PROLUGE
Third Person POV.
Umuulan noong unang araw nilang pagkikita,
Isang batang babae ang naglalakad sa ilalim ng nagbabagsakang patak ng ulan. Hindi nito inaalintana ang malalakas na kidlat na nagbibigay liwanag sa madilim nitong dinaraanan, subalit patuloy parin itong naglalakad sa kalsada.
Maswerte siya dahil nakatira ito sa pribadong sabdibisyon, bibihira lamang ang mga sasakyang dumadaan sa daang tinatahak nito.
Diretso lamang itong naglalakad at walang emosyong makikita sa malaperpekto nitong mukha, bata pa lamang ito parang hubog na ang bawat parte ng kanyang mukha. Kung titignan mo ito aakalain mong isang manika ang isang batang babaeng ito.
Napatigil sa paglalakad ang batang babae dahil sa pagkagulat nito sa malakas na busina na nanggagaling sa isang itim na sasakyan. Dahil sa pagkabigla nataranta ang batang ito. Tinakpan na lamang nito ang kanyang dalawang mata na nasisilawan nadulot ng malakas na ilaw ng itim na sasakyan. Habang ang itim na sasakyan ay patuloy parin sa pag-bubusina.
Huminto ang sasakyan at dahan-dahang tinatanggal ng batang babae ang kamay nito sa pagkakatakip sa kanyang mata.
At unti unting nawawala ang malakas na liwanag na dulot ng itim na sasakyan.
Isang malakas na sigaw ang narinig ng batang babae bago bumukas ang pinto ng sasakyan at lumabas ang isang batang lalaki.
"Raiko anak! Bumalik ka dito sa loob!" Isang sigaw ng nagaalalang Ina sa Anak nito.
Imbis na sagutin ng batang lalaki ang Ina nito, mabilis itong lumabas at isinarado ang pintuan ng sasakyan. At dumiretso sa kinaroroonan ng batang babae.
Isang batang lalaki ang tumambad sa harap ng batang babae tinignan nito ang batang lalaki mula ulo hanggang paa. Isang disenteng batang lalaki ito na nakasuot ng isang Black tuxedo na tinernohan ng black shoes At ang ginto nitong relo na nagpapatunay na nanggaling ito sa isang mataas na antas ng pamilya.
"Hi there pretty!" Masiglang bati ng batang lalaki sa batang babae.
"Hi there pretty!" Pag-uulit ng batang lalaki.
Ngunit hindi parin umiimik ang batang babae subalit naglakad lamang ito at umupo sa isang bench na nasa tabing kalsada, ngunit sinundan parin siya ng batang lalaki.
Muling nagsindi ang ilaw ng itim na sasakyan at naghahandang nang umalis. Bumukas ang bintana nito at iniluwa nito ang isang magandang ina na nakangiti sa dalawang bata.
"Hey Baby! We were going home na, are you coming?" Tanong nito sa kanyang anak. Habang ang anak nitong lalaki ay patagong sinilip muna ang batang babae.
"Not yet mom! Just call Yaya Emelda to grab me, later" Nakangiting sagot ng batang lalaki sa kanyang Ina .
"Okay then, gotta go!" Sabi nito bago tuluyang isara ang bintana at umandar papalayo ang itim na sasakyan, kaya naiwan na lamang ang dalawang bata na nakaupo sa ilalim ng nagraragasang ulan.
"So..." Pagbabasag ng batang lalaki sa katahimikan na namamagitan sa kanilang dalawa.
"Why are you alone? Where is your Parents?What are you doin' in outside?Why are you walking alone?" Sunod-sunod na tanong ng batang lalaki na akala mo ay matagal na silang dalawang magkakilala.
"Hey, Are you pipi or bingi?" Dagdag pa nito habang tinuturo pa nito ang kanyang bibig at tenga upang mas maintindihan ito ng batang babae.
