Yabani (Rulet'in Çocukları)~ Tamamlandı!

24/ part1

Adam kabul ettiğini belli etmek için sırıttı ve tekrar araca ilerledi. Durumu sadece kızı kontrol etmek sandığı için rahattı. Dimitri'de eğilip tekrar kilidi taktı ve kızın elinden tutarak arabaya ilerledi. Yol boyunca hepsi sessizdi.

Dimitri huzursuzluğu gölge gibi taşırdı. Ancak duyacakları onu korkutuyordu. Rahmi alınmıştı, biliyordu. Yumurtalıklarınında olmadığını düşünüyordu. Bu durumda da erken menepoz görülürdü. Ancak düşündüğü gibi menepoz başlangıcı mı onu böyle hasta gibi etmişti? Yoksa ilk zamanlarda ki ilaç yoksunluğu, işin içinde başka bir şeyler olduğunu mu gösteriyordu? Ona her baktığında içinde ezilen taraf bu sefer yandı.

Acıma değildi bu... Ona üzülmesi, elinden alınanlara üzülmesi ve sinirlenmesinin acımayla ilgisi yoktu. O saçının teli yastıkta kalsa avucuna alıp saatlerce avucunda onun uyanmasını izliyordu. Bu ise.. Onu cinnete itiyordu.

"İleri yoldan bağlan ve arka mahalleye gir" diyen adamla derin bir nefes alarak üzerinde ki ağırlığı atmaya çalıştı. Ancak yaklaştıkça daha da artıyordu.

Sokağında ışık bile bulunmayan kliniğin önünden geçtiklerinde adam atıldı.

"Önünden geçtin!"

Arabayı güvenli bir yere bırakmadan öylece içeri gireceğini düşünüyorsa onun sorunuydu. Arka sokağa aracı park edip sertçe el frenini çektiğinde adam indi ama Devushka kendine bakıyordu. O ise dışarıya.. Sanki ona bakamıyor gibiydi.

"Hadi gidelim Fıstığım."

"Sorun ne? '

Ona bu konuda yalan söyleyemezdi. Derin bir nefes alarak" Seni kontrol ettireceğim. " dediğinde Devushka çığlık atar gibi" Ne! "diye bağırdı.

Dimitri ona uzanıp kumral saçını geriye vererek irice açılmış kahverengilerine gri gözlerini kitledi.

"Öğrenmek zorundayız Devushka. "

Korkuyla kalbi çarpan kız dolan gözlerini kaçırarak" İ-istemiyorum "dediğinde adamın güven aşılayan iri eli yanağını buldu. Baş parmağıyla elmacık kemiğini okşayarak gözleri ona dönene kadar bekledi ve göz göze geldiklerinde"Korkma" dedi.

Hüzünle gülümseyerek "Unuttun mu ben senin Savaşçı devinim." elini indirip küçük elini sımsıkı sardı.

"Bana güven."

Devushka'nın içinde ki kız çığlık çığlığa kaçmasını söylüyor, inkar ediyor ve başının durmadan sallayarak ağlıyordu. Dışında ise güvenle sıkan el yüzünden "Tamam" diye mırıldanabildi.

Onu korurdu. Hep korudu. Devushka elini bırakıp kapıya uzanırken bunu kendi kendine tekrarlayıp durdu.

Ancak bir doktor...

Kalbi göğüs kafesini tekmeleyip duruyordu. Ayakkabısının topuğu asfaltı bulana kadar ayağını zorlukla indirdi ve kapıya tutunarak ayağa kalktı.

Perişan duruyordu. Dimitri o inene kadar yanına varmıştı. Elini omuzunda hissettiğinde uyuşmuş ayağını ileri itmeye çalıştı ancak topuk asfalt zeminde tıkırtılar çıkararak sürüklendi. Nefes nefese ağlayacağını belli eden bir ses ile iki büklüm olduğunda, Dimitri belinden yakalayıp kendine çekti ve yavaşça kucağına aldı. Devushka teslimiyetle ellerini boynuna doladı ve yanağını göğsüne yasladı. Dimitri soğuk gömleğine damlayan sıcak damla ile irkildi.

Ağlamasından nefret ediyordu. Hiç ağlamasın istiyordu. Hızlı adımlarla çoktan köşeyi dönmüş adamı takip ederken karanlık sokağa kelimeleri döver gibi sert aksanı yayıldı.