𝐁𝐞𝐠 𝐌𝐞 || +¹𝟖 #Wattys2022

𓆙°Chapter47°' 𝑨𝒔𝒌 𝑽𝒆 𝑺𝒂𝒗𝒂𝒔'𓆙

¬Hatırlatma: Mattheo, dişlerini sıktı ve asasından çıkan kırmızı kıvılcımı gördüğümde asamı salladım ve büyüye karşı koymaya başladım. Sarı ve kırmızı kıvılcımlar birbirine meydan okuduğunda ayaklarım daha fazla dayanamayacağımı belli etti. Mattheo, tedbiri elden bıraktı ve büyüsü sekteye uğradığında yere düştü. Fırsat bu fırsattı! Asamı Mattheo'ya doğrulttum.

Y/n: İmperio!

Asamdan çıkan ışınlar Mattheo'ya isabet ettiğinde vakit kaybetmemem gerektiğini biliyordum. Çünkü, imperius lanetine alışkın olabilirdi.

Y/n: Tom' a yaptığın obliviate büyüsünü geri al. Hemen.

Mattheo kahkaha atarak ayağa kalktı, bana yaklaştı ve elini yanağımda gezdirdi. Ani bir hareketle boğazımı sıkıp gülmeyi kesti.

Mattheo: Sence, bu lanet bende işe yarar mı? Ben, yıllarca babamın bu büyüyü üzerimde deneyip karşı koymaya çalıştırmasına katlandım. Beceriksizce yapılmış bir lanetle beni kontrol edemezsin anlıyor musun?

Acıdan gözlerim yaşardığında Tom, Mattheo'nun elini tuttu ve sertçe boğazımdan çekti.

Tom: Eğer ölürse, ölüsü işimize yaramaz.

Bana baktı ve uzaklaştı. Dayanamıyordum. Bana tamamen yabancı olması katlanılamayacak kadar acı vericiydi. Mattheo, öfkeyle Tom'a baktı.

Mattheo: İşlerime burnunu sokma.

Dedi ve donmuş şekilde bizi izleyen öğrencilere baktı.

Mattheo: Jae, dolunaya kaç saat var?

İnce uzun, ama oldukça güçlü görünümlü ölüm yiyen kolundaki saate baktı ve Remus'a gülümseyip Mattheo'ya cevap verdi.

Jae: Yalnızca iki saat, efendim.

Mattheo: Güzel, okuldaki her bir girişi ve çıkışı kapattınız mı?

Jae: Evet efendim.

Mattheo, Remus'a ilerledi ve tiksinerek baktı.

Mattheo: Senin büyücü dünyasının kara bir lekesi olduğunu düşünüyorum Remus. Greyback'in de öyle. Yine de işimi daha hızlı halledebilmem için sana ihtiyacım var.

Remus: Şerefsiz!

Dedi ve Mattheo'nun yüzüne tükürdü. Mattheo sinirle yüzündeki salyayı temizledi ve asasıyla Remus'un yüzüne yara açtı. Koşup onu durdurmak istedim ama Tom, beni sıkıca tuttu.

Y/n: Bırak beni Tom!

Tom, cevap vermeden sıkıca tutuyordu. Belimdeki elleri eskisi gibi şefkatle sarılıydı bana.

Y/n: Tom, yalvarırım bırak.

Ağlamaktan içimin şişmesi umrumda değildi. Arkadaşlarım zarar görüyordu, sevdiğim adam beni ve bizi hatırlamıyordu. Kalbim atmayı bırakmak istiyordu. Evet, tek gereken buydu...

Tom, Mattheo bize doğru döndüğünde beni olduğundan daha sert tuttuğunda bir tuhaflık sezdim. Bu bir an için sağlıklı düşünmemi sağladı. Gözlerimi zümrüt yeşili gözlere diktim. Bir şey anlatmak ister gibi bana bakıyordu. Nefesimi tuttum. Hatırlıyor olabilir miydi? Bir şekilde büyü onu sıyırmış olabilir miydi?

Mattheo: Tom, sevgilimden ellerini çek.

Tom, Mattheo'yu duymamış gibi beni daha çok sardı. Dişlerini sıkıyordu. Yanılıyor olamazdım. Kesinlikle bu tuhaftı.

Mattheo: İki kere tekrar etmeyi sevmem. Sevgilimden ellerini çek.

Mattheo, Tom'un ellerini üzerimden çektiğinde sağ kolunu belime doladı ve kendine çekti. Ondan uzaklaşmaya çalıştım. Ama yorgundum ve tüm gücümü az önceki düello da yitirdim.