Yabani (Rulet'in Çocukları)~ Tamamlandı!

-16-

"Devushka mı? Ona kız manasına gelen lakabı mı verdin?"

Kardeşinin sesine karışmış inanmazlığa göz devirirken Kurtoğlunun sesi kulaklarına ilişti.

"Daha bana laf etmezsin belki "
Efsun kuzey'e kinaye dolu bir bakış attığı sırada Devushka'nın naif sesini duydu.

"İsmimi ben seçtim. Bence gayet güzel."

Dimitrinin dudaklarının memnuniyetle kıvrıldığını gören Efsun, kardeşinin gerçekten de birine bağlanma olasılığını ilk defa gördü. Şaşkınlığı üzerinden atarak sessizce umarım diye diledi ve bir kahkaha patlatarak ilerleyip kızın koluna girerek diğer koltuğa yöneltti.

Dimitri yan gözle kızın oturduğu köşeye bakarak memnuniyetsizliğini yutmaya çalıştı. Alışmıştı yanında ki varlığına. Çok garipsedi ama dışına yansıtmamaya çalıştı. Çünkü atmaca gibi gözlerle onu takip eden Kurtoğlu'nun farkındaydı.

Efsun, kızın yanına oturdu ve ayak ayak üstüne atarak "İsmini nereden aldın merak ettim doğrusu" dediğinde Dimitri'yi usulca öfke sardı.

Homurdanarak arkasına yaslandığında Kuzey'in hafifçe güldüğünü duydu. O da ilerleyip diğer tekli koltuğa oturdu ve kıza bakarak cevap beklemesi Dimitri'yi bunalttı.

"Aslında ismimi ilk Affan koymuştu."

İçeri bir bomba atılsa daha az tepki verirlerdi. Üç kafa da hızla kendine döndü ve Ilgaz gülerek kızın yanına oturdu. "Affan mı?" dediğinde Dimitri'nin gözü ılgazın kolundaydı. Neden ona o kadar yakın oturuyordu ki! İçinde ki yabani tarafa söz geçiremeden deyim yerindeyse kükredi.

"Devushka!" kız sıçrayarak ona baksa da ne istediğini bilerek, hızla gülümseyip ayağa kalktı ve Dimitri'nin yanına gidip aralık bacaklarının arasına girdi. İki koluyla hızla küçük bir çocuk gibi onu kafesleyerek saklamak isteyen Dimitri, Ilgaz'a tehlikeli bir bakış attı.

Gözleriyle ölümün şeklini ona anlatırken, boğazını temizleyen Kuzey gülmemek için kendini zor tutuyormuş gibi konuştu.

"Seni böyle görmek güzel"
Dimitri ne için bahsettiğini bal gibi bilse de daha dik oturarak kıza daha çok yer açtı ve göğsüne sırtını yaslayan kızla kardeşinin yüzünde ki allak bullak ifadeyi gördü. Manalı ve umutlu..

Sinir boynundan yukarı tırmanırken boynu kızarmaya başlamıştı. Birden bire patladı.

"Şöyle bakmayı kesin!"

Kardeşi kıkırdadı, Kuzey sırıttı.

"Nasıl?" diye soran Kurtoğluna bakarak ona da ölümcül bir bakış yolladığın da Kuzey'in tek kaşı havaya kalksa da gözlerinde memnun bir ifade vardı.

Dimitri daha fazla duramadı. Dik bakışlar, sorgulayıcı ifadeler ve manalı gülüşler..

Neden gittiği her yerde bununla karşılaşıyordu! Bir dişisi olması bu kadar garip bir şey miydi? Ne düşündüğünü fark ederek öylece kaldı.

'Dişim mi? Lanet olsun! Zihnim kafayı yedi!'

Kızın kolundan tutarak ayağa kalktı.
"Biz neden biraz dinlenmiyoruz? " dediğin de kardeşi hızla ayağa kalktı. Gözlerinde pişmanlık vardı. Pişmanlık hissetmesini istemiyordu. Sadece Dimitri kabul etse bile hayatın izin vermeyeceği şeyleri onların iyice kafasına sokmalarını istemiyordu.

"Gel kardeşim." diyerek merdivenlere ilerleyen Efsunu takip eden adamla Devushka, dönüp arkasına baktı ve göz göze geldiği uzay gözlü adamla istemsizce yutkundu. Ona hafifçe göz kırptığında yanaklarına hücum eden kana rağmen gülümsedi. Bu sırada kıza bakmadan uzanıp elini tutan Dimitri ile önüne dönüp merdivenlere ilerleyerek Efsun'u takip ettiler.