Βάζει το πιάτο μπροστά μου
"Μαμά δεν πεινάω"
"Κοριτσάκι μου δεν θέλω να πάθεις κάτι"λέει στοργικά
"Τότε φέρε μου πίσω τον Αντζελ. Νιώθω ότι φταίω δεν το καταλαβαίνετε?" Ρωτάω νευριασμένη
"Αμάν αυτό το κακό με εσάς τους δυο που νομίζετε ότι φταίτε για όλα"λέει ξεφυσοντας
Παιδιά της είμαστε τι περιμένει?
"Έβελιν ο μπαμπάς..." Πάει να μιλήσει αλλά την διακόπτει το κουδούνι
"Ποιος να είναι?" Ρωτάω
"Μάλλον ο μπαμπάς σου κάποιος του έστειλε μύνημα και έφυγε φουριοζος. Πήγαινε να του ανοίξεις"λέει
Σηκώνομαι και πάω στην πόρτα
Ανοίγω αδιάφορα την πόρτα αλλά μόλις βλέπω ποιος είναι εκεί τα μάτιου γουρλωνουν και βουρκονουν ταυτόχρονα
"Αντζελ" ψιθιριζω σιγά
"Γεια σου Εβελιν"λέει με ένα μεγάλο χαμόγελο
Χωρίς πολλά πολλά πέφτω στην αγκαλιά του
Το έντονο άρωμα που φοράει συνέχεια εισέρχεται στα ρουθούνια μου και αυτόματα κλείνω τα μάτια μου
Τον νιώθω να με σφίγγει κοντά του και να σκύβει, αφού είναι πιο ψηλος από εμένα, να φιλάει το κεφάλι μου
"Μην ξανά φύγεις"παραπονιέμαι σαν μωρό
"Δεν πρόκειται πριγκίπισσα μου δεν πρόκειται"λέει αφού με βγάλει λίγο από την αγκαλιά του για να κοιτάξει τα μάτια μου
"Εβελιν αγάπη μου γιατί αργείς?" Ακούω την φωνή της μαμάς μου
Μόλις μπαίνει στο χολ με κοιτάει και μετά κοιτάει τον Αντζελ
"Το παιδί μου" λέει χαρούμενη και πέφτει στην αγκαλιά του αφού με διώξει
Κλείνω την πόρτα και τους ακολουθώ στο σαλόνι
"Μόνος σου ήρθες αγόρι μου?" Ρωτάει η μαμά χαϊδεύοντας του τα μαλλιά
"Όχι με τον μπαμπά"απαντάει και έπειτα με κοιτάζει
Με τον μπαμπά?
Μα καλά που πήγε?
"Ρε με αφήστε έξω"ακούγεται η φωνή του μπαμπά έξω από την πόρτα
Άμα σκάσω στα γέλια που έκλεισα τον μπαμπά μου έξω από το σπίτι θα γίνω κακία?
"Πάω να του ανοίξω"λέει η μαμά και τρέχει να του ανοίξει
YOU ARE READING
Siblings? No
General Fiction"Το καταλαβενεις τι κάναμε?" Ρωτάω σιγά "Εβελιν μην με απομακρύνεις από κοντά σου" λέει με δάκρυα "Είσαι κοντά μου και θα είσαι. Αλλά όχι με αυτό τον τρόπο" απαντάω ειλικρινά "Μαλακίες. Με αυτόν τον τρόπο θέλω να είμαι με αυτόν θα είμαι" λέει αυταρχ...
