Wereld Autisme Dag

138 15 3
                                    

Vandaag, 2 april, is Wereld Autisme Dag. Dat lijkt mij de perfecte gelegenheid om jullie wat meer over mezelf te vertellen. Om een kijkje te geven in dat stukje van mijn binnenste dat je misschien niet kent als je me alleen maar via internet kent.

Ik heb het syndroom van Asperger. Zelf noem ik het vaak gewoon kortweg Asperger, want syndroom klinkt echt alsof ik de hele dag loop te kwijlen en me niet zelf kan aankleden. Deze vorm van autisme wordt gekenmerkt door een hoge intelligentie en weinig sociale vaardigheden. Mede hierdoor is het bij mij pas heel laat vastgesteld. Mijn ouders zagen wel dat ik verlegen was, maar zochten er niks achter. Ik ben uiteindelijk zelf tot de ontdekking gekomen dat het weleens te maken zou kunnen hebben met autisme. Daarom ging ik naar een psycholoog en die bevestigde mijn vermoedens. Op mijn tweeëntwintigste kreeg ik eindelijk te horen dat ik niet 'gewoon raar' was, zoals ik al die jaren had gedacht, maar dat er een naam was voor hoe ik me voelde.

Er zijn tegenwoordig veel mensen die roepen dat iedereen maar een labeltje krijgt en dat ze niet in hokjes willen denken. Ik vind het juist fijn om een label te hebben. Het schept duidelijkheid, en laat dat nou net zijn waar autisten behoefte aan hebben. Voor mezelf vind ik het dus alleen maar fijn om te weten waar ik aan toe ben.

Als ik niet de hele dag loop te kwijlen en me zelfstandig kan aankleden, wat is er dan anders aan mij dan aan andere mensen? Antwoord: mijn hersenen werken een beetje anders. Ik denk dat dat het grootste verschil is. Dingen die voor andere mensen misschien logisch zijn, zijn dat voor mij niet. Ik weet bijvoorbeeld nog heel goed dat ik in groep vijf van de basisschool mijn allereerste proefwerk ooit had. Omdat ik niet wist wat er van me verwacht werd, leerde ik niet en haalde ik een vier. Dat had er niet mee te maken dat ik niet kon leren, want dat kan ik juist hartstikke goed. Het probleem was dat niemand me verteld had hoe ik dat moest doen.

Daarnaast heb ik problemen met veranderingen en verrassingen. Als kind werd ik ooit hysterisch omdat mijn ouders als verrassing met me naar McDonalds wilden. Ook heb ik een paar weken geleden een trein voor mijn neus weg laten rijden omdat hij er niet uitzag als een normale trein en ik het daardoor niet vertrouwde. Op dat soort momenten ontstaat er in mijn hoofd gewoon een soort kortsluiting en weet ik niet meer wat ik moet doen. Ook autorijden is een probleem. Ik heb mijn rijbewijs, maar durf niet te rijden vanwege de onvoorspelbaarheid van het verkeer (oké, toegegeven, en omdat ik doodsbang ben om de motor af te laten slaan).

Dan is er nog het sociale aspect. Alles wat ik van sociale vaardigheden weet, heb ik mezelf aangeleerd door andere mensen te observeren en erover te lezen. Op familiedagen klamp ik mezelf altijd vast aan mijn moeder of zusje (of de superlieve tante van mijn vader), want ik kan gewoon geen gesprekken over koetjes en kalfjes voeren met mijn familie. Dan klap ik dicht. Alleen bij vrienden die ik al heel lang ken en op WhatsApp kan ik iemand zijn die veel praat. Het is zelfs zo erg dat ik soms als ik iemand zie die ik ken, doe alsof ik diegene niet gezien heb. Niet omdat die persoon niet aardig is, maar omdat ik gewoon niet weet wat ik moet zeggen en dan helemaal in de stress raak.

Er zijn meerdere vormen van autisme en elke autist is anders. Dat is een waarheid waar ik dagelijks mee geconfronteerd word. Mijn broertje is namelijk ook een autist, maar hij heeft een andere vorm en dat zorgt ervoor dat ik hem soms totaal niet begrijp. Wel weet ik dankzij hem dat klassiek autisme ook geen ziekte is waardoor je pas op je tiende leert praten.

Vandaag is het Wereld Autisme Dag. Het moment om te vieren dat er meer mensen zijn met een raar hoofd. Mensen die zich prima zelf kunnen aankleden, maar gewoon niet weten hoe ze zich moeten gedragen of een beetje meer structuur nodig hebben. Een moment van bewustwording. Want ook autisten zijn mensen die eten, slapen, werken en vrienden hebben. En ik heb er nog nooit eentje ontmoet die kwijlt.


Mijn verhalen & ikWhere stories live. Discover now