Buldum seni! | Texting

59;"Serseriler"

İlk gün fazla ağır olmaksızın bitmişti, ama hocaların söylediğine göre iki hafta sonra dersler daha da ağırlaşacakmış. Bir kaç parça eşya mı toparlayınca Manolya'nın beni dürtmesi ile ona baktım. "Ne oldu?" Kafası ile kapıyı gösterince Miraç Efe tüm cooluğu ile kapının önünden bana bakıyordu. O güzel gülümsemesi ile.

Tamam, fazla çoşmayalım!

Bende gülümseyerek konuşan Manolya'ya döndüm. "Kim o?" Kapıcı memo demek istesemde içimden gülüp Manolya'ya odaklandım.

"Miraç Efe." Dediğimde bana Eee der gibi bakıyordu.

"Sevdiğim çocuk. Bak üstüne basa basa söylüyorum sevdiğim çocuk sevgilim değil." Dedim aydınlatmak ister gibi.

" Yani platonik aşık mısın?" Lan bu kız neresinden anlıyor?

"Yok ikimizde seviyoruz ben sana yarın detaylıca anlatırım şimdi kaçıyorum." Dediğimde gülerek kafa salladı.

"Çok yakışıklı ama." Dediğinde istemsiz kaşlarım çatıldı.

Çantamı sırtıma alıp, Miraç Efe'nin yanına geldim. "Hadi gidelim." Dedim onu arkada bırakıp önden yürüdüm. Miraç Efe hemen yanımda yürümeye başlayınca bana en tatlı gülümsemelerinden birini attı.

"İlk günün nasıl geçti Mahur?" Bu çocuk harbi çok tatlı acil evlenmemiz lazım! Daldığım yüzden, Miraç Efe'nin gür kahkahası ile kendime geldim.

"Ne?" Dedim şaşkınca.

"Acil evleniriz güzelim, sıkıntı yapma." nE! Hayır ya böyle bir salaklık yapmadım demi ben. Yapmışım of ya çok pis utandım. Miraç Efe gülmeye devam edince onu arkamda bıraktığım gibi koşarak fakülteden çıktım. Otobüs ile eve gitsem iyi olacak yaptığım rezillik ile Miraç Efe'nin yanında daha fazla duramam.

Arkama baktığımda, Miraç Efe'nin olmadığını görünce rahat bir nefes aldım. Kızlara gruptan mesaj attıp otobüs ile geleceğimi söyledim. Durağa yaklaşınca oturakta bekledim.
Kimsenin olmaması ayrıca işime gelmişti rahatça otobüse binip evime gidecektim. Telefonuma kuraklığımı takmak üzereyken sokakta oluşan ayak sesi ile kafamı o yöne çevirdim.
Önüme fırlayan bir çocuk ile korkuyla ağzımdan tiz bir çığlık koptu.

Dizimin önüne eğilen çocuk ellerimi tutunca neye uğradığıma şaşırdım. Üstü başı yırtık, toz kir içinde kalmıştı. En fazla 13 yaşında bir çocuktu. "Abla kurbanın olayım beni kurtar." O kadar hızlı hızlı konuşuyordu ki bende panik oluyordum. "Neden ne oldu?" Diyebildim sadece.

"Abla peşi-" cümlesini tamamlayamadan sokağa bir iki üç kişi daha girmişti. İşte o zaman çocuğun başının derte olduğunu anlamıştım. Korkuyla arkama girince içim burkuldu. O an sağlıklı düşünmeliydim. "Şimdi canım üç deyince koşuyoruz." Dediğimde hızlıca kafasını salladı. Elinden sıkıca tutup koşmaya başladım. Arkamızdakilerde bizi takip ediyordu.
Şaka gibi ama sokakta hiç insan yok ya! Benimde şansım ancak bu kadar olur.

Telefonum elimde olduğu için hızlıca aramalara baktım, bir yandan da arkamızdakilere bakıyordum. Bu çocuğu asla onların eline vermezdim, daha çok küçüktü ya ne işlere bulaşmış bunu da buradan kurtulduktan sonra konuşacaktık.

Önüme çıkan Miraç Efe'yi aradım. Çünkü o daha hızlı bana yardımcı olurdu. Telefon çaldı, çaldı ve kapandı işte o zaman yıkıldım. Biz nasıl kurtulacaktık bunlardan. Etrafıma baktığımda boş bir sokakta olduğumuzu gördüm, ne ara bu sokağa girdim ki ben arkamızdakilerin işini kolaylaştırdım resmen!

Akılsız Mahur!

"Abla bizi yakalayacaklar." Korku dolu gözlerini bana çeviren çocuğa bende aynı gözler ile bakıyordum. Nasıl kurtaracaktım onu da kendimi de.

Miraç Efe de açmadı telefonunu.

Kızlardan birini aramaya koyulduğum. Sırada telefonum çalmaya başladı.

"Alo Mahur neredesin sen?!" Diye telefondan kükreyen Miraç efe ile telefonu biraz kulağımdan uzaklaştırdım.

"Miraç yardım et bize arkamızda dört serseri var kurtarmakta olduğum bir çocuk var." Arkama baktığımda onlardan hâyli uzaklaşmıştık. Çok şükür yarabbi. Bir duvarın yanına kıvrıldım yanımdaki çocuk ile.

"Ne diyorsun sen kızım, nerdesin sen?"

"Üniversite'nin biraz ilerisinde bir durak var oradan sonra düz koştuğum şuan boş bir sokaktayım neresi olduğunu bilmiyorum. Efe lütfen çabuk ol polisi ara."

"Korkma, korkma güzelim. Ben halledeceğim." Diyen sesi bana güven vermişti.

Gülümsedim.

"Tamam" deyip telefonu kapattım. Şimdi gelelim yanımda ki şu ufaklığa. Gerçi boy hayli var ama olsun o daha küçük.

"Neden peşinde bu adamlar?" Dedim sakin sesimle.

"Abla bana zorla git, bir adamın cüzdanını al dediler. Bende onun yerine o amcaya onlar senin cüzdanını alacak dedim. Tabii adam sinirlendi bunlara doğru geldi ve onlara polisi arayacağım şimdi sakın bir yere kıpırdamayın dedi. Ama onlar adamı itip beni de tutarak oradan götürdüler. Bit sokakta beni dövdü biri ama son anda ondan kurtulup kaçtım, seni buldum abla." Dediğinde gözleri dolmuştu. O bir sokak çocuğuydu. Korkuyordu hemde çok. İçim cız etti ona bakamadım. Üstündeki kirden dolayı dudağında ki yarayı fark etmemiştim. Dudağı patlamıştı.

"Ben seni koruyacağım, kuzum." Dedim saçlarını okşayarak.

"Oo bizim salaklar buradaymış." Ağzını geye geye konuşan adam midemi bulandırmıştı.

"Ne istiyorsunuz bu çocuktan?" Dedim sinirle ayağa kalkıp. Çocuğu da arkama çektim.

Dibime doğru giren ağzı yamuk serseri sırıtarak süzdü beni. "Seninle işim var. Ama önce arkadaki o şerefsizi haledelim." Dediğinde elim ile onu geriye itip.

"Yavaş gel bence sen!" Dedim hiddetle.

"Bana uyar önce seninle işimizi haledelim." Deyip arkasında duran ikiliye çocuğu işaret etti. "Çocuğu alıp köşede bekleyin." Dediğinde korkum arşa çıkmıştı. Çocuğa doğru ilerlediklerinde önlerine geçtim.

"Uzak dur!"

Diğer bir serserinin nereden geldiğini anlamadan beni arkamdan sardı. İğrenç elleri bana değdi. "Dokunma bana!" Diye bağırdım.

"Sizin hiç mi Allah korkunuz yok bırakın bizi." Beni dinleyen yoktu. Çocuğun bağırışları eşiğinde sokaktan çıktılar. Bu köpek ve ben tek kalmıştık. Ben şimdi ne yapacaktım? Miraç Efe de gelmemişti.

"Seninle çok eğleneceğiz." Deyip pis bir kahkaha atınca yüzümü buruşturdum.

Allah'ım sen yardım et bana!

__________________ Bölüm sonu♥♥

Entrikamız bol bölümümüz uzun a-dostlar!

Nihahahaa

Biraz aksiyon olmazsa nasıl olacak bu iş bea skskskkdk

Evet bakalım Miraç Efe Mahur'u kurtarmaya yetişecek mi? Yoksa Mahur daha kötü şeyler mi yaşayacak?

Diğer bölüme değin Allaha emanet olun

Yazım yanlışları varsa affola canlar bakmadan attım bu kez <3