζεις γιατί δεν του έχουν εμπιστοσύνη
"Πριγκίπισσα μου? Τι κάνεις?" Με ρωτάει καθώς μπαίνει μέσα
Κάθεται δίπλα μου και με αγκαλιάζει
"Τίποτα" απαντάω σιγά
"Συγνώμη μωρό μου. Συγνώμη αν σε ταραξα απλά τρόμαξα" λέει σιγά
"Τρόμαξες?"
"Ναι. Δεν ξέρω ένιωσα ότι δεν με εμπιστεύεστε. Και θέλω να με εμπιστεύεστε γιατί εσείς είστε η ζωή μου δεν μπορώ χωρίς εσάς" λέει έτοιμος να κλέψει
"Δηλαδή δεν στεναχωρήθηκες που είμαι με τον Εϊνζελ?" Ρωτάω
"Όχι μωρό μου. Θέλω αν πω εντάξει δεν μου είναι και τόσο ευχάριστο αλλά από την στιγμή που είστε και οι δύο χαρούμενοι εγώ δεν έχω λόγο να μιλαω"
"Και επίσης από την στιγμή που θα μου χαρίσετε μια μικρή μου μινιατούρα" λέει χαϊδεύοντας την κοιλιά μου
"Βασικά στον Εϊνζελ θα μοιάζει"
Με κοιτάζει θυμωμένος
"Έβελιν. Το παιδί θα είναι ίδιο εγώ. Θα πάρει τα υπέροχα μάτια της μαμά σου και την ομορφιά μου"
"Από εμένα και τον Εϊνζελ δεν θα πάρει κάτι έτσι?" Ρωτάω ειρωνικά
"Όχι βέβαια. Λοιπόν πάρε τον Εϊνζελ τηλέφωνο τον Εϊνζελ να έρθει. Πρέπει να δει την ομάδα του να χάνει" απαντάει γελώντας
Σηκώνομαι και πάω στην τουαλέτα μιας και κατουριεμαι
Αίμα
Βλέπω αίμα
Χειιιι
Πώς μου είστε??
Δεν ήταν ενδιαφέρον κεφάλαιο αλλά υγεία 😐
Δεν θα πω πολλά γιατί θα με σκοτώσετε
Πάω να φάω
Φιλιά 💕
Αντίο 💜
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Siblings? No
General Fiction"Το καταλαβενεις τι κάναμε?" Ρωτάω σιγά "Εβελιν μην με απομακρύνεις από κοντά σου" λέει με δάκρυα "Είσαι κοντά μου και θα είσαι. Αλλά όχι με αυτό τον τρόπο" απαντάω ειλικρινά "Μαλακίες. Με αυτόν τον τρόπο θέλω να είμαι με αυτόν θα είμαι" λέει αυταρχ...
