Κοιτάζω ξανά το μπλόκ χαρούμενος
Μπορεί να μην έχουμε ακόμα πολλές φωτογραφίες με την Έβελιν διότι αυτόν τον μήνα διάβαζε συνέχεια για τα διαγωνίσματα
Αλλά είχαμε παλιές
Και είναι υπέροχο να της βλέπω όλες
Και ακόμα πιο υπέροχο είναι το γεγονός ότι της έχει ζωγραφίσει η ίδια
Άκου την πόρτα και σηκώνομαι να την ανοίξω
Για καλό και για κακό βάζω το μπλόκ στο συρτάρι
Αν και μπορεί να είναι η Έβελιν γιατί είπε ότι θα έρθει το βράδυ
Ανοίγω και βρίσκω τον μπαμπά να με κοιτάζει κάπως
"Τι?" Ρωτάω
Μπαίνει μέσα και κάθεται στον καναπέ
"Όλα καλά?" Ξανά ρωτάω ενώ κάθομαι δίπλα του
"Όχι. Γιατί μας αποφεύγεις?" Ρωτάει
Καθαρίζω τον λαιμό μου
"Δεν σας αποφεύγω απλά τελευταία δεν είμαι πολύ καλά"
Ψέματα
Υπέροχα είμαι
Απλά δεν μπορώ να τους κοιτάζω στα μάτια πλέον
"Σίγουρα?" Ρωτάει με ένα στεναχωρω βλέμμα
"Ναι σου λέω όλα καλά. Θα ερχόμουν έτσι και αλλιώς σε λίγο. Παίζει η ομάδα"λέω ενθουσιασμένος
Με κοιτάζει αλλά δεν μιλάει
"Όλα καλά?" Ρωτάω
"Βρήκα που μένουν" λέει σιγά
"Ποιοί?" Ρωτάω χωρίς να καταλαβαίνω
"Αυτοί που σε γέννησαν" απαντάει ψιθιριστα
Ξεφυσαω
Κοιτάω μπροστά
"Μπορείς να μου δώσεις την διεύθυνση? Θέλω να τους μιλήσω" λέω απόμακρα
Γαμω σαν γυναικούλα κάνω
Έχουμε πει Εϊντζελ
Είσαι 24 όχι 14
Θα φερθείς φυσιολογικά
"Θα είσαι καλά?"
"Ναι μπαμπά. Πρέπει κάποτε να μάθω" απαντάω κοιτώντας την διεύθυνση
[...]
Κοιτάζω την μονοκατοικία
Πλούσιοι είναι και εμένα με παρατήσανε σε ορφανοτροφείο
Πάω στην πόρτα και παίρνω βαθιά ανάσα να ηρεμήσω
Πριν χτυπήσω κουδούνι ακούω τον χαρακτηριστικό ήχο του μηνύματος
YOU ARE READING
Siblings? No
General Fiction"Το καταλαβενεις τι κάναμε?" Ρωτάω σιγά "Εβελιν μην με απομακρύνεις από κοντά σου" λέει με δάκρυα "Είσαι κοντά μου και θα είσαι. Αλλά όχι με αυτό τον τρόπο" απαντάω ειλικρινά "Μαλακίες. Με αυτόν τον τρόπο θέλω να είμαι με αυτόν θα είμαι" λέει αυταρχ...
