Sağanak yağmur, ay ışığının aydınlattığı boş sokaktaki meleklerin şarkısı ve Y/N'nin dansı.
Saçları yüzüne yapışmış, makyajı akmış darmadağındı. Yanından geçenler durup sessizce sadece onu izliyordu. Bu onun umrumda değildi ve dansını durduramazdı.
Onun hareketleri şarkıyı hızlandırıyor daha canlandırıyordu. O kurtuluşunu kutluyordu, bütün pahalılıklardan, ışıltıdan, sahtelikten ve kirlilikten. Ruhunu temizlemişti, o artık sadece mutluydu.
Olması istenilen yerde değildi, olması istenilen kişi de değildi. Hiç bir şey milyarlık değildi çünkü artık eğlenmek için milyarlara, dans etmek için bir partiye ihtiyacı yoktu. Özgürdü, istediği gibi dans ediyordu.
Sonuçta her şeyini kaybetmişti kaybedenler hatırlanmazdı, konuşulmazdı bu yüzden sadece istediğini yapıyordu, dans ediyordu.
Dansınım ritmi oydu, soluksuz ve büyüleyici.
Ay Y/N'yi terk ederken meleklerin şarkısı yavaşladı, Y/N'nin dansını bitirmesiyle sona erdi. Işıklar yandı, gürültü uyandı, kötülüğün nefesi her solukta dünyayı boğmaya başladı ve Y/N ve meleklerinin gözyaşlarını izledi.
Ne yazdığım hakkında hiçbir fikrim yok. Sadece yazdım içimden ne geçiyorsa, bu cidden tuhaftı.
Ha bu arada bana karakter söylerseniz çok müteşekkir olurum. Bana kalsa supernatural yazarım hep.
(:
