Mijn verhalen & ik

Interview met Lee, Connor en Sydney Donovan (Sisters in crime)

Net zoals bij 'Liefde in de tent' heb ik ook bij 'Sisters in crime' de belangrijkste personages onderworpen aan een interview. Het kan zijn dat het spoilers bevat, dus alvast sorry daarvoor!

---

Hallo, hoe is het?

Lee: Goed hoor, bedankt dat je het vraagt.

Laten we maar meteen beginnen. Hoe is het om voor de geheime dienst te werken?

Sydney (grijnst): Supercool. We hebben tot nu toe nog niet zo’n heel spannende dingen gedaan, maar ik kijk nu al uit naar de dag dat we een spannende achtervolging in mogen zetten.

Lee: Jij wel, ja. Ik vond het anders eng genoeg om undercover te gaan bij een crimineel in huis.

Wat vinden jullie zelf het leukste van werken voor de geheime dienst?

Connor: Dat we de kans krijgen om vechtsporten te leren. Daar blijk ik best goed in te zijn.

Sydney: Ja hoor. Je vindt die trainingen alleen maar leuk omdat je dan ongestoord naar Toby kunt kijken.

Connor wordt rood.

Lee: Syd, misschien moet jij eens niet zo bijdehand doen. Wacht maar tot jij verliefd wordt.

Sydney (snuift): Ik word niet verliefd. En al helemaal niet zo onstrategisch als jij.

Lee: Gaan we het daar nu wéér over hebben?

Dames, dames, even rustig. Laten we het even hebben over jullie toekomstplannen. Hebben jullie die?

Sydney: Bij de geheime dienst blijven natuurlijk. Dit is de coolste toekomst die ik had kunnen bedenken.

Lee: Nou, ik weet het niet hoor.

Connor: Ik wil iets met natuurkunde of scheikunde gaan studeren.

Sydney: Jij altijd met je natuurkunde. Hoe kun je nou zoiets saais verkiezen boven een leven bij de geheime dienst?

Het enthousiasme over jullie nieuwe baan varieert dus. Kunnen jullie iets vertellen over hoe het is om met z’n drieën in een team te zitten?

Lee (rolt met ogen): Het kan behoorlijk irritant zijn.

Connor: Inderdaad. Vooral als Sydney weer eens besluit op eigen houtje op pad te gaan.

Sydney: Jullie zijn gewoon jaloers omdat ik de beste spion van ons drieën ben. Jullie zijn zo’n watjes.

Lee: We zijn voorzichtig, dat is wat anders. Ik wil niet dood voordat ik op z’n minst tachtig ben.

Wat voor invloed heeft dit alles op jullie leven gehad?

Sydney (zit weer volop te grijnzen): Dat het niet meer zo saai is natuurlijk.

Connor: O ja, want jouw leven was natuurlijk ook heel saai. Geloof je het zelf? Als jij iets saai vindt dan bedenk je wel weer het één of andere toneelstukje om de boel in de war te schoppen.

Sydney: Nou, hoe saai mijn leven dan ook was, het haalt het in ieder geval niet bij de slaapverwekkendheid van jouw leven.

Connor: Daar ga ik maar niet op in. Trouwens, al die trainingen zorgen ervoor dat ik nu een veel betere conditie heb bij het voetballen.

Lee: Zijn jullie klaar met dat gebekvecht? Want mijn leven heeft het dus echt volkomen veranderd. Mijn beste vriendinnen lijken ineens mijlenver van me verwijderd. Niet om dramatisch te doen, want dat is meer iets voor Sydney, maar ik heb eigenlijk geen idee meer wie ik ben.

Dat klinkt inderdaad wel heel dramatisch.

Lee (zucht): Zo voel ik me dus ook.

Zijn jullie verder wel tevreden met jullie leven op dit moment?

Connor: Ja hoor.

Sydney: Het zou fijn zijn als ik eens wat meer mocht doen dan alleen de post rondbrengen, maar ik zal geduldig wachten tot mijn genialiteit erkend wordt.

Lee: Geen commentaar.

Bedankt dat jullie wat tijd konden vrijmaken. Is er verder nog iets dat jullie zouden willen delen met de lezers?

Sydney: Wat dacht je van dat ik verreweg de coolste van ons drie ben?

Lee: Als je zelf zo cool bent, waarom jat je dan de hele tijd mijn kleren?

Connor (geeft Lee een high five): Ha, daar heb je niet van terug.

Sydney: Jullie bekijken het maar. Doei zusjes. (loopt geïrriteerd de kamer uit)