Excuse me?!!

~Κεφάλαιο 5~

ΠΑΤΗΣΤΕ ΤΟΝ ΑΣΤΕΡΑΑΑ

Συγγνώμη αρέσει στις κοπέλες αυτό το παράξενο πλάσμα; Αυτός ο γορίλας;

-Ώρες ώρες αναρωτιέμαι, πως γίνεται να αρέσεις σε τόσα κορίτσια; Τον ρώτησα έτσι όπως με κοιτούσε από ψηλά.

-Μάλλον τους αρέσω μόνο για την εξωτερική μου εμφάνιση. Είπε κάπως σκεπτικός, μήπως ήμουν λίγο σκληρή; Μπα...

-Μην στεναχωριέσαι, θα βρεις μια κοπέλα που θα της αρέσουν οι γορίλες σαν και εσένα! Του είπα γελώντας και τον χτύπησα απαλά στον ώμο. Αφού έφυγα από μπροστά του, τον άκουσα να γελάει, σπάνιο πράγμα... Έχει ωραίο γέλιο, σε παίρνει η μπάλα και εσένα και γελάς μαζί του. Κάτι που έκανα ασυναίσθητα, παρόλο αυτό που έγινε πριν, περνάω καλά μαζί του. Είναι και αυτός ωραία παρέα, τελικά... Λοιπόν, πρέπει να κάνουμε και αυτή την εργασία κάποια στιγμή, δεν νομίζεις; Τον ρώτησα και γύρισε στο κανονικό ανέκφραστο ύφος του, είχα τρομάξει λίγο που τον είδα να γελάει. Μήπως νιώθει άνετα μαζί μου;

-Ναι, πρέπει να κάνουμε και αυτό. Είπε και τον κοίταξα με απορία, καθώς πηγαίναμε προς το γραφείο να κάτσουμε.

-Μα για αυτόν τον λόγο δεν ήρθαμε εδώ εξαρχής;

-Ναι. Μη γίνεσαι σπαστική με τις ερωτήσεις σου, απλά ας τελειώνουμε! Μου απάντησε σχεδόν φωνάζοντας.

-Μετά από ένα καλό τρίωρο μελέτης και εργασίας-

-Αρκετά κάναμε για σήμερα, θες να συνεχίσουμε αύριο στην βιβλιοθήκη; Τον ρώτησα με φανερή κούραση στη φωνή μου.

-Ναι, κουράστηκα, δεν μπορώ άλλο να γράφω για τον Ιουστινιανό. Είπε και χασκογέλασα στο σχόλιο του.

-Λοιπόν να φεύγω και εγώ- 

-Δεν θες να κάτσεις εδώ να φάμε κάτι; Με διέκοψε ρωτώντας, πραγματικά δεν περίμενα να ακούσω κάτι τέτοιο, από τον Ηρακλή τον χιμπατζή.

-Όχι, ευχαριστώ, θέλω να πάω στο σπίτι να κάνω και τα μαθήματα μου γιατί έχω και φροντιστήριο στις 9:00. Είπα δικαιολογία, γιατί δεν θέλω να κάτσω εκεί με τις ώρες, έχω και οικογένεια. (Εν τω μεταξύ δεν πάω καν σε φροντιστήρια)

-Οκέυ, τα λέμε αύριο τότε. Είπε και τον κοίταξα πάλι με αυτό το απορημένο ύφος.

-Θα τα πούμε. Είπα και έφυγα από την βιβλιοθήκη, και προχώρησα προς τη κουζίνα για να χαιρετήσω την μαμά του.