Yabani (Rulet'in Çocukları)~ Tamamlandı!

-15 (2)

Zihnimin gerisinde hep bir kaç  hava kabarcığı var gibi hissettim. Zamanla yeterli baskıyla patlıyor ve içinde ki bilinmeyen geçmişim flaşh gibi patlayarak gözlerimi alıyordu.

Arkasından bakarken önce nefesim hızlandı. Ardından haksız bir öfkeyle kapıyı arkasından çarparak kapattım. Öfke boğum boğum olmuş boğazımda git gide yukarı tırmandı ve sinirle yere çöktüm.

Görüşüm de küçük siyah noktalar oluşmaya başladı ve git gide beynimde ki o baloncuk şişti.
Şişti şişti ve beni nefessiz bıraktı. Korku içinde geçmesi için derin nefesler alarak pis zemine oturdum ve başımı arkaya vererek kendi kendime mırıldandım. Söylediğim neydi bilmiyorum. Aklımdan geçen neydi bilmiyorum. Tek düşünebildiğim o baskı olmuştu ve baloncuk patladı.

Gözlerim odağını kaybetmiş gibi sağa sola gitti boynum kaçınmak için yukarı uzandı ama kaçış yoktu. Anıyla beraber hareketsiz kaldım.

Karanlık bir koridordayım. Gayet normal bir şeymiş gibi itilip kakılıyorum. Önümde eli montunun cebinin içinde ki Reycan adamla konuşuyor.

Ne söylediğini duymuyorum ama biliyorum. Beni babamın ona sattığı masalını anlatıyor ve inandığı belli olan diğer adam, başını sallayarak beni arkaya götürmelerini işaret ediyor...

Reycan'ı büyük patronla götüştürmek üzere götürürken kalbim korkuyla çarpıyor ama baş edebiliyorum. Taa ki beni sürükleyen adam tavana asılmış jelatin gibi duran bölmeyi kaldırıp içeriyi görmeme sebep olana kadar. Ranzaları ve üzerinde ki korkunç yaralı insanların tepesinde ki doktorlarla korkunç manzara ayaklarımın bağını çözüyor. Yanılmıştım. Yanılmışlardı.

Ben buradan çıkamam.

Birden bire yan düşüp kafamı zemine vurunca kendime gelir gibi oldum. Elimi akan burnuma götürüp silerken her yerim titriyor ve terliyordu. Elimi burnumdan çekip zemine bastırdım ve kendimi yarı doğrulttum. Bir kaç dakika geçti ve üzerimde ki yapış yapış dumur kalktı. Zihnimde ki çarklar dönmeye başladığında ilk düşündüğüm anılarımın neden bir sanrı gibi geldiği oldu. Ardından anıyı gözden geçirmek isteyerek, zihnimi yokladığım da hiç izi yokmuş gibi bir boşluk buldum. Hatırladığım kadarını parçalara ayırıp düşünmek isterken bulduğum ilk parça boğazımda kaldı.

Eğer beni o karanlık oda da tutan Reycan ve diğer adamlarsa beni o karanlık odaya satar gibi niye götürsün ki?

Ağrımaya başlayan başımı ovarak doğrulmaya çalıştığım da elimi yaslandığın fayans kaydı.

Kaşlarımı çatarak baktığımda bulduğum kan aniden doğrulmama sebep oldu. Endişeyle kabinleri karşısında ki aynaya ilerleyerek yansıma baktığım da korkuyla geri çekildim. Kan.. Her yerim...
Kanayan burnumu ovuşturduğum için yüzüme dağılan kan korkunç duruyordu.  Hızla  suyu açıp bir kaç avuç su döktüm ama iş İsterik bir hal almaya başladı. Ağlayarak yüzümün yarısını ovalayıp durdum. Affan bilmese de bir çok anım geri gelmişti ve artık algılayamıyordum. Kimdim, Nereden gelmiştim bilmiyorum. Kabul, kelime hafızam güçlendi ama duygu durumum değişti. Verdiğim tepkiler, düşüncelerim değişti. Hatta.. Hatta masumiyetim. Kendimi kirli hissediyorum.

Kendimi kötü biri gibi hissediyorum ama nedenini bilmiyorum. Elimde ki bir avuç anıyla bilgi toplayamıyorum. Suyu kapatıp başımı kaldırdım ve yüzümü inceledim.

Çok....Tatlıydım. Affan'ın bir kere ağzından kaçırdığı gibi tatlı ama gözlerimde ki bakış sanki kaybolmuştu. Kapanan suyla bozuk muslukta ki bir kaç damla daha yuvarlanmaya devam etmişti ama kesildi ve içeride ki yankılanması gidince bir başka ses duydum.