Chapter 38

43.2K 1.1K 594
                                    

Chapter 38

Start

I tried to pull my hand out of his grip but to no avail. Masyadong pirmi ang pagkakahawak niya sa aking kamay. I don't want to face him right now. I am fucking crying, and I look so vulnerable.

"I pushed her... Hear me out this time, please? Ayaw ko nang maulit 'yong dati..." I heard from him. He was like pleading while trying to make me face him.

"Can w-we not talk tonight?" I pleaded.

"We will talk tonight, okay? Kung ayaw mo rito... we will find another place," he said.

Hindi ko na nasundan ang mga sumunod niyang sinasabi dahil hindi ko na napigilan ang hagulgol ko. With my other hand, I covered my watery face.

Napuno ng sakit ang dibdib ko. I really didn't want to break down here, but the emotion within me was unstoppable already. Nilabas ko na sa harap niya ang mga iyak na matagal ko nang kinikimkim. This is the worst cry I've ever made.

Hinila niya ako para sa isang yakap. Mabilis na lumapat ang labi niya sa aking ulo, at ang ginawa ko lang ay umiyak nang umiyak sa kanyang dibdib.

The pain and comfort were slicing my heart, and it was torture. Hinahabol ko ang paghinga ko.

"Let it out. I'm here..."

Parang gatilyo iyon nang narinig ko. My hands gripped on his open long sleeve. Ang isang kamay niya ay nakapalibot sa aking baywang at ang isa pa ay humahaplos sa aking buhok.

"I want you back again... and it's really t-tormenting. N-nasasaktan ako na... na may iba na! At alam kong wala akong karapatang... mangialam pa sa desisyon mo..."

Huli na ba ako?

"I am sorry... I'm sorry I left you before. Gulong gulo ako... I was scared that someday, my parent's picture... would mirror ours..."

Tiningila ko siya. "My mom cheated... My mom cheated, Zoren!"

His hands then went on my face and caressed the tears out, like it was helping, gayong patuloy ang agos ng aking luha.

"She left us for someone else's family... Sobrang sakit. My life was so fucked up!"

Para akong nagsusumbong sa kan'ya. Na para bang may magagawa pa siya.

"I wanted to tell you... really, kaso nakakatakot... Inisip ko iyong family mo... How will the news affect your name once it gets controversial? I was so scared!"

Para akong sumisigaw dahil nasasapawan ng hagulgol ko ang boses ko. Tuma-tango siya, pinapakita na naiintindihan niya ako. At ang sarap sa pakiramdam no'n. Na maintindihan...

"Zoren, my Mom cheated... My Mom left us..." I cried while trying to calm myself.

He pushed my head gingerly on his chest. Taas-baba ang aking balikat habang dinadama ang sakit. Kasi hanggang ngayon, masakit pa rin. Kasi anak ako, e. Kasi Mommy ko 'yon. Kasi hindi ko inasahan na iiwan niya kami.

Zoren's lips stayed on my head. Dahil doon, unti-unti akong kumakalma.

"I know, baby..." he whispered, and I was stunned. I looked up at him, and he was serious.

"You know what?" I sobbed while he was busy fixing me.

He was serious while watching me. His eyes were bloodshot, and I did not know what it was for.

Anong alam niya? I didn't tell him. I didn't tell it to anyone. Nasabi ba sa kanila?

"I know about your mom," he whispered and hugged me. "I know about it, Kesian..."

Mid-Air Ball   (The Athletes #1) PUBLISHED UNDER KPUB PHTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon