~Κεφάλαιο 17~

33 6 0
                                    

ΠΑΤΗΣΤΕ ΤΟΝ ΑΣΤΕΡΑΑΑ

Ξαφνικά ένιωσα σαν το φιλί του να με έκανε να εξατμίζομαι, να απομακρυνόμουν από τον χώρο και να έβλεπα την ψυχή μου να έφευγε προς τον ουρανό.

Πέθαινα; Γιατί και πως;

Όταν έφτασα σε ένα συγκεκριμένο ύψος στον ουρανό, σταμάτησα να αιωρούμαι, και με είδα να πέφτω στο σκληρό έδαφος χωρίς να μπορώ να κάνω κάτι. Φοβήθηκα και έκλεισα τα μάτια μου.

Δεν ήξερα πως με ένα φιλί καταλήγεις έτσι.

Και πριν καταλήξω κάτω, ξαφνικά άνοιξα τα μάτια μου και είδα ότι ήμουν σε ένα δωμάτιο ξαπλωμένη. Που είμαι;

Α ναι, είμαι στο σπίτι του Ηρακλή... ΔΗΛΑΔΗ Η ΕΡΩΤΙΚΗ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑ ΗΤΑΝ ΑΠΛΑ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ;;; 

Πολλή σημασία έδωσα σε αυτό, έτσι κι αλλιώς δεν μου αρέσει τόσο για να του κάνω ερωτική εξομολόγηση. Περίμενε, αν αυτό ήταν στο όνειρο μου, αυτό σημαίνει και πως όλα τα υπόλοιπα δεν συνέβησαν; Δεν χιόνισε; Δεν του είπα τα πάντα; Δεν κάναμε την εργασία; Δεν καθίσαμε αγκαλιά για να παρακολουθήσουμε την χιονοθύελλα; Δεν πήγα ποτέ σπίτι του;

Αχ έχω και έναν τρομερό πονοκέφαλο, γιατί; Αφού δεν ήπιαμε αλκοόλ.

Μα αφού δεν είμαι στο δωμάτιο μου. Το δωμάτιο μου έχει γκρι τοίχους και άσπρες κουρτίνες στα παράθυρα, αυτό εδώ έχει μπλε τοίχους και τα παράθυρα έχουν στόρια. Το κρεβάτι είναι ψηλότερο από το δικό μου, και έχει πολύ μαλακό στρώμα... Και είναι πολύ ζεστά, ειδικά η πλάτη μου... Θέλω να μείνω για πάντα εδώ ξαπλωμένη, αλλά πρέπει να καταλάβω που είμαι. Είναι λίγο άβολα εδώ, νιώθω την μέση μου βαριά και δεν μπορώ να σηκωθώ. Τι με κρατάει στο κρεβάτι;

Γύρισα το κεφάλι μου και είδα τον Ηρακλή δίπλα μου ξαπλωμένο και κοιμόταν, με είχε στην αγκαλιά του και για αυτό και δεν μπορούσα να σηκωθώ. Αλλά και για αυτό ήμουν στα ζεστά. 

Πρέπει να τον ξυπνήσω όμως, όσο και να μην θέλω, όσο χαριτωμένος και να φαίνεται εκείνος τώρα... Πέρασε η ώρα, πήγε κιόλας έντεκα.

-Ηρακλή... Ξύπνα, πήγε έντεκα η ώρα... Του είπα ήσυχα και ήρεμα για να μην πεταχτεί. Εκείνος αντί να ξυπνήσει με πήρε πιο σφιχτά αγκαλιά και μουρμούρισε κάτι σαν "όχι ακόμα". Ένιωσα τα μάγουλα μου να καίνε, και δεν ήξερα τι να κάνω. Να τον σκούνταγα ήρεμα ή να τον κλωτσούσα από το κρεβάτι.

Η βασική μου απορία πάντως είναι το πως βρέθηκα εδώ ξαπλωμένη αγκαλίτσα μαζί του. ΕΣΩΡΟΥΧΟ ΦΟΡΑΩ;! Τώρα που το κοίταξα ναι, δεν έχω βγάλει τα ρούχα μου. Άρα δεν έχασα την παρθενιά μου, θα ήθελα να θυμάμαι αυτή την στιγμή. 

Excuse me?!!Όπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα