Excuse me?!!

~Κεφάλαιο 21~

ΠΑΤΗΣΤΕ ΤΟΝ ΑΣΤΕΡΑΑΑ (γκες χου ιζ μπακ μαι φελλοου μπιτσζζ)

-Αυτό που κανόνισα προηγουμένως, μου λέτε, ότι ήταν ραντεβού; Τι λέτε βρε παιδιά, το παρατραβάτε... Ρώτησα τον Ηλία και την Ρωξάνη καθώς τρώγαμε τα μπέργκερ μας, μετά από τα ψώνια χρειαζόταν και φαστφουντάδικο (που πληρώνω εγώ, γιατί τους άφησα ταπί με τα ψώνια που έκανα σήμερα).

-Δεν ξέρω αν το κατάλαβες πάντως εδώ είμαι για να στο εξηγήσω όσες φορές θελήσεις. Είπε η Ρωξάνη σαρκαστικά και ο Ηλίας άρχισε να γελάει.

-Βρε Ρω... Νομίζεις ότι το πήρε με τον λάθος τρόπο ο Λουκάς; Εγώ απλά να συζητήσω μαζί του θέλω για την λέσχη της βιβλιοθήκης, και γενικά για τη συγγραφή, όχι για κάποιον άλλον λόγο. 

-Αυτό εγώ το γνωρίζω, αλλά από την στιγμή που ο Λουκάς κοκκίνισε με την πρόταση σου... Μάλλον κατάλαβε κάτι λάθος. Μου απάντησε η Ρωξάνη, μα δεν μπορεί! Δεν μπορώ να έχω τραβήγματα και με αυτόν, ενώ ηρέμησα από τον ακατανόμαστο.

-Κάνεις λάθος. Αποκλείεται αυτό- Αντέδρασα πάνω στην ταραχή μου αλλά με διέκοψε ο Ηλίας.

-ΟΤΙ και να έχει καταλάβει αυτός, καλό θα σου κάνει να συναναστραφείς και με καινούριο κόσμο μαρήηηη!! Και αν εξελιχθούν τα πράγματα έτσι όπως είπε η Ρωξάνη ,μπορεί να σου φερθεί καλύτερα ο συγκεκριμένος και να σου βγει σε καλό. Είπε ο Ηλίας και με καθησύχασε κατά το ήμισυ, δεν έχει και άδικο...

-Καλά βρε Λιάκο άμα το λες εσύ με ΤΟΣΗ σιγουριά... Του είπα περιπαικτικά, για να του σπάσω τα νεύρα (δεν του αρέσει να τον αποκαλώ έτσι, το θεωρεί βλάχικο το 'Λιάκος'). Πριν προλάβει να βάλει την ενοχλητική του τσιρίδα μπρος, του γέμισα το στόμα με κάτι πατάτες για να σκάσει. Εν τω μεταξύ είχαμε πεθάνει στα γέλια εγώ και η Ρωξάνη με το θέαμα μπροστά μας. Ίσως να μου έβγαινε ξινό το γέλιο στην συνάντηση μου με τον Λουκά... Θα δείξει...

-Έφτασε και η στιγμή της συνάντησης που περιμέναμε πως και πως-

Ήταν κουρασμένος από την δουλειά, φαινόταν από την έκφραση στο πρόσωπο του. Μήπως ήταν λάθος η στιγμή που διάλεξα να συναντηθώ μαζί του; Μήπως να το ακυρώσω καλύτερα; Ήταν όμορφος όμως... Πολύ όμορφος... Έτσι σοβαρός, παίρνοντας στα σοβαρά την δουλειά του... σε αντίθεση με άλλους... Γιατί κάθομαι και συγκρίνω δύο διαφορετικά επίπεδα, ο ένας είναι στο μηδέν και πιο κάτω κιόλας, και ο άλλος στο εκατό.