UNTITLED (on going)

CHAPTER 14

Injury

Casy POV.

Ang bilis ng araw. It's already Wednesday. This past few days parang nag iba yung kinikilos ni Ica simula noong nag usap sila ni Ivan. Oo alam kong nag usap sila noon dahil sa likod ng mga puno naandun kami na nagmamasid sa kung ano ang mangyayari sa paguusap ng dalawa. Kaso ngalang hindi namin narinig lahat ng pag uusap nila dahil nawalan ako ng malay noong biglang umiba ang klima ng panahon. Umuwi na kami bago lumakas ang ulan. Iniwan nanamin sina Ica at Ivan na naguusap roon.

Minsan nga iniisip ko na may nangyari hindi maganda noong araw na'yon dahil parang biglang mas lalong hindi nagpansinan ang dalawa. Nabalitaan ko rin na laging nasa Bar si Ica tuwing gabi.

Gustohin ko man na damayan siya kaso sa tuwing tinatanong ko kung ayos. Lang ba ito ay "there is no reason to me not to be happy" ang lagi nitong sagot. Halos ma-memorized ko na ang linya niyang 'yan.

Ngayong araw na ito ko gustong kausapin si Ivan. Kung ano ba ang nangyari noong araw nag usap sila ni Ica. Dahil bilang kaibigan ni Ica nahihirapan narin ako sa sitwasyon nilang dalawa. Ni isa sa aming lahat walang alam sa nangyari noong araw na iyon.

"Ikaw teh, May next Class ka paba?" I was looked shocked ng biglang magsalita si Nick.

"Uh?, Wala na" I answered all of a sudden.

"O' sige mauna na kami ni Ica" Nick added.

"Sige sabagay my pupuntahan pa ako, pakisabi nalang kay Raiko hintayin nalang niya ako sa Parking lot" I said bago ako kumaripas ng takbo papunta sa mga building ng mga kumukuha ng MD(Medical Doctor)

Takbo lakad na ang ginawa ko maabutan ko lang ang pag labas ng last class na meron ang MD kung saan yun ang last class ni Ivan ngayon.

I look at my wristwatch and its 3:45pm in the afternoon. Ilang minuto nalang ay lalabas na ang mga Medical students.

Nagsimula nang mapuno ang elevators kaya naman napagdesisyunan kung mag stairs nalang kahit medyo may kataasan ang floor nila Ivan.

Nasa 4'th floor na ako. Wala naring halos mga estudyante ang mga nasa hallway. Siguro'y nakauwi na ang iba.

Sakto namang nakita ko si Ivan na pababa sa hagdan. Siguro'y wala narin itong mapasukang elevator dahil halos mapuno na ang laman nito.

I called his name but he never turned her head to face me.

Nilagpasan niya lamang ako at nagderetso sa pagbaba sa hagdan.

"Ivan!" I shouted.

Pitong hakbang na ang pagitan ng layo namin sa isa't isa. Pag hinyaan ko lang itong magpatuloy sa ginagawa nito ay maaaring hindi ko matutulungan si Ica maging masaya muli. It hurts to see your friends looked sad.

"Ivan!" I shouted again. Huminto ito sa paglalakad.

"What!" Malamig nitong sagot.

"Lets talk" I said Calmly. But this time nakaharap na ito sa akin.

"Talk about what?" His face was looked annoyed.