Hikayemize devam etmeden önce yıldızları yakmayı unutmayalım 🌟
Oy ve yorumlarınızın, özellikle paragraf yorumlarının ne kadar motive ettiğini söylemek ve onları bol bol görmek isterim 😌
Keyifli okumalar!
*
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Zaman durmuştu. Akrep ve yelkovan birbirini kovalamayı bırakmış; saatler, dakikalar, saniyeler... Hiçbiri ilerlemek istemiyor gibiydi. Hayallerimin enkazında can çekişirken gün zifiri karanlığa bürünmüştü. Gökyüzünde sonsuza dek varlığını sürdürmeye kararlı siyah bir örtüydü adeta, gece. Tüm duygular, bedenler, yalanlar, gerçekler... Günahkârlar ve masumlar... Hepsi karanlığın gölgesine sığınabilsin diye gece; güneşin doğmasına izin vermiyordu sanki.
Gece artık güneşin battıktan sonraki zaman dilimi değil; ihtiyacı olanların sığınağıydı. Suçluların sığınağı... Günahkârların sığınağı... Peki geriye kalanlar?
Onlar işlenen günahların kazazedeleriydi ve başlarına yıkılan dünyalarının enkazında ölüme mahkûm edilmiş kimsesizlerdi.
Biraz önce öğrendiğim gerçekler omuzlarıma hayallerimin cesetlerini yüklemişti ve bu yük taşıyamayacağım kadar ağırdı. Tüm bunlarla birlikte bir ölüden farksız bedenimi, ayaklarımda hayali prangalar bağlıymışçasına sürüklemeye çalışıyordum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İstediğim tek şey evime ulaşabilmekti şimdi. Yer yer boyaları dökülmüş, tek bir pencereyle güç bela ışık alan küçücük odama gitmek ve kalbimde, yegâne hayalimin cenazesini kaldırmak istiyordum. Hiçbir zaman geri getiremeyeceğim yıllarımla bedelini ödediğim hayalimin cenazesini...
Gerçekler tokat gibi yüzüme çarptığında kendimi bir tiyatro sahnesinin ortasında çırılçıplak hissediyordum. Çok geçmeden muhafazakâr davranan devasa boyuttaki kırmızı perdeler sonuna kadar açıldığında sahne ışığı yüzüme dönmüş ve benim saklayacak hiçbir şeyim kalmamıştı artık. Bir oyunun içindeydim yıllardır ve o oyunun içinde figürandan başkası değildim. Profesyonelce oynanan roller arasında en aptal olanıydım ve her şeyimi kaybetmiştim. Bildiğim tek bir şey varsa o da dakikalar önce dolandırıldığımı öğrendikten sonra üstüme düşen rol, bir figüran için fazlasıyla ağır olacak bir roldü ve ben bunun üstesinden gelemeyecek kadar zayıftım.
