𝐁𝐞𝐠 𝐌𝐞 || +¹𝟖 #Wattys2022

𓆙°Chapter7° '𝑻𝒖𝒉𝒂𝒇𝒍𝒊𝒌'𓆙

¬Hatırlatma: Y/n: Bunun anlamını biliyorsun değil mi?

Tom, sakince başını salladı ama gözlerinde alevler dans ediyordu.

Tom: O, geri döndü...

Tom'un dediği şeyle yerimde huzursuzca kıpırdandım. Slytherin masası hariç herkes fısıldaşıyordu. Bu durum bana oldukça tuhaf geldiğinde gözüm babama takıldı.

Sihir Bakanı Bay Fudge'la konuşuyordu. Ona baktığımı hissettiğinde ela gözleri kahverengi gözlerime baktı. Kafasını Bakan'a doğru onaylar biçimde sallayıp bana bakmaya devam etti. Gözlerini benden ayırıp Tom'un bacağımda olan eline döndürünce dudağının kenarında bir gülümseme belirdi.

Ani bir refleksle Tom'un elini bacağımdan çektiğimde açıkça güldü. Utançtan yanaklarım kızarırken Tom'un bana kızgınlıkla baktığını anlamamıştım bile.

Tom: Ne yapıyorsun?

Sinirle kulağıma tısladığında ona döndüm. Yeşil gözleri kızgınca parlıyordu. Babamı işaret edip derin bir nefes aldım.

Y/n: Babam bakıyor.

Tom, babama bir bakış atıp bana geri döndü ve sanki bu konuşma olmamış gibi davranıp elini bacağıma geri koydu ve sertçe sıktı.

Tom: Sence, bir Bakanlık faresini umursar mıyım?

Y/n: O Bakanlık faresinin kızının bacağına dokunuyorsun yalnız.

Tom önüne dönerken sırıttı ve bardakta olan suyu içti. Sanki hiçbir şey söylememişim gibi davranıyordu. Cübbemi, elinin olduğu yere örttüm ve derin bir nefes daha alıp Dumbledore'a odaklandım.

A.D: Merak etmeyin. Olup olabileceğiniz en güvenli yerdesiniz. Hogwarts'ta... O zaman ziyafet başlasın.

Dumbledore, sözünü bitirir bitirmez yemekler önümüzde belirdiğinde tabağıma baktım. Artık o kadar da aç hissetmiyordum.

Gözümün ucuyla Gryffidor masasındaki arkadaşlarıma baktım. Telaşlı bir şekilde konuşuyorlardı. Lily ile gözgöze geldiğimizde buruk bir şekilde gülümsedi. Hepsi ailemin tamamının ölüm yiyen olduğunu biliyordu. Yine de bana bir şans vermişlerdi. Onlar gerçekten iyi birer insandı. Onların incinmesini hiç istemiyordum ama eğer Ölüm yiyenler güçlenir ve Voldemort onların başına yeniden geçerse, safkan olmayanların ve muggle'ların  tamamını büyük bir tehlike bekliyordu.

Cissy: Y/n, aç değil misin?

Narcissa'nın seslenmesiyle düşüncelerimden çıkmıştım. Tom hariç hepsi bana bakıyordu. Sakince başımla onayladım.

Y/n: Artık o kadar da aç değilim. Hatta odama gitmek istiyorum. Afiyet olsun.

Tam kalkacakken Tom'un eli bacağımı daha sert sıktı ve beni geri oturttu.

Tom: Ben gidebiliriz demedim, Y/n.

Y/n: Senden izin istemedim zaten Riddle.

Tom çenesini sıktı ve elindeki kaşığı sertçe bıraktı. Derin bir nefes verip bana baktı.

Tom: O lanet bulanık arkadaşlarına dönmek için bu kadar acele etmen çok acınası Lowell. Baban hala buradayken ben demeden hiçbir yere gidemezsin. Yoksa...