Subalit 'di parin ito kinakausap ng batang babae, tumayo sa pagkakaupo ang batang lalaki at pumunta sa harap ng batang babae. Tinititigan naman ito ng batang babae na may pagtataka sa mukha nito.
Maya-maya pa lamang ay nagsimulang sumuyaw ang batang lalaki ng kung anu-ano mapansin lamang siya ng batang babae, sumilay ang magandang ngiti ng batang babae sa labi nito.
"Idiot" Bulong nito sa sarili, na narinig naman ng batang lalaki kaya dali-dali itong lumapit sa batang babae na may hindi makapaniwalang tinignan ang batang babae.
"Wow, atleast now you already said your first word!" Masiglang sambit nito sa batang babae.
"Congrats!" Dagdag panito at ginulo ang buhok ng batang babae na siyang naging dahilan ng pagkagulat ng batang babae sa ginawa nito, kaya mas ngumiti pa ang batang babae.
"Your smiling," Bulong ng batang lalaki sa batang babae.
"Thank you!" Ang sagot ng batang babae at sabay niyakap nito ang batang lalaki na parang naging magkalapit na silang dalawa, at doon nagsimulang umiyak ang batang babae.
"Woah! What was that for?" Nakangiting sabi ng batang lalaki.
"Hey!...uhmm...Why are you crying?" Nag-aalalang tanong ng batang lalaki.
Maya-maya lamang ay tumigil na sa pag iyak ang batang babae na naging dahilan ng pagtigil ng ulan. Nawala na ang nagtitilasang kidlat at nawala na rin ang mga nagraragasang patak ng ulan.
"Thank you for giving me hope, thank you My Man Of Hope " Mahinang sambit ng batang babae sa batang lalaki.
Mas lalong napangiti ang batang lalaki sa sinabi ng batang babae.
"Uhmm..Your welcome?" Nag-aalangang sambit ng batang lalaki.
"Your Welcome Little RainStopper" Natatawang sambit nito na naging dahilan ng pagtawa narin ng batang babae.
Sa gitna ng pagtatawanan ng dalawa, isang matandang babae na nakahawak ng payong sa edad na mga 50's ang tumawag sa batang lalaki.
"Baby Señor!" Sigaw nito, na naging dahilan ng pagkagulat ng batang lalaki habang ang batang babae naman ay patagong tumawa.
"Baby Señor Huh?" Halos pabulong nitong sambit ng batang babae.
Kumunot naman ang nuo ng batang lalaki sa narinig nito.
"Gotta go Rainstopper!" Sigaw ng batang lalaki habang tumakbo papalayo sa batang babae .
"Hanggang sa muli Baby Señor!" Halos pasigaw na sagot ng batang babae.
At tuluyan ng lumakad palayo ang batang lalaki, habang batang babae naman ay bumalik sa bench na pinag-upuan nito kanina na may ngiti sa labi.
Yun na yata ang pinakamagandang nangyari sa buhay ng batang babae. Aalis na sana ito upang maglayas sa kanilang mansyon pero dahil sa batang lalaki ay 'dina niya ito natuloy.
"Thanks to Baby Señor, the Man of Hope, and The Man Who saved Rainstopper life"
____________________________________
A/N: Hello Guysz, Hello to the one the we got charot Cheers palaya iyon.Hahaha (Hulluh korni kona huhu*)
So.....How's the story Guysz? How about any Comments about the two little cute boy and a girl? Just comment all your reacts and judgement thingy (char*)
Im Hoping nasana suportahan niyo ako hanggang sa pagatapos ng story ko😊.
Thank you saiyo!/sainyo! in Advance.
-©LuvDhisGhurlPia2.0
आप पढ़ रहे हैं
UNTITLED (on going)
किशोर उपन्यासYears had past and come, and secret and lies has been found out. Humans in Boaxhumirton Kingdom says "it takes power to be special" but lifes changed, I mean Everything has changed beliefs, rituals and also the people in Boaxhumirton Kingdom. To liv...
