Excuse me?!!

~Κεφάλαιο 14~

ΠΑΤΗΣΤΕ ΤΟΝ ΑΣΤΕΡΑΑ🤩🤩🤩

-το κεφάλαιο περιέχει ελαφρά σεξουαλικά σχόλια-

-Μιχαλάκη μου! Πόσος καιρός πάει; Είπα όταν πήδηξα στην αγκαλιά του Μιχάλη, ένας από τα πιο αγαπημένα μου άτομα στον κόσμο, ο φιλαράκος μου από το νηπιαγωγείο.

-Είναι τρία χρόνια αυτά... Αλλά και εσύ Εύη έγινες ολόκληρη κοπέλα! Που πήγε το σπασικλάκι με τα σιδεράκια που ήξερα; Είπε χωρίς να με αφήσει από την αγκαλιά του, και γελάγαμε.

-Σου είπα αυτά κάνει η αργή ανάπτυξη! Έχεις αλλάξει όμως και εσύ, δεν είσαι ο γυαλαμπούκας που ήταν ένα κόκκαλο! Έγινε πολύ όμορφο αγόρι, καστανός με πράσινα μάτια και 1,80. Μιλάμε για πολύ ωραίο αγόρι. Ρε Μιχάλη, για πόσο ακόμα θα λείπεις στην Κρήτη; Μας έχεις λείψει πάρα πολύ! Και έχεις χάσει και... πολλά πράγματα, μπ-μπορώ να πω... Του είπα διστακτικά και με άφησε κάτω.

-ΓΙΑ ΑΚΟΥ ΕΔΩ! ΘΑ ΜΕΙΝΩ ΜΟΝΙΜΑ ΕΔΩ!! Είπε ενθουσιασμένος, και το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι χοροπηδάγαμε στο πεζοδρόμιο.

-Αυτό είναι υπέροχο, Μιχάλη! Το περίμενα αυτό το πράγμα πως και πως, από το γυμνάσιο! Του είπα και χαμογέλασε.

-ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ; Με ρώτησε και μόνο ένα πράγμα μου ήρθε στο μυαλό.

-ΠΑΜΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΑΝΙΜΕ!

-Μέσα στο μυαλό μου είσαι! Είπε και πριν προλάβουμε να φύγουμε εμφανίστηκε ένα πολύ αγαπημένο πρόσωπο... (ειρωνεία) Ο ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΣ...!

-Μετά μου λες εμένα να σοβαρευτώ τσ, τσ, τσ... Είπε ενώ περνούσε από δίπλα μας και πριν προλάβω να απαντήσω, μπήκε μέσα στην βιβλιοθήκη. 

-Τι γελοίος... Μουρμούρισα αλλά ο Μιχάλης με άκουσε.

-Τι έγινε Ευάκι; Ζήλεψε ζήλεψε; Ποιος είναι καταρχήν; Είπε χαμογελώντας πονηρά και με σκούντηξε με τον αγκώνα του.

-Πάμε σπίτι μου να σου φτιάξω καφεδάκι για να τα πούμε; Αυτά είναι τα πολλά που σου έλεγα πριν... 

-Ωραία!! Έχω να σου πω και εγώ πολλά με την Αγάπη!

-Ακόμα τα έχετε;

-Είχαμε... Είπε κάπως στεναχωρημένος.

-Ωχ καημένο μου! Έλα πάμε! Του είπα και με πήρε αγκαλιά από τον ώμο και προχωρήσαμε προς το σπίτι μου.

-Πλευρά του Ηρακλή-

Δεν το πιστεύω ότι με απέρριψε...