Buldum seni! | Texting

34;"akli dengemi bozuyor"

Belki böyle acım azalır diyordu adam.
Kadın ise aklı karışık bakıyordu herşeye.

*

Ve yumruğum onun gözünde!

Mi? Demiştim ben. Aksine gözüne ramak kala elimi tuttu, ben sinirle çelme takayım derken ona o dengesini kaybetti ve o koca cüssesi ben daha ne olduğunu anlamadan üstüme düştü.

Aval aval baktığımda gözlerimi kırpıştırdım.

" Kalk be üstümden!" Diye çemkirince yüzünü buruşturan Efe üzerimden kalkmaya çalıştı ama mallesef ki bende bir an önce kalksın diye onu iteklerken bu kez gerçekten üzerime düşmüştü.

Annam bu kaç kilo la valla kaburgalarım kırıldı!

Diğer sefer üzerime düşmeden önce kollarından destek aldığı için tamda üzerime düşmemişti. Ama şuan öldüm ben net!

" Kaburgalarım" diye inlediğimde o kadar hızlı üzerimden kalkmış ve bir hışımla beni de kaldırmıştı. Allah belanı Efe diye içimden saydırdım.
Kaburgalarımla ilişki yaşadı lan bu mankafa!

" Mankafa öldürseydin" ona en kötü bakışlarımı atıyordum keşke iron man gibi gözlerimden lazer ışınları çıksaydı da onu şuracıkta yok etseydim. İron man ışın da çıkarıyordu gözlerinden öyle hatırlıyorum.

" Eğer sen çocuk gibi davranmasaydın o hale gelmezdik." Hâlâ çocuk diyor ya te Allahım! Şimdi kafa atacağım buna. " Defol git daha fazla senle muhatap olmak istemiyorum." Dediğinde bir ara sanki gözlerinde silik bir kırgınlık oluştu ama sonra çatık kaşları ile arkasını dönüp gitti.

"Abi niye öyle yaptın?" Diyen Muaza verdiği cevap beni affalatmıştı.

" Bu şekilde daha az acıyor be!"

Ne ara geldiğini bile fark etmediğim Mısra, " iyi misin?" Deyince onlara baktım. Sözde arkadaş işte bunlarda çocuk beni haşat etti ama onlarda tık yok.

" Lan annam ağladı" dedim ağlayacak gibi olan sesimle. "Yudum abin artık baş düşmanım hiç kusura bakma" yudum ve Melis kahkaha atınca onlara da aynı ışınları attım.

" Senindir abim" dediğinde Yudumu tekme tokat dövesim geldi.

" Nerden benim oluyor be!" Diye cırladıktan sonra onları arkamda bırakıp aşağıya doğru yürümeye başladım. Eve gitsem teyzem 'ne oldu?' diye soracaktı en iyisi kafamı dinleyebilecek sahile gitmek.

Bu çocuk benim akli dengemi bozuyor abi!

Arkamda işitiğim adım sesleri ile arkamı döndüm. Üçü de masum kediler gibi peşime vermişti. Her ne kadar bu hallerine gülmek istesemde ciddi istifimi bozmadım. "Yalnız kalmak istiyorum" mısra ağzını açmaya Yeltenince "lütfen" dedim. Üçü kafasını sallayınca onları orada bırakıp yürümeye devam ettim.

Bir 10, 20 dakika sonra istediğim o yere gelmiştim. Suya yakın kayalıklara oturup kayalara çarpan dalgaları izlemeye başladım. Buraya geldiğimden beri çok şey yaşamıştım; önce yudum ile tanışmış sonra sevdiği çocuk ve onu birleştirmek için birşeyler yapmıştım. Muaz ile tanışmıştık o ve mısra sayesinde hastanelik oldum. Yani birazda benim payım vardı gerçi ama ben Tekirdağdan çok burada eğlenmiştim.
Bu son olanlara anlam veremiyorum.
Miraç efe'nin o tavrı gerçi bende alta kalmaya hiç gelemiyorum.

Sonra hâlâ inanmadığım şu bilinmeyen.

Aksine birinden şüpheleniyordum. Ama aklım karışıktı. Hem evet diyordum sonra bir başkası diyordum. Kafamı gök yüzüne doğru kaldırıp gözlerimin kapatım denizin güzel kokusu burnuma doluşmuştu.
Kulağıma gelen ses ile gözlerimi açtım.

Yine aynı şarkı şu; Ey beyaz ceylan şarkısı sesinin nereden geldiğine baktığımda biraz ötemde oturan kişi ile şaşırmadım desem yalan olurdu.
Ama bu sesin sahibinin o olduğuna şaşırmıştım doğrusu. Gözlerini kapatmış benim gibi kafasını gök yüzüne çevirmişti yüzünde üzgün bir ifâde vardı.

Neden o ifade beni de etkilemişti...

_____________ Bölüm sonu ♥

Keyifli okumalar.

Yorum plisss ve bundan sonra sınır koyacağım!