Chapter-56||Final||

1.2K 69 2
                                    

Zawgyi

အခုၿဖိဳးဉာဏ္တို႔ေရာက္ေနတာက ေတာင္တန္းတစ္ခုေပၚမွာ ျဖစ္သည္။ေလျပည္လုပ္ေပးထားေသာ ၿဖိဳးဉာဏ္tentထဲမွာ ထိုင္ေနရင္း ေဆာင္းဦးကိုပုံေတြဆက္တိုက္ပို႔ေနသည္။အခုေလာက္ဆို အဲ့ေကာင္သူတို႔ကိုအားက်ေနေလာက္ၿပီ။ေရာက္ကတည္းကဖုန္းကိုပဲ အာ႐ုံစိုက္ေနေသာေၾကာင့္ ေလျပည္စိတ္မရွည္ေတာ့။ခါးကိုဖက္လိုက္ၿပီး ပုခုံးေပၚမွာေမးတင္လိုက္ေတာ့ သူ႔ကိုလွည့္ၾကည့္လာသည္။

"ကေလး၊ဖုန္းႀကီးပဲကိုင္မေနနဲ႔ေလကြာ"

"ခဏေလးပါ အစ္ကိုရဲ႕။ဒီမွာေဆာင္းဦးကိုစာပို႔ေနလို႔"

"ငယ္ေလးကိုကၿပီးမွစာပို႔ေလကြာ။အခုခဏနားရေအာင္။ကိုယ္ပင္ပန္းေနၿပီေလ"

"အင္းပါ၊ဒီတစ္ခါေတာ့အစ္ကို႔စကားနားေထာင္ေပးပါ့မယ္။တစ္ေၾကာင္းပဲထပ္ပို႔လိုက္ဦးမယ္"

"အင္း၊လိမၼာတယ္ ကေလးက"

ေဆာင္းဦးကိုစာပို႔ၿပီးေတာ့ ဖုန္းကိုအိတ္ထဲျပန္ထည့္လိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ အသင့္ခင္းေပးထားေသာ အိပ္ရာေပၚမွာလွဲလိုက္ရင္း ေလျပည့္ရင္ခြင္ထဲကို တိုးဝင္လိုက္သည္။Tentကအေတာ္ေလးက်ယ္သည့္အတြက္ လူႏွစ္ေယာက္အိပ္ဖို႔အတြက္ဆို လုံေလာက္သည္ထက္ပိုသည္။

သူ႔ဆံပင္ေတြကိုပြတ္သပ္ေပးေနေသာေၾကာင့္ မ်က္လုံးမ်ားကတျဖည္းျဖည္းေမွးစင္းလာရသည္။ပင္ပန္းေနတာလည္းပါတာမို႔လို႔ အခ်ိန္ခဏေလးအတြင္းမွာပင္ အိပ္မက္ကမာၻထဲကိုေရာက္ရွိသြားေတာ့သည္။ၿဖိဳးဉာဏ္အိပ္ေပ်ာ္သြားတာ ေသခ်ာေတာ့မွ ေလျပည္လည္းေခါင္းကိုပြတ္သပ္တာကို ရပ္လိုက္သည္။ၿဖိဳးဉာဏ္မ်က္ႏွာကို အေတာ္ၾကာေအာင္ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ခဏေနေတာ့မွ ႏွဖူးေလးကိုနမ္းလိုက္ကာ သူကိုယ္တိုင္လည္းခဏေလာက္အိပ္စက္အနားယူလိုက္ေတာ့သည္။

တစ္နာရီခြဲေလာက္အၾကာမွာ ၿဖိဳးဉာဏ္အိပ္ရာမွႏိုးလာသည္။ဝါးတားတားျဖစ္ေနေသာ မ်က္လုံးကိုပြတ္သပ္လိုက္ရင္း ေဘးဘီကိုၾကည့္လိုက္သည္။ေလျပည္ကtentထဲတြင္မရွိ။အခ်ိန္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ခုနစ္နာရီထိုးခါနီးၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အပ်င္းေၾကာတစ္ခ်က္ဆန္႔လိုက္ၿပီး အျပင္ဘက္ကိုထြက္လာလိုက္သည္။လူေတြအားလုံးကမီးပုံနားမွာစုကာ စက္ဝိုင္းပုံထိုင္ေနေသာေၾကာင့္ သူလည္းထိုနားကို​ေလွ်ာက္သြားလိုက္သည္။

My Nerdy BoyWhere stories live. Discover now