𝐁𝐞𝐠 𝐌𝐞 || +¹𝟖 #Wattys2022

𓆙°Chapter²³° '𝑶𝒃𝒍𝒊𝒖𝒊𝒐 𝑪𝒐𝒏𝒕𝒓𝒂𝒓𝒊𝒂 𝑷𝒕³'𓆙

¬Hatırlatma: Mattheo: Beni kim durduracak? Sen mi?

Dedi ve asasını çıkarıp bana doğrulttu. Düzgün düşünemiyordum. Tüm sinir, öfke, kıskançlık ve ihanete uğramışlık bedenimi ele geçirdiğinde asamı çıkarıp Mattheo'ya doğrulttum.

Tom: Sectum Sempra!

𓆙y/n'den devam𓆙

Tom kuleden çıkar çıkmaz arkasından koştum. Ancak o hızlıydı. Nereye gittiğini anladığım sırada kalbim ağzımda atıyordu. Ortak salona girdiğinde birkaç saniye sonra ben de arkasındaydım. Hızla yönünü erkekler yatakhanesine çevirdiğinde önümü Lucius kesti.

Lucius: Siz aşk böcekleri kavga mı ettiniz? Tom baya sinirli görünüyor. Ne yaptın?

Dedi alayla. Gümüşi mavi gözlerine baktım ve yanından geçip gitmeye çalıştım. Ancak yolumu kesti.

Lucius: Şu an yalnız kalsa daha iyi olmaz mı sence? Fazla üstüne gidiyorsun.

Y/n: Ne saçmalıyorsun sen Merlin aşkına? Çekil önümden.

Lucius, sadece güldü. Erkekler yatakhanesine inen merdivenin önünde durmuş canımı sıkmaya devam ediyordu. Tom'unsa arkasından çevirdiklerimi öğrenmesine ramak vardı. Gerçi neyden korkuyordum ki? Eğer anılarımı silmese buna gerek kalmazdı!

Lucius: Ah, oldukça kötü bir şey yapmış olmalısın y/n... Baksana çaresizce durmuş düşünüyorsun, bir civciv gibi peşinde dolanıyorsun..

Y/n: Sabrımın sonlarındayım Malfoy. Üç saniye içinde çekildin çekildin. Yoksa seni ben çekerim. Bir... İki...

Sayarken birden ciddileşti ve önümden çekildi. Derin bir nefes verip erkekler yatakhanesine indiğimde Tom'un odasından yeşilimsi bir kıvılcımın ışığı yayıldığında bir an için kalbim durdu. Yoksa öldüren büyü müydü...

Oyalanmadan Tom'un odasına girdiğimde yerde kanlar içinde yatan Mattheo'yu gördüm. Tom, asasını ona doğrultmuş ve derin yaralar açan büyüyü uygulamıştı. Korkudan ellerim titremeye başladığında hiç düşünmeden Mattheo'nun yanına eğildim ve kandan renk değiştiren beyaz gömleğini açmaya başladım.

Tom: Ne yaptığını sanıyorsun y/n, kalk!

Onu duymazdan gelip tüm düğmeleri yırtarak açtım. Yaralar kanamaya devam ediyordu. Korku tüm vücudumda adrenalin dolaştırıyordu. Bir şey yapılmazsa kan kaybından ölebilirdi.

Y/n: T-tom! Tom nolur bir şey yap!

Dedim yalvararak ona baktım. Soğukkanlılığını koruyordu. Yüzğnde en ufak bir pişmanlık yoktu ya da endişe...

Tom: Yerden kalk y/n. Bir daha tekrar etmeyeceğim.

Sinirle ona baktım. Derin bir nefes verdim ve kana bulanmış ellerime baktım. Çoktan dolu olan gözlerimi daha fazla tutamadığımda ağlamaya başladım. Hızla asamı cebimden çıkarıp Mattheo'ya doğrulttum.

Y/n: Aresto Momentum! (zamanı yavaşlatan büyü)

Kanların akması normalden daha da yavaşladığında asamı cebime koydum ve durumu değerlendirmeye çalıştım. Bu durumda yapabileceğim tek şey Mattheo ve kendimi buradan ışınlamak olurdu. Ama o zaman Tom çok öfkelenebilirdi.