•••
"Ne halt yediğinizi soracağım artık. Merkezden çıkacağız az kaldı." Arka koltuktaki sarı saçlı bedeni ittirip ortaya geçmiş ve başını öne uzatmıştı.
Jisung öğrendiği planla rahatça arkadaşıyla gözlerini buluştururken gülmüştü.
"Sürpriz. Bozma." Parmaklarıyla alnına ufak bir fiske atarken inlemesini zevkle dinleyerek arkasına yaslandı Hyunjin.
Canı sıkılmaya başlamıştı ve artık akıllarından geçenleri tahmin edemiyordu.
Konuşkan Felix bile telefonuna gömülmüş ve gördüğü kadarıyla kendince flörtü saydığı kişiyle konuşuyordu. Öndeki Jisung ve Changbin'in muhabbetine ise dahil olmak istemiyordu.
Sürekli sınavlarını ve babasını düşünüp şirkete erken dönmek için bahane üretmeye çalıştı kendi kendine. Öngöremediği şeyler hoşuna gitmiyordu ve bu sürpriz olayı onu sadece tedirgin etmeye başlamıştı.
Derince bir nefes alıp girdikleri yola döndü. Kaşları anında çatılırken gördüğü bina biraz daha şaşırmasına neden olmuştu.
Neredeyse şehrin dışındalardı ve etraf ona kalırsa fazla sakindi. Adı gibi emindi otobandaki gürültünün buraya ulaşmadığına.
Araba otopark zincirlerinin arasına park edilirken inip inmemekte kararsız kalmıştı. Onu her yere götürebilecek potansiyelin olduğunu düşünüyordu arkadaşlarında.
"İnsene hadi."
"Hastane falan değil burası, sürpriz ayağına psikologlara gelmedim umarım." Söylediği cümle üçünün de göz devirmesini sağlarken camdan oldukça büyük, renkli ve geniş bahçeli binaya bakarak adına dair bir şey aradı.
"Paranoyaklaşma. Hasta değilsin. Sadece kafanı dağıtabilecek bir şey. Güven de in hadi." Kendisi hariç diğerleri hızlıca arabadan inerken iç çekti. Haklılardı, farklılığa onun da ihtiyacı vardı ve her ne kadar garip olarak nitelendirdiği arkadaşlara sahip olsa da düşünceli olduklarının farkındaydı.
Arabadan inip kendisini bekleyen kişilere ilerledi. Birlikte binanın giriş kısmına ilerlerken sonunda okuyabilmişti Hyunjin yazıyı.
İnsan-kedi figürleriyle çevrili yuva yazısını.
Kaşları anlamlandıramadığını belli edercesine çatılırken yine de bir şey demedi ve en arkada durarak arkadaşlarına eşlik etti.
Hep birlikte içeri girdiklerinde ilk önce güvenlik durdurarak üstlerini aramış ve ardından onları geniş giriş katına yönlendirmişti.
Dışarıya göre daha sade dizayn edilmiş gibi duruyordu. En azından Hyunjin iç kısmını daha çok beğendiğini açıkça söyleyebilirdi.
Danışma masasının arkasındaki görevliye ilerlerken duydukları ses bundan vazgeçmelerini sağlamıştı.
"Felix!"
Şimdi hatırlamıştı Hyunjin. Burası Jeongin'in çalıştığı yerdi. Buraya kadar sorun yoktu. Sorun, çalıştığı yerin kedi çocuklar için bir bakım yuvası olmasıydı.
