Τον κοιτάζω
Με κοιτάζει
Τον κοιτάζω επιμονα
Με κοιτάζει επίμονα
"Ματ μην με κοιτάς έτσι"
"Πώς να μην το κάνω? Εχτές του έδωσε και κατάλαβε?" Ρωτάει γελώντας
"Τι εννοείς?" Ρωτάω
"Σε άκουσα να φωνάζεις τον Εϊνζελ" λέει πονηρά
Τα μάτια μου γουρλωνουν
"Δε-δεν έγινε κάτι"
"Έλα βρε Έβελιν δεν λέω για σεξ ξέρεις προκαταρκτικά" λέει κλείνοντας μου το μάτι
"Τι έγινε?" Ρωτάει ο Έιντζελ μόλις μπαίνει
"Ρεζίλι ρεζίλι ρεζίλι" φωνάζω
Κατεβαίνω από το κρεβάτι
Βάζω τα παπούτσια του Εϊντζελ και πάω να φύγω
"Που πας?" Με ρωταει ο Έιντζελ
"Φεύγω πάω στην Κρίστι και την επόμενη φορά που θα πάμε σε ξενοδοχείο που θα έχει ηχομόνωση"
Πάω στην πόρτα της Κρίστι και την χτυπάω
Ανοίγει μια Κρίστι με ξεμαλιασμενα μαλλιά
"Δεν θέλω να ξέρω καν τελειώνετε και έλα στην Ζωή" λέω γρήγορα και καταλαβαίνω την κατάσταση
ΙΟΥ
ΑΠΛΑ ΙΟΥ
"Μπα μπα? Σε άφησε ο Εϊνζελ να έρθεις να με δεις?" Ρωτάει ειρωνικά
"Έλα βρε αγάπη μου. Σε άφησα να μείνεις με τον Ματ δεν σου αρέσει αυτό?"
"Όχι. Τσακωνόμαστε και καταλήγουμε να φιλιομαστε όλο το βράδυ" φωνάζει έξαλλη
Σηκώνω το φρύδι μου
"Κακό είναι αυτό?"
"Ναι Έβελιν πολύ δεν πρέπει να αναπτύξω συναισθήματα. Είναι σαν αδελφός μου ξέρεις πόσο κακό είναι αυτό? Με περνάει και 7 χρόνια" παραπονιέται ενώ κάθεται στο κρεβάτι
Ακολουθώ την κίνηση της αφού βγάλω τα -τεραστια για εμένα- παπούτσι του Εϊνζελ
"Ούτε εγώ έπρεπε να το κάνω αυτό με τον Εϊνζελ αλλά το έκανα. Ξέρεις πως νιώθω εγώ? Μεγάλωσα στην κυριολεξία μαζί του. Όλα μαζί τα κάναμε και είναι παράξενο αυτό" απανταω
"Δεν είναι"
"Έχεις δει πολλά αδέλφια να φιλιούνται? Ή να κάνουν αυτά που κάνω εγώ με τον Εϊνζελ?"
Ξεφυσαει
"Δεν τον γέννησε η Σοφία Έβελιν. Όσο κακό και αν ακούγεται είναι αλήθεια" λέει σιγά
"Ναι αλλά αυτούς φωνάζει γονείς. Αυτοί τον έσωσαν από την κόλαση που ζούσε θέλω απλά να είναι χαρούμενος. Αν χτυπά ξύλο κάτι γίνει και το μάθουν η μαμά με τον μπαμπά θα γίνει χαμός. Ειδικά από την πλευρά του μπαμπά. Πάντα με προστάτευε τα αγόρια τα απομάκρυνε από εμένα. Δεν θέλω να το κάνει αυτό και στον γιο του"
"Είπες ότι θες να είναι χαρούμενος. Εβελιν ο Εϊνζελ μόνο μαζί σου είναι χαρούμενος" απανταει στοργικά
Όλα θα καταστραφούν
"Ήρθα" λέει η Κρίστι
Αλλά δεν την κοιτάζω
Νιώθω τα μάτια μου να τσούζουν
Τι στο καλό έπαθα τώρα?
"Έβελιν? Τι έπαθες?" Ρωτάει η Κρίστι
"Αν ο μπαμπάς τον διώξει? Αν δεν θέλουν να είμαστε μαζί και μας χωρίσουν? Κορίτσια δεν θα αντέξω να τον χάσω"
Εκείνη την στιγμή χτυπάει η πόρτα αλλά δεν δίνω σημασία
Σκουπίζω τα δάκρυα μου σκουπίζω την μύτη μου με μια χαρτοπετσέτα
Πολύ κλαψιαρα με κάνει η περίοδος
"Έβελιν μου? Τι έπαθες?" Με ρωταει ο Εϊνζελ ενώ κάθεται με τα γόνατα μπροστά μου
"Τίποτα"
"Τι τίποτα μωρό μου? Τα μάτια σου είναι κατακόκκινα σου έκανε κάνεις κάτι? Μήπως σου έκανα εγώ κάτι που να το καταλάβω?" Ρωτά και αφήνω ένα γέλιο
Είναι τόσο γλυκός όταν θέλει
ΟΤΑΝ ΘΈΛΕΙ
"Όχι όχι απλά να είναι οι μέρες του μήνα" λέω την μισή αλήθεια
Δεν μπορώ να του πω αυτά που σκεφτόμουν
Θα αρχίσει να τα σκέφτεται όλα αυτά και θα μετανιώσει ότι συμβαίνει
Και δεν θέλω να μετανιώσει
Δεν μπορώ να φανταστώ πως θα είναι η μερα μου χωρίς τον Εϊνζελ
Καλώς ή κακώς έγινε μέρος της καθημερινότητας μου
Και συγκεκριμένες της καρδιάς μου
Γεια σας μωρακιααα μου
Τι κάνετε?
Νεοο κεφαλαιοοοο
Ευχαριστώ πολύ για τα 1,74Κ σας λατρεύω αλήθεια ❤️
Και για τοις ψήφουςς❤️
Αυτά για τώρα
Θα τα πούμε σύντομα
Φιλιά 💜
Αντίο 💕
YOU ARE READING
Siblings? No
General Fiction"Το καταλαβενεις τι κάναμε?" Ρωτάω σιγά "Εβελιν μην με απομακρύνεις από κοντά σου" λέει με δάκρυα "Είσαι κοντά μου και θα είσαι. Αλλά όχι με αυτό τον τρόπο" απαντάω ειλικρινά "Μαλακίες. Με αυτόν τον τρόπο θέλω να είμαι με αυτόν θα είμαι" λέει αυταρχ...
