"Ακούω. Θες να μου μιλήσεις? Μίλα μου" του λέω φωνάζοντας
Με αγκάλιαζει
"Αν νομίζεις οτι θα με ρίξεις έτσι είναι πολύ γελασμενος δεν γεν-"
"Είναι αδελφή μου" με διακόπτει
"Τι?"
"Πήρα τις εξάρσεις. Η Charlotte είναι αδελφή μου" απαντάει κοιτώντας το πάτωμα
Για λίγο δεν μιλάω
Περνάω τα χέρια μου γύρω από την μέση του
"Το περιμέναμε αυτό σωστά?"
"Ναι αλλά δεν ξέρω. Μου φαίνεται κάπως όλο αυτό. Δεν απλά..." Ξεκινάει να λέει με σταματάει
Χαϊδεύω τα μάγουλα του
"Ξέρεις τι λέω? Σήμερα ξέχασε τα όλα του. Θα πάμε βόλτα με τον Άστον και την Hazel σήμερα. Δεν θέλω να σε δουν έτσι. Ούτε εγώ θέλω να σε βλέπω έτσι" του λέω
"Μου έχεις ακόμα μούτρα?" Ρωτάει σαν παιδί
Ξεφυσαω
"Αν και θα έπρεπε όχι. Είσαι τόσο γλυκός τώρα που θέλω να σε φιλήσω"
Λέω ενώ ζουλαω τα μάγουλα του
"Γρκ ρε μωρό μου έλα πάμε θα αργήσουμε"
"Ξέρεις τι σκέφτηκα?" Τον ρωτάω διστακτικά ενώ βάζει μπρος στο αυτοκίνητο
"Τι μωρό μου?" Μετά ρωτάει ενώ πιάνει το χέρι μου και το βάζει στις ταχύτητες
"Να ίσως θα ήταν καλή ιδέα να τα κρατήσουμε όλο μέρα σήμερα" απαντάω αμήχανα
"Δηλαδή?"
"Να να κοιμηθούν σε εμάς σήμερα. Φαντάζομαι θα σου κάνει καλό να ξεχαστεις λίγο πριν μιλήσεις στην Charlotte και πιστεύω ότι θα βοηθήσουν" απαντώ ειλικρινά
"Αλήθεια το λες?"
"Εσύ τι λες? Να ξύπνησα για να σου κάνω πλάκα?" Ρωτάω γελώντας
"Ωραία ωραία αλλά άμα μας δουν ο Λίαμ και η Σοφία?" Ρωτάει
"Τι με αυτό? Την αλήθεια θα τους πούμε μωρό μου δεν είναι άλλο ίσα ίσα βοηθάμε δύο παιδιά που το έχουν ανάγκη" απαντάω
"Ξέρεις και αυτή το είχαν κάνει αυτό" μου λέει ενώ σταματάει σε ένα φανάρι
"Τι εννοεις?"
"Την πρώτη μέρα που με γνώρισαν. Χωρίς καν να το σκεφτούν με έβαλαν στο σπίτι τους την ίδια μέρα και από τότε δεν ξανά πάτησα το πόδι μου εκεί" λέει με ένα μελανχολικο χαμόγελο
YOU ARE READING
Siblings? No
General Fiction"Το καταλαβενεις τι κάναμε?" Ρωτάω σιγά "Εβελιν μην με απομακρύνεις από κοντά σου" λέει με δάκρυα "Είσαι κοντά μου και θα είσαι. Αλλά όχι με αυτό τον τρόπο" απαντάω ειλικρινά "Μαλακίες. Με αυτόν τον τρόπο θέλω να είμαι με αυτόν θα είμαι" λέει αυταρχ...
