𝐁𝐞𝐠 𝐌𝐞 || +¹𝟖 #Wattys2022

𓆙°Chapter¹²°'𝑰𝒔𝒂𝒓𝒆𝒕 𝑷𝒕.²' 𓆙

¬Hatırlatma: Tom: Evet, ne olmuş yani? Yedi yaşındayken anne ve babanı özleyemez misin?

Y/n: Yani... Sanırım her yaşta özlersin. Ama konu senken emin olamıyorum Tom...

Tom: Sence ben kimseyi sevemez miyim?

Y/n: Sevemezsin değil. Kimseyi sevmek istemezsin.

Tom, başını yere eğdi ve derin bir nefes aldı. Yavaş ve boğuk bir sesle fısıldadı.

Tom: Doğru.

Başım ağırmaya başladığında komodinin üzerinde duran ağrı kesici iksire uzandım. Bir bardağa doldurdum ve içmeye başladım. Daha iyi hissettiğimde o güne döndüm.

.Flashback Başı:

Bellatrix, arkasına saklanan oğluna döndü ve onu siyah, kıvırcık saçlarından öptü.

Bellatrix: Merak etme Tom. Geri döneceğim.

Küçük Tom, hızla başını salladığında annesine son kez sarıldı. Sarılmaları bittiğinde Bellatrix cisimlendi. Artık küçük Tom, yalnızdı. Bu hissi sevmiyordu. Küçük, yeşil gözleri kocaman malikanenin bahçesinde oynayan çocuklara kaydı.

En az kendisininki kadar siyah ve dalgalı uzun saçları olan küçük bir kız, beyaza yakın saçları olan Tom'un yaşıtı bir erkek çocukla oynuyordu. Kızın minik kahkahaları, Tom'un küçük kulaklarını neşelendirdiğinde hiç olmayan bir şey oldu. Tom, kısacık hayatında ilk kez bu kadar neşeli hissediyordu.

Yavaş ama heyecanlı adımlarla yanlarına vardığında küçük kız Tom'a güldü.

Y/n: Sen de oynamak ister misin?

Lucius: Hayır! Y/n. O, oynayamaz.

Y/n: Neden?

Tom, sakince başını Lucius'a çevirdi. Onu tanıyordu. Lucius'un babası, Tom'un babası için çalışıyordu. Tom, sakince Lucius'un cevabını bekledi.

Lucius oldukça kısık sesle y/n'yi cevapladı.

Lucius: Çünkü o kiminle oynasa onu kırıyor, zarar veriyor.

Y/n'nin küçük kahverengi gözleri korkuyla açıldığında Tom, hüzünle başını eğdi. Tam uzaklaşıp içeri girecekken y/n'nin sesiyle durdu.

Y/n: Heey! Oynamayacak mısın? Bak burada ki treni sen kullanabilirsin.

Tom, hemen geri döndü ve y/n'nin elindeki treni aldı. Y/n farklıydı. O, Tom'dan korkmuyordu... Lucius, korkuyla kenara çekilip y/n'nin yanına oturan Tom'a yer verdi. Tom, küçük yeşillerini y/n'nin minik gülümsemesine çevirdi. İlk kez bu kadar huzurlu hissediyordu. Y/n, ufacık elini Tom'a uzattı.

Y/n: Ben Y/n Lowell. Bu da Lucius Malfoy. Sen kimsin?

Tom, küçük eli sıktı ve beceriksizce gülümsedi.

Tom: Tom Marvolo Riddle. Ben, Lord'un oğluyum.

Tom'un kalbi ağzında atıyordu. Genellikle Lord'un oğlu olduğunu söylediğinde herkes irkilir ve hemen orayı terk ederdi. Ama bu Y/n... Küçücük gözlerini kocaman açmış yine de yerinden bir milim kıpırdamamıştı.