WHEN OUR DAYS BEGAN

CHAPTER 41: Caressed

.

.

.

.

.

.

.

.

• SHOJIOMIE'S POV •

Angbigat ng pakiramdam, na para bang nakalutang ako...

Ganto ba ang mahulog...

Hindi ko alam...

Siguro itutulog ko muna nang kaunti dahil ayaw bumuka ng mga mata ko...

pards...

Shojiomie Ann...

shoji...

Jio...

Anak...

Jiomie...

Iomie ko...

Ah, boses ni Hazel eyes...

Gumising ka na Jio...

Magiging ayos din siya theo...

Ayos lang naman talaga ako, gusto ko lang na matulog pa...gusto ko lang na magpahinga...

Galit ka ba sa akin? I let something like this happen, I'm sorry babe...

Anong ginawa mo?

Kapag nagising ka...magiging mabait na ako...di na ako magiging isipbata sayo. I promise.

Wag ka ngang magbiro, di mo na yan matatanggal. Isipbata ka na habangbuhay.

Iomie...

.

.

.

.

.

.

Hazel eyes?

Namulat akong harap ang di pamilyar na kisame.

Nasaan ako?

"Doc...sabi ninyo normal ang vitals niya pero bakit di pa rin siya nagigising?"

"We'd have to do some more test to find out why"

Nasa hospital ba ako?

Natulog lang ako hazel eyes, pero bakit di ako makagalaw...anghina ko potanana...

"but you should checked out too Sir. Woodstone..."