UNTITLED (on going)

CHAPTER 41

Remmember me~

After two weeks ay naging maayos na ang lagay ni Ica habang si Airen luckily safe and sound. Tho, na laman naming may sakit siya. Hindi siya in-operahan that time. He just under go with theraphy. The second day after ng nangyaring insidente. Karl and I met his parent. Tulad ni Airen aware sila sa sakit nito. They are too smart and kind when they talk and approach us. Sabi ng doctor nito ay tatlong araw na pala ito hindi naka-theraphy. I bet, it's because of Ica.

Parati iting bumibisita kay Ica.

Maya-maya pa ay may narinig akong malakas na sigawan sa labas. Hula ko ay nasa tapat ng kwartong ito ang mga taong nag-aaway, kung ano man ang ginagawa nila. Gaya ko nakatingin rin si Airen sa pintuan ng kwartong ito.

"What's wrong?" Airen asked as he held the door to open.

Sumiksik ako sa gilid ni Airen. Hindi na ako nagtaka kung sino ang mga ito. Pamilyar ang mga boses nila ng marinig kong magsigawan kanina. Pero bakit kailangan pa nilang mag-away? At dito pa talaga?!

"Gusto ko lang bumisita" Nahihiyang sambit ni Ivan.

Habang si Karl ay mukhang walang balak magsalita. Malalim parin ang titig kay Ivan.

"Ako din, 'yon rin ang pakay ko" And there he is. Our friend who almost look like a ghost. Lulubog-lilitaw.

Raiko...

I just wanted to show them my reaction. A reaction that full of sarcastic look with my one eyebrow up.

I turned around and left them behind. Alam kong sumunod at pumasok sila sa loob. Wala akong karapatan na pagbawalan silang bumisita.

Inayos ko ang gamit ko especially my laptop. I have my important things that they must not see. I fold it and put it inside my bag. Naupo ako sa couch. Hindi lang kasi iisa ang couch na naandito sa kwarto ni Ica it's two set of sofa. Yung isa ay katapat lang halos ng higaan nito. Kung saan parati akong nakatambay para bantayan siya. But I never try to stare at her face. I hate it.

Ang pangalawa naman ay bahagyang malayo sa higaan sa parte kung saan dulo na ng kwartong ito. Mas pinili kong duon na lamang umupo. Mula rin dito ay naririnig kong nag-uusap ang tatlo sa harapan ng higaan ni Ica. Napailing na lamang ako. Dahil sabi nila ay ang pasyenteng comatose ay naririnig parin daw ang mga taong nag-sasalita sa paligid niya.

Pero alam kong hindi comatose si Ica. Para sakin kasi ay parang ganoon narin ang nangyari sa kaniya. Mahigit mag ta—tatlong lingo na kasi itong tulog.

"Fuck You, bro! Ang lakas rin naman ng loob mo!" It's Karl. Hinayaan ko lang sila. Hindi ko sila nakikita at tanging boses lang nila ang naririnig ko. Dahil nakayuko ako and keeping myself busy at my phone.

"Sorry," Ivan said.

"Sorry?! Bro, sagutin mo nga ako. Are you a gay?" Karl added.

"W-what? I say SORRY but it doesn't mean na bakla ako, bro stop" Ivan voice looks irritated.

"Huh, changing the topic now is your alibi?" Karl replied looked serious.