"Onu kaçırıp buraya mı getirdin?"
"En azından ben bir şey yaptım. Bana kızmayı bırakacağına şu an öfkeden kuduran kız arkadaşına onu sevdiğini söyle."
Michael, Lucifer'in söyledikleriyle duraksadı. Seni kaçırması özellikle kendisi için kaçırması onu çıldırtıyordu.
"Tamam, sen buradan uzaklaş ve bir daha yardım etmeyi deneme."
"Bir gün bunu yaptığım için bana teşekkür edeceksin."
Lucifer, abisinin yanından hızla ayrıldı. Belki de Michael'in ondan yardım istemesi bir hataydı. Endişeli adımlarla kaldığın odaya gitti. İçerideki koltuğa oturmuş Lucifer'a sövüyordun. Onu fark ettiğinde onunla konuşmaya başladın.
"Kardeşinin dediği gibi buraya beni gerçekten sen mi getirttin?"
"Tam olarak sayılmaz."
Yanındaki yastığı ona fırlattın.
"Uzun süren bir avdan dönüyorum ve dinlenmek için uyuyorum. Sonra evime bir başmelek geliyor ve beni kaçırıp buraya getiriyor. Hepsi senin yüzünden! Bir an önce ne söyleyeceksen söyle!"
Michael, bunu daha önceden söylemediği için fazlasıyla pişmandı. Bu konuşmayı yapmak onun için cidden zordu. O bir başmelekti ama konu sen olunca işler daha da zorlaşıyordu.
"B-ben seni seviyorum. Bunu bu şekilde söylememeliydim. Neden şu an böyle davrandığımı da sorgulama."
"Biliyorum."
"Ne?"
Gülmeye başladın.
"Lucifer söylemişti. Bilmiyormuş gibi davrandım çünkü bunu senden duymak istedim. Bu cidden iyi hissettirdi. Ha bu arada ben de seni seviyorum."
Sana sarıldı ve ona karşılık verdin. Favori çocuğu bu halde görmek güzeldi. Kendini şanslı hissettin.
"Ama uyku konusunda ciddiyim ve her an tekrar bunu için çıldırabilirim."
İşi zor Michael'in. Sınavlardan kitabı boşladım iyice. Nasıl geçti ya da geçiyor sınavlar? Nasıl gidiyor hayat?
(:
