Falling Like A Fool

30

CHAPTER THIRTY

Bahagya akong nagising sa naramdaman kong dahan dahan pagdagan ni Matteo sa akin. He raised my arms above my head, and was careful not to hurt my bandaged arm as he travelled his lips on my body, and played with my sensitive parts, which made me moan and sent me shivering in pleasure. Pakiramdam ko para akong nagwe-wet dreams sa ginagawa ni Matteo.

"Love," I moaned as he moved and brought me waves of intense pleasure. He was doing it so slow as if he was savoring every moment of our love making. He prolonged each passionate kiss, lingering caress, sweet whispers of love and a promise that I am the only one he will ever love forever.

We shared a passionate night together and I had a very good sleep. Nadala ko pa nga ata ang passionate lovemaking namin kagabi sa aking panaginip. At sa bawat pagpasok niya sa akin ay parang may tunog akong narinig. Parang pukpok sa kahoy...

Pukpok sa kahoy? Sa kepyas ko? Puwede ba yon? I was quite alarmed.

"Mrs. Pontes?" narinig ko at saka ko narealize na nanaginip ako. Tulog pa pala ako. Unti-unti kong iminulat ang aking mga mata at nakitang wala na akong katabi sa adjoined na hospital ed. Nilinga ko ang mga mata ko ang aking mga mata sa paligid para hanapin kung naroon ang asawa ko. Nagtaka ako dahil wala siya.

I checked my bag to get my mobile phone. Tiningnan ko ang oras. It was 8:30am. Tiningnan ko rin kung mayroon siyang mensahe para sa akin dahil siya lang naman ang nakakaalam ng number na ito at umaasa ako na kung hindi man niya nasabi sa akin kung saan siya pumunta dahil tulog ako, ay ipapaalam niya sa aking sa isang text message man lang kung nasaan siya.

"Mrs. Pontes?" muling katok sa pinto.

"S-sandali lang..." sabi ko at patayo na sa kama upang magsuot ng robe, pero napansin kong nakasuot na ako ng hospital gown. Napangiti pa ako dahil alam ko at sigurado ako na si Matteo ang nagbihis sa akin. Siguro ay bago ito umalis ay sinigurado muna nito na maayos niya akong iniwan. Pero nagtataka ako kung saani siya pumunta. Bakit hindi man lang siya nagpaalam?

I searched for my shoes on the floor, and as expected, Matteo has already made sure I had everything I needed. I had slippers ready. It was a Yellow floppy slip ons.

Yellow? My favorite color. Napangiti ko pang naisip sa detalyeng alam ng asawa ko tungkol sa akin.

Kahit wala pa akong hilamos o di man lang nakapag-sipilyo ay nagdesisyon na akong harapin ang kumakatok. Dahan dahan ay lumakad ako papunta sa pintuan at binuksan ito.

"Good morning po Ma'am." Bati ng babaeng nurse. May kasunod na itong isang babae pang may dala ang trolley na may pagkain. Napansin kong may isang babaeng parang guwardiya na nasa may bandang pintuan ng hospital suite.

"B-bakit may lady guard?" tanong ko sa nurse na nagtataka.

"Ay, Ma'am, ibinilin po sa admin ni Mr. Matteo Pontes na lagyan po ng lady guard ang inyong hospital suite." Sa pagsabi ng nurse ng pangalan ni Matteo ay may napansin akong kakaibang spark sa mga mata nito at sa kasama nitong may dala ng trolley ng pagkain.

Babae din ako katulad ng nurse kaya may woman's instinct ako. Alam kong may itinatagong pagtangi ang mga ito sa aking asawa.

Pinigilan kong huwag makaramdam ng pagseselos. Ipinaalala ko na lang sa aking sarili na imposible namang nakipag-flirt ang asawa ko sa iba dahil may tiwala ako kay Matteo.

Una sa lahat, guwapo si Matteo kaya hindi naman talaga niya mapipigilan ang ibang mga babae na magkaroon ng paghanga dito. At hindi lang basta guwapo si Matteo. Mabait, maalalahanin, at matulungin pa. Who would have thought na si Matteo pala ang tumulong sa aking pamilya sa sitwasyon namin ngayon? How I wished na maging maayos na ang kalagayan ni Dad upang maipakilala ko na si Matteo ng pormal dito